Joshua's voorspellingen voor 2012

Als redactie van DDS hebben wij onze vaste columnisten om hun voorspellingen voor het nieuwe jaar gevraagd. Wat gaater gebeuren in 2012? Wordt Nederland Europees kampioen? Blijft Job Cohen zitten?     Vragen, vragen, vragen. In deze aflevering de antwoorden van onze hoofdredacteur, Joshua Livestro.

De euro overleeft sowieso. De kans lijkt me zelfs aanwezig dat we aan het eind van 2012 nog altijd hetzelfde aantal eurogroep-landen hebben als aan het begin. De reden is simpel: het uitzetten van een land vergt moeilijke besluiten, en daar is de huidige groep regeringsleiders niet toe in staat. Er zijn ook veel electorale redenen te verzinnen om het uiteenvallen te voorkomen (Franse presidentsverkiezingen, Duitse verkiezingen in 2013, presidentsverkiezingen VS), en geen enkele om het toe te staan. Wie slim wil beleggen, moet dus Griekse staatsobligaties kopen – lekkere hoge rente!

De VVD is niet uit op de val van dit kabinet. Het CDA kan het zich niet veroorloven. De vraag is dus wat Wilders doet. Die heeft de afgelopen maanden af en toe wat gegromd, maar daar wel altijd bij aangegeven zeker niet uit te zijn op het beëindigen van de rechtse samenwerking. Nu lijkt het me niet verstandig een geslepen politicus als Wilders automatisch op zijn woord te geloven, maar een eenvoudige rekensom leert dat hij geen andere keus heeft dan uiteindelijk mee te werken aan de bezuinigingsoperatie. Wilders’ doel is de PVV in het centrum van de macht te plaatsen. Breken past niet binnen die strategie. Als hij breekt met VVD en CDA op het moment dat het echt moeilijk wordt, zullen die partijen hem immers niet snel meer als coalitiepartner accepteren. Hij zou zichzelf daarmee veroordelen tot het lot van het Vlaams Belang – groot maar onmachtig.

Het is niet ondenkbaar dat volgend jaar een politiek leider opstapt of tot aftreden gedwongen wordt, maar dat zal niet Cohen zijn. In oppositie moet de politiek leider in de Tweede Kamer te zitten en in de huidige fractie zit niemand die het van hem kan overnemen.

Een jaar geleden plaatste ik al kanttekeningen bij al te optimistische omschrijvingen van de Arabische revolutiegolf. Dat het geen Arabische versie van 1989 is geworden, is inmiddels wel duidelijk. Dat lag ook voor de hand, omdat de landen in kwestie geen eigen versie van NAVO en Europese Unie hebben die het transitieproces van dictatuur naar democratie van buitenaf in goede banen hadden kunnen leiden, met lidmaatschap op termijn als wortel. De enige bewegingen die wel goed georganiseerd zijn in deze regio zijn het leger en de Islamitische Broederschap. De eerste zal de laatste misschien gedogen, maar nooit werkelijk accepteren. In praktijk krijgen we dus een voortzetting van het ancien regime, misschien met wat explicietere islamitische trekjes. Of het alsnog een 1956 wordt, hangt af van wat in Syrië gebeurt. Als het leger er daar in slaagt de burgeroorlog te winnen, zal dat een zware schaduw over de vermeende Lente werpen. Mij lijkt de kans overigens groter dat het regime-Assad uiteindelijk valt. In een optimistisch scenario slaat de vonk vervolgens over naar de straten van Teheran. Als ook daar de dictatuur ten val wordt gebracht, mogen we echt van een Lente spreken. Voorlopig is het daarvoor nog te vroeg.

Nederland overleeft altijd de groep des doods, dus dat zal dit keer ook wel weer zo zijn. Het schema werkt overigens wel mee: als we tegen Angstgegner Portugal hadden moeten beginnen, was het lastiger geweest. Nu is Nederland na twee wedstrijden (overwinningen op Denemarken en Duitsland) al geplaatst. Als we eerste worden in de groep, halen we ook de finale, waar vermoedelijk opnieuw Duitsland wacht. Hoe dat afloopt, weet mijn octopus helaas nog niet. Ik hou u op de hoogte!

Het antwoord luidt... ja, helaas. De Amerikaanse economie trekt voldoende aan om geen allesoverwegend thema te vormen. De charismatische Obama zal vervolgens zijn charismaloze tegenstander (Romney/Perry/Gingrich – alledrie mannen met problematische cv’s en een forse verzameling zwakke punten in hun verdediging) in de campagne zonder al te grote problemen van zich af houden. Zonder werkgelegenheid als groot thema of enthousiasme over zijn persoon moet de Republikeinse kandidaat terugvallen op jeremiades over het begrotingstekort en de staatsschuld. Voor de kiezer zijn dat soort abstracties veel minder relevant dan de keukentafelissues (baan, huis, zorg, onderwijs kinderen etc) en een algemeen optimistisch verhaal. Twee slagen om de arm: 1. Als Obama de gok aandurft en Hillary Clinton zijn running mate maakt, is het al bij voorbaat beslist; bovenstaande berekening doet er dan niet eens toe. 2. Als onverwacht de euro toch uit elkaar klapt, zal ook de Amerikaanse economie terugglijden in recessie. Als dat gebeurt, wordt het voor Obama een stuk lastiger. Om die reden zal er dus ook geen eurocrisis komen. Als het werkelijk fout dreigt te gaan, zal Obama de druk op Merkel om alsnog een volledige transferunie tot stand te brengen tot enorme hoogte opvoeren. En desnoods zal Helicopter Ben de Fed inzetten om te doen wat de ECB niet wil of mag doen, namelijk Zuid-Europa verdrinken in een zee van liquiditeit.

Alle lezers van DDS wil ik overigens namens de voltallige redactie een goed, gezond en gelukkig 2012 toewensen. Dank voor alle comments en ingezonden artikelen in 2011 - graag meer van hetzelfde!