VN-akkoord wankelt, maar temperatuurstijging blijft bedreiging voor gemeenschappen

Het gaat niet snel genoeg, landen houden zich niet aan afspraken, scepticisme heerst en wat doe je dan? Dan stel je voor dat er een andere aanpak nodig is om de negatieve gevolgen van klimaatverandering te minimaliseren. Wat zijn dan die maatregelen die het VN-Klimaatpanel IPCC oppert? Om daar echt een antwoord op te geven moet een soep aan mooie woorden voldoende zijn, maar het is allemaal weinig concreet. Over de tekst van het rapport werden ruim 195 landen het eens.

Volgens het VN-Klimaatpanel IPCC is de stijging van de gemiddelde temperatuur een groot probleem. Dat de focus bij de aanpak van natuurlijke problemen zich beperkt tot de stijging van de gemiddelde temperatuur is logisch, want stijgende temperaturen leveren inderdaad problemen op in diverse gebieden op aarde. Net zoals lage temperaturen het onmogelijk maakt om beschaving te ontwikkelen. Op dit moment ontstaan op verschillende plekken droogtes, woestijnen en andere ongemakken. De aarde verandert en de mens moet dus mee veranderen. Enerzijds willen landen die minder te vrezen hebben van klimaatverandering wel helpen, maar echt de hete kastanjes uit het vuur halen liever niet.

Om een halve graad minder warm te worden tegen het jaar 2030, moet de CO2 uitstoot met 45% zijn verminderd. De verwachting is dat dit enige problemen zal opleveren, want de temperatuur stijgt alsnog en de effecten daarvan worden niet voorkomen door een reductie in CO2 uitstoot, ze zijn enkel 'iets minder erg'. Daarom is het tijd dat er eens wordt gekeken naar een nieuw model waarbij dynamische bevolkingsbewegingen worden ondersteund door de VN, terwijl we de economie niet een doodsteek geven in een pogingen de temperatuurstijging te voorkomen.

Maar klimaatverandering is inderdaad een probleem voor veel mensen. Dus wat te doen? Een manier is om de ruimte die we op aarde hebben opnieuw in te richten. Wanneer het droger wordt op één plek op de aarde, dan wordt het elders vaak weer leefbaar. Grote delen territoria vol met grondstoffen zijn niet ontgonnen en klaar om te worden bewoond. De Chinezen doen dit al actief in Russisch-Siberië waar zij de economische ontwikkelingen naar een hoger plan tillen. Ook Europa heeft kansen om leefgebieden te vergroten, bijvoorbeeld wanneer tegen het einde van de eeuw delen van Groenland weer bewoonbaar worden.

In plaats van een focus op het voorkomen van klimaatverandering, iets dat wetenschappelijk gezien niet kan worden voorspeld in termen van maatregeleneffectiviteit, kan de VN zich beter richten op een menswaardige transitie en steun aan gemeenschappen die door klimaatverandering worden getroffen en hen te helpen op andere locaties op deze aarde een bestaan op te bouwen. Dit betekent niet dat complete volksstammen duizenden kilometers moeten reizen voordat zij een plek vinden om een bestaan op te bouwen. Vaak zijn de problemen op regionaal niveau op te lossen.

Voor Nederland betekent dit bijvoorbeeld investeren in watermanagement met een focus op het besparen van zoet water, maar ook voorbereidingen treffen voor hoogwater. Ook moet eens gekeken worden naar de wijze waarop Groenland op dit moment langzaam ontdooit en of het mogelijk is om daar diaspora te ontwikkelen: in het geval van de Friezen en de rest van afstammelingen van Vikingen uit Noorwegen, Zweden en Denemarken betekent dit een thuiswedstrijd.