Jan Paul van Soest: Rechts geweld in VS tegen milieubeweging

In NRC Handelsblad haalde Jan Paul van Soest – een bekende voor mijn trouwe lezers – onlangs fel uit naar Bjørn Lomborg, die kritiek had gehad op het lobbyen van de duurzame industrie en de rol van de milieubeweging daarin. Het artikel van Lomborg is ook in NRC HB verschenen, maar daarvoor moet worden betaald. De Engelstalige versie is echter hier vrij beschikbaar.

Onder de titel 'Laat Lomborg eens naar olie- en kolenlobby kijken', schreef Jan Paul onder meer:

Klimaatorakel verwijt milieubeweging praktijken die niets voorstellen in vergelijking met rechts geweld in VS. Al jaren trekt Bjørn Lomborg ten strijde tegen duurzame energie. Maar mag een molenbouwer niet lobbyen, als klimaatontkenners de hele wetenschap ondermijnen, vraagt Jan Paul van Soest.

Als de milieubeweging en bedrijven die verdienen aan hernieuwbare energie, samen de duurzame passie preken, moet iedereen op zijn kippen passen. Dat vindt het Deense orakel Bjørn Lomborg (Opiniepagina, 21 juli). Maar zoals het een goed orakel betaamt laat zijn betoog de lezer in verwarring: welke van zijn vele beweringen zijn juist en waardevol, wat zijn halve waarheden of missers?

Het klopt dat het persbericht waarmee het IPCC zijn speciale rapport over duurzame energie lanceerde, de lading niet dekt, zoals Lomborg stelde. Het persbericht belichtte vooral het meest optimistische van de 164 duurzame-energiescenario’s die het IPCC bestudeerde. Bovendien was het rapport nog niet beschikbaar toen het persbericht uitkwam. Spindoctoring! Een Greenpeaceactivist die aan het rapport meeschreef! Zo kauwt Lomborg eerdere op blogs geuite beschuldigingen na.

Maar Jan Paul acht dit toch een vrij normale gang van zaken.

Timing noch inhoud van het persbericht blijkt beïnvloed door Greenpeace. Het is een standaard en door de IPCC-leden (landen) ondersteunde praktijk dat een persbericht uitgaat zodra de samenvatting voor beleidsmakers is goedgekeurd. Het persbericht is na een doorwaakte nacht gemaakt door de voorlichter van UNEP die op dat moment beschikbaar was. Deze verkoos een journalistieke boven een evenwichtige aanpak: liever een spraakmakend punt voorop dan al die saaie nuances. Procedureel correct, maar de leiding van het IPCC had dit onevenwichtige persbericht niet moeten laten passeren, al was het maar om critici niet zelf de rotte eieren aan te reiken om het IPCC mee te bekogelen.

Maar dit is slechts een incident. Wat Jan Paul ten principale dwars zit is dat het klimaatdebat thans – althans in zijn perceptie – wordt gedomineerd door de duistere krachten van de olie– en kolenlobbies in vergelijking waarmee de duurzaamheidsindustrie slechts een Calimero is.

Terwijl de lobby van de duurzame sector op gang begint te komen, is de lobby van de partijen die zich door klimaatbeleid geschaad weten, vele malen krachtiger. In de VS, Canada en Australië is, naar receptuur van de tabakslobby, in de afgelopen tien jaar een paralleluniversum gecreëerd dat de klimaatwetenschap zelf beoogt te ondermijnen. Analyses van hoogleraren als Riley Dunlap en Naomi Oreskes (Merchants of Doubt) laten zien hoe private belangen in de olie- en kolenindustrie een netwerk van instituten hebben gefinancierd om alles wat naar overheidsinterventies riekt tegen te houden. Tientallen als wetenschappers vermomde vrijemarktideologen, verbonden aan een reeks van ‘denktanks’, leveren een permanente stroom rapporten en artikelen die het beeld oproepen dat de wetenschap nog allesbehalve eenduidig is, dat de oorzaak van klimaatverandering toch de zon is, of vulkanen, of dat er überhaupt geen opwarming is. Via talloze blogs en websites echoën de rapporten en artikelen eindeloos op het internet. Invloedrijke media van onder meer Rupert Murdoch, zoals Fox News, vergroten de berichten van de blogs vervolgens weer uit in de reguliere media.

Lees verder hier

Tja, wat moeten we daar nu van denken?

Zoals mij trouwe lezers weten, juich ik deze ontwikkeling toe. Twintig jaar lang zijn de burgers gehersenspoeld door het alarmisme van het VN-klimaatpanel, geaffilieerde organisaties, de milieubeweging en de politiek. En de overgrote meerderheid van de reguliere media heeft zich daarbij aangesloten als onbezoldigde verkondigers van het broeikasevangelie, waarbij de aarde door de schuld van de mens op afzienbare termijn zou worden getroffen door ongekende opwarming (die maar steeds niet wil komen). Kritische tegengeluiden werden daarbij gesmoord. Dat de media daaraan nu – eindelijk – aandacht schenken, is een zeer welkome ontwikkeling. Maar het is ook een ontwikkeling die rijkelijk laat komt. Immers, jaarlijks worden er honderden miljarden uitgegeven aan klimaatbeleid, die geen enkel meetbaar effect op het klimaat sorteren – daarover zijn de aanhangers van de menselijke broeikashypothese en klimaatsceptici het met elkaar eens. 'All pain and no gain!' Indien de publieke opinie niet decennialang mede door de media eenzijdig zou zijn beïnvloed, zou de politiek dit nutteloze en geldverslindende beleid nooit hebben kunnen doordrukken.

Dat critici naar het pijpen van de industrie zouden dansen is een broodje-aapverhaal dat voortdurend wordt gecultiveerd door de aanhangers van de menselijke broeikashypothese. Immers, karaktermoord op opponenten is een probaat middel om hen te discrediteren, de mond te snoeren en daardoor een werkelijke wetenschappelijke discussie te frustreren. Maar geen enkele wetenschapper die zichzelf ook maar een beetje respecteert, verkoopt voor een paar zilverlingen zijn ziel aan de duivel (overigens een beetje ongelukkige beeldspraak, want het bedrijfsleven dat een cruciale rol speelt in onze welvaart, mag natuurlijk met alles behalve de duivel worden vergeleken).

'Follow the money'. De geldstromen vertellen boekdelen. Joanne Nova heeft uitgerekend wat er in de VS alleen aan fondsen naar AGW (Anthropogenic Global Warming) gaat en wat de klimaatsceptici hebben ontvangen.

Zij schrijft daarover:

Meanwhile in a distracting sideshow, Exxon-Mobil Corp is repeatedly attacked for paying a grand total of $23 million to skeptics—less than a thousandth of what the US government has put in, and less than one five-thousandth of the value of carbon trading in just the single year of 2008.

Lees verder hier.

Nochtans hebben de AGWers thans de wind tegen. En dan is het natuurlijk huilie huilie. Maar ja, dan weten ze ook eens wat de klimaatsceptici gedurende twintig jaar hebben moeten verduren. Ze zijn er echter vast van overtuigd dat zij vechten voor een moreel superieure zaak: het redden van de planeet. In hun visie gaat het hun opponenten slechts om plat materialisme. Maar dat is natuurlijk flauwekul.

Kortom, het is hoog tijd dat de betrokken AGWers zich distantiëren van hun paranoïde waanvoorstellingen over de klimaatsceptici, ophouden hen te stigmatiseren als lakeien van industriële belangen en gewoon een zakelijke en inhoudelijke discussie met hen aangaan, zoals dat ook ten aanzien van tal van andere maatschappelijke thema's gebruikelijk is.

PS,

Jan Paul van Soest en ondergetekende zullen volgens plan op 30 september, 14.00 u., hierover op Radio 1 discussiëren.