Laat ouders bepalen wat het beste is voor hun kind!

De gemeente Amsterdam staat met haar postcodebeleid en Kwaliteitsaanpak Basisonderwijs Amsterdam goed onderwijs in de stad in de weg. Dat stellen lijsttrekker Kader el Oufir en bestuurslid Leendert Ambtman van de Libertarische Partij Amsterdam. De partij, die meedoet met de gemeenteraadsverkiezingen in maart 2014, pleit voor minder bemoeienis van de overheid met het onderwijs, keuzevrijheid voor ouders en beleidsvrijheid voor scholen. Kader en Leendert leggen uit waarom.

De afgelopen decennia is het onderwijs regelmatig het onderwerp geweest van veranderingen: Mammoetwet, basisvorming, studiehuis, tweede fase, VMBO, profielen, het nieuwe leren en grootschalige fusies. De resultaten van al deze veranderingen zijn op zijn best twijfelachtig te noemen. Het niveau van het basis en voortgezet onderwijs daalt zowel in absolute zin als in de positie ten opzichte van andere ontwikkelde landen. Naast de landelijke overheid, heeft in Amsterdam ook de gemeente een zeer grote invloed op het onderwijs. Met haar postcodebeleid en Kwaliteitsaanpak Basisonderwijs Amsterdam heeft de gemeente een negatieve invloed op de schoolprestaties. Dit beleid en haar negatieve invloeden worden hieronder nader toegelicht.

Het postcodebeleid is een beleid om ‘zwarte’ scholen tegen te gaan. Maar is dat wel nodig? Professor Jaap Dronkers, hoogleraar internationaal onderwijsonderzoek in Maastricht, lichtte in zijn inaugurele rede toe dat hij na zijn onderzoek tot de conclusie kwam dat gemengde scholen juist slechter presteerden. Leerlingen van ‘witte’ en ‘zwarte’ scholen hadden betere onderwijsprestaties dan de gemengde scholen waar de gemeente Amsterdam naar streeft. Er lijkt dus geen basis om dit beleid te verdedigen op grond van de schoolprestaties van het kind. Hoewel aanzienlijk minder uitgesproken dan in het onderzoek van Dronkers, constateerde het Kohnstamm Instituut in haar onderzoek  ook negatieve effecten op taal- en rekenprestaties van leerlingen (al waren de rekenprestaties voor allochtone leerlingen groepsafhankelijk). Beide onderzoeken laten dus in meer of mindere mate negatieve effecten zien op de onderwijsprestaties en wat is belangrijker op een school dan goed onderwijs?

Niet alleen is de onderbouwing van het postcodebeleid dubieus, het beleid zelf heeft negatieve gevolgen: het leidt op korte termijn inderdaad tot gemengde scholen, maar leidt op middellange termijn tot gesegregeerde wijken! Ouders willen het beste voor hun kind en zullen naar een wijk verhuizen (voor zover hun financiële situatie dat toelaat) waar zij het beste onderwijs voor hun kind verwachten te krijgen. De relatie tussen huizenprijzen en CITO-scores lijkt in Amsterdam te zijn toegenomen. Zo wordt ouders met kleinere financiële mogelijkheden de kans ontnomen om hun kind naar de beste school te sturen omdat zij geen huis kunnen financieren in de postcodes met de beste scholen. Op den duur zal dit leiden tot niet alleen segregatie op scholen, maar ook tussen postcodes. Maar is dit proces in Amsterdam misschien niet al gaande? Valt de PvdA met haar gechargeerde verkiezingsretoriek  over de tweedeling binnen en buiten de Ring, niet juist haar eigen postcodebeleid aan? Het lijkt er in ieder geval op dat zij meer een onderdeel van het probleem is dan van de oplossing.

Ook de Kwaliteitsaanpak Basisonderwijs Amsterdam is een fiasco, konden we lezen in een recent CPB rapport . Niet alleen werd er jaarlijks €3,5 miljoen weg gegooid, de resultaten op de CITO-toets gingen zelfs met 1,7 punten achteruit in vergelijking met andere zeer zwakke scholen buiten Amsterdam. Dit was een paradepaardje van voormalig PvdA wethouder Asscher om het onderwijs op (zeer) zwakke scholen in Amsterdam te verbeteren. Wethouder Hilhorst van de PvdA verdedigt, als een trouw partijlid, het beleid van zijn voorganger en wil de kwaliteitsaanpak naar meer scholen uitbreiden. Daarnaast wil hij eigen onderzoeken laten uitvoeren naar de resultaten, maar zou daar niet een beetje gelden “wie betaalt, die bepaalt?”

Niet alleen heeft de gemeente Amsterdam en de PvdA het gemunt op schoolgaande kinderen, men wil kinderen ook steeds jonger verplichten om naar school te gaan. Het laatste plan is om kinderen vanaf 2,5 jaar naar de basisvoorziening van peuters te sturen. Dit plan komt uit de koker van tegenwoordig minister Asscher, de man van Kwaliteitsaanpak Basisonderwijs Amsterdam. Het is wachten op het volgende CPB rapport over het effect van het plan.

Het is hoog tijd voor bezinning en de overheidsbemoeienis met scholen terug te dringen.  Stop het postcodebeleid, stop de Kwaliteitsaanpak Basisonderwijs Amsterdam, laat scholen hun werk doen, laat leraren les geven, laat ouders de beste school voor hun kinderen kiezen en geef kinderen de beste kans op goed onderwijs. Kinderen krijgen het beste onderwijs op goed geleide scholen, met goede leraren en betrokken ouders. Concurrentie bevordert de kwaliteit van scholen: goede scholen zullen meer kinderen aantrekken en slechte scholen zullen ophouden te bestaan. De gemeente Amsterdam en de PvdA geloven ondanks de negatieve resultaten nog in het sprookje van de maakbaarheid van bovenaf, maar het is tijd dit los te laten en de scholen en ouders weer zelf de verantwoordelijkheid te geven.

Men kan dit alleen veranderen door op 19 maart te stemmen bij de gemeenteraadsverkiezingen. De Libertarische Partij Amsterdam is voor het stoppen van het postcodebeleid en de Kwaliteitsaanpak Basisonderwijs en voor de bevordering van concurrentie tussen scholen om de kwaliteit te verbeteren. Zodat ouders weer zelf kunnen beslissen wat het beste is voor hun kinderen en hen de beste toekomst kunnen geven.

Leendert Ambtman, bestuurslid Libertarische Partij Amsterdam.