Afgelopen week bleken de Catalanen niet voor de poes en lieten zij het kabinet van premier Sanchez in Madrid wankelen. Ze trokken hun steun voor het begrotingsakkoord in. Eensgezind. En ook vandaag laten ze Madrid zien het menens is met het strafproces dat tegen de onafhankelijkheidsleiders wordt ondernomen. Aanklacht is onder meer rebellie tegen de de regering van het Koninkrijk Spanje. Als vervolg van de politieke acties eerder deze week gingen vandaag honderdduizenden Catalanen de straat op!
Volgens een spreker bij een van de manifestaties waren het er zelfs meer dan een half miljoen, zo valt te lezen op HLN. En de Catalanen hadden een boodschap voor Madrid: 'zelfbeschikking is geen misdaad' en 'vrijheid voor politieke gevangenen'. Politieke gevangenen? Wablief? Jazeker, politieke gevangenen! Het is natuurlijk geen toeval de organisator van een referendum nu in het beklaagdenbankje zit in Madrid. Want Madrid wil een voorbeeld stellen. Wie dan? De voormalige president van de Generalitat de Catalunya, Carles Puigdemont!
Ze willen niet toegeven aan de wensen van de Catalanen, stampen protesten met laarzen kapot en gaan over tot het vervolgen van de politieke leiders. Dat is wat Madrid nu doet. En dat in Europa anno 2019. Wat doet de Europese Commissie? Die doet niets. Het is vooralsnog muisstil en het is maar zeer de vraag of de EU dit ook veroordeelt omdat het ingaat tegen 'Europese waarden'. De voornaamste leider Puigdemont verbleef vanwege de politieke kwestie zelfs enige tijd in het buitenland! Omdat hij gewoon niet veilig was in Spanje.
De demonstranten lieten vandaag in ieder geval hun mening over het proces horen. Ze zijn niet blij. En ze willen vrijheid voor hun 'politieke gevangenen'. Je gaat je dan toch wel afvragen hoe het nu precies zit met die 'Europese waarden'? Maar ja, geen Orbán dus geen ophef. Dat terwijl het proces tegen Puigdemont natuurlijk uiterst dubieus is. Zijn tijdelijke vlucht naar België grenst aan politiek vluchtelingschap. Maar over 'Europese waarden' en het respectvol omgaan met minderheden binnen de Europese Unie blijft het nu wel even stil.
Wat we nu zien is een regionale gemeenschap, die tot de grens van dat wat binnen de rechtstaat als vreedzaam protest doorgaat aanhinkt, en volhardt. Een gemeenschap die haar leiders blijft steunen ondanks processen. Die eensgezind, ondanks de meningsverschillen onderling, elkaar steunen en premier Sanchez voor het blok zetten! En honderdduizenden mensen die de straat opgaan om hun geluid te laten horen! De Europese Commissie kan er niet omheen. Als ze niet hypocriet wil lijken moet ze wel iets zeggen tegen Madrid.
Maar blijkbaar is dit dus normaal in de Europese Unie? Politieke processen, politieke vluchtelingen en gevangenen?