La deluge! Wat als Hollande wint?

Stort de socialist François Hollande Europa in een crisis? Vooral in Frankfurt maakt men zich zorgen. 

Het lijkt zondag toch een spannende race te worden. In de opiniepeilingen zitten nog maar een paar punten verschil tussen de Franse president Nicolas Sarkozy en zijn linkse rivaal. Ondanks de oproep van centrumkandidaat François Bayrou (won 9 procent in de eerste ronde) op de socialist te stemmen en ondanks het advies van Marine Le Pen van het Front nationale (18 procent) om blanco te stemmen, maakt underdog Sarkozy nog een kans. Zijn boodschap aan de kiezers van Le Pen? "We willen geen socialisme." Een stem tegen Sarkozy, is een stem voor Hollande. En dat wil zelfs de "extreem-rechtse" kiezer (die op economisch vlak overigens vrij links is) niet.

Toch is verkiezingswinst voor Hollande nog altijd het meest waarschijnlijk. De socialisten staan er ook goed voor in de peilingen voor de parlementsverkiezingen van komende zomer. Als links in Frankrijk aan de macht komt, wat betekent dat voor Europa?

Hollande heeft aangekondigd het begrotingspact dat afgelopen december werd gesloten, te willen "heronderhandelen". Hij wil dat er meer nadruk komt op "groei" (waarmee hij bedoelt: andersman geld uitgeven om de economie te "stimuleren") en niet zo stevig vasthouden aan de 3 procent regel als de Duitsers. In het meest recente verdrag is juist afgesproken dat landen die een begrotingstekort laten zien dat groter is dan 3 procent van het bruto binnenlands product een boete krijgen opgelegd.

Zo'n vaart zal het niet lopen. Waarschijnlijk komt er een compromis waarbij Frankrijk zich netjes aan de 3 procent regel houdt en de Duitsers instemmen met een nieuw "groeiverdrag" waarin wordt overeengekomen dat via de Brussel meer geld kan worden rondgepompt om gebieden die zwaar door de recessie zijn getroffen, te helpen. In de praktijk betekent dat dat rijke landen als Nederland meer geld gaan ophoesten om arme Zuid-Franse boeren te financieren. What else is new?

Zelfs de "technocratische" Italiaanse premier Mario Monti is voorstander van zo'n groeipact. Wat hij, en ook Hollande, verder wil is dat de Europese Centrale Bank zich "flexibeler" opstelt om meer schuldpapier van de lidstaten te kopen. Dat deed de bank eind vorig jaar toen de rente op Italiaanse en Spaanse staatsleningen zo opliep, dat even gevreesd werd dat deze landen het lot van Griekenland zouden delen.

De ECB is daar niet gelukkig mee. In de praktijk betekent het namelijk geld drukken om de potverteerders in Zuid-Europa meer tijd te geven orde op zaken te stellen. Daarmee groeit de geldhoeveelheid en loopt de inflatie op. Eerste gebod van de centrale bank in Frankfurt is juist: de inflatie laag houden. Terecht. Geldontwaarding is een verkapte manier van diefstal. Spaarders worden gestraft terwijl mensen die in de schulden zitten, profiteren.

Het is dus niet zozeer het begrotingsbeleid van Hollande waar we voor moeten vrezen, maar zijn waarschijnlijke steun aan een activistischer ECB-beleid. Het is moeilijk voor te stellen dat de Duitsers hiermee akkoord zullen gaan, maar het was vorig jaar even onvoorstelbaar dat de Duitsers akkoord zouden gaan met het opkopen van Italiaanse en Spaanse staatsleningen.

Frankrijk zelf zal, ondanks het felle debat tussen Hollande en Sarkozy, niet zo een radicaal anders economisch beleid kennen. Beide presidentskandidaten willen de schuld met ongeveer hetzelfde tempo afbouwen. Hollande wil iets meer belastingverhogingen, Sarkozy iets meer bezuinigen, maar beide streven naar begrotingsevenwicht. Dat werd tijd! De overheidsschuld van Frankrijk is de afgelopen vijf jaar met 570 miljard euro toegenomen. Verwacht wordt dat het begrotingstekort dit jaar uitkomt op zo'n 6 procent. Het land verloor in januari de hoogste kredietbeoordeling van Standard & Poor's. Tenzij de ECB toch te hulp schiet, zal Frankrijk moeten inbinden.

Foto: François Hollande