De adviesraad RMO trok de aandacht met het voorstel om coulant om te gaan met de gebrekkige beheersing van het Nederlands door immigranten. Maar er is meer.
Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling
De Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling (RMO) is een adviesraad van de regering. Voorzitter is
Sadik Harchaoui, een kleurrijke figuur, die deze week nog in opspraak kwam toen hij in verband werd gebracht met dubieuze financiële praktijken, c.q. zakkenvullerij. De rest van deze raad bestaat uit grijze muizen. Voor zover bekend heeft geen van hen zijn of haar sporen verdiend op het gebied van immigratie. Migratiepolitiek voor een open samenleving
Het
rapport, getiteld 'Migratiepolitiek voor een open samenleving', steunt dan ook in belangrijke mate op twee bijlagen geschreven door externe deskundigen. Onder hen valt vooral de naam op van
Han Entzinger, de nestor van multiculturalistisch academisch Nederland.
'Openheid'
Wie geen zin heeft dat hele rapport door te worstelen kan terecht bij het
persbericht en de
samenvatting. Die samenvatting zet meteen de toon:
Nederland is een open samenleving. Vrijheid van meningsuiting en ondernemerschap, van levensovertuiging en leefwijze is het fundament van de open samenleving. Een open samenleving biedt mensen kansen om het eigen talent te benutten en vooruit te komen. Dat betekent ruimte voor eigenheid van mensen en voor diversiteit.
Wat we moeten verstaan onder dat modieus klinkende 'open samenleving' is mij niet helemaal duidelijk, en of die open samenleving een wenselijke situatie is evenmin. Mogelijk verwijst het naar een boek van Popper, maar vooralsnog kan ik er geen chocola van maken. Geen overtuigende opening dus, wat mij betreft. Maar het kan nog erger. Want vervolgens lezen we: Openheid heeft Nederland, dat een van de grotere economieën van de wereld heeft, welzijn en de welvaart gebracht. Migratiepolitiek zou daarbij moeten aanhaken en daarvoor ook versterking moeten bieden. Maar in plaats van een realistische en toekomstgerichte migratiepolitiek te voeren, zijn problemen met migranten leidend in het migratiedebat. De negatieve toon in het integratiedebat en het mede daarop gebaseerde restrictieve migratiebeleid draagt bij aan een cultuur van geslotenheid en ontmoedigt de komst van migranten die Nederland juist graag ziet komen.
Er staat 'Openheid', maar gesuggereerd wordt natuurlijk 'Immigratie'. Even door het verhullende taalgebruik heenprikken en we weten wat voor vlees we in de kuip hebben.
Aanbevelingen
Het rapport komt met een aantal aanbevelingen (zie ook het persbericht):
(1) Selecteer op talenten en vaardigheden van migranten waar behoefte aan is
(2) Faseer de toegang tot de voorzieningen van de verzorgingsstaat
(3) Migranten behoren de democratische rechtsstaat te eerbiedigen
(4) Wees terughoudend met het stellen van culturele eisen
Die laatste aanbeveling leidt tot de versoepelng van de taaleis, waarover door anderen al
het nodige is gezegd. De voorlaatste aanbeveling over het eerbiedigen van de rechtsstaat, daar kan niemand tegen zijn. Wel kan je je afvragen of immigranten die hun opvattingen over de rechtsstaat ontlenen aan een goddelijke openbaring, een boodschap zullen hebben aan de hier te lande geldende seculiere principes.
Blijven over de eerste twee aanbevelingen: (1) selectie op economische potentieel en (2) gefaseerde toelating tot de verzorgingsstaat. Beide niet nieuw, doch wat mij betreft prima uitgangspunten. Maar biedt zo'n benadering een oplossing voor de problematische immigratie die nog steeds voortgaat? Het antwoord op deze vraag moet helaas ontkennend luiden.
Brussel en Straatsburg
Als we die aanbevelingen (1) en (2) opvolgen krijgen we hoogstwaarschijnlijk meer immigranten binnen die economisch zelfredzaam zijn, maar de problematische immigratie wordt er niet door afgeremd. Problematisch is vooral de niet-westerse immigratie via het asielkanaal en in het kader van gezinsvorming of -hereniging. De betrokken immigranten vormen - gemiddeld genomen - door een onevenredig beroep op collectieve voorzieningen en soms ook door onaangepast gedrag een grote belasting voor de draagkracht, respectievelijk de spankracht van de samenleving. En juist deze categorieën genieten immuniteit tegen regelgeving die voortvloeit uit de genoemde aanbevelingen.
Hiervoor zorgen het immigratiekeurslijf van de EU en de bemoeizucht van het mensenrechtenhof in Straatsburg. Dat eerste met dank aan onverantwoordelijke politici onder aanvoering van Jan Peter Balkenende, die het verdomde om, toen het nog kon, een
opt-out te bedingen. Door deze megablunder moet minister Leers nu met de pet in de hand door Europa om medestanders te vinden voor aanscherping van de regels, en moeten we
ons laten kapittelen door die volkomen wereldvreemde Eurocommissaris Malmström.
Bevolkingstoename
De aanbevelingen van de RMO vormen dus geen antwoord op de problematische immigratie. Hoogstens leiden die tot meer - zij het misschien wel zelfredzame - immigranten. Daar is op zich niet zoveel mis mee, al zitten we in dit overbevolkte land natuurlijk ook niet te wachten op een significante bevolkingstoename.