Hoeveel EU-burgers hebben ook alweer op Juncker gestemd?

Eerder vandaag besteedde De Dagelijkse Standaard al aandacht aan de opmerkelijke uitspraken van de voorzitter van de Europese Commissie, Jean-Claude Juncker. Die vindt dat gekozen politici zich vooral niets moeten aantrekken van hun mokkende achterban en walgt van de gedachte dat democratie weleens zou kunnen betekenen dat eurosceptische partijen een grotere stem krijgen in het Europees Parlement.

Je zal wel EU-technocraat moeten zijn om de winst van eurosceptische partijen bij de laatste verkiezingen op te durven vatten als een motivatie om op de oude voet door te gaan. Veel succes.

Toch is de anti-democratische houding van Juncker niet geheel verwonderlijk. Als we zijn eigen politieke carrière in ogenschouw nemen, valt vooral op dat hij zijn posities vaak behaalde zonder ook maar een enkele stem van de bevolking.

Zijn eerste politieke positie begin jaren tachtig in Luxemburg, als Parliamentary Secretary, een soort kabinetsassistent, betrof een niet-gekozen positie. Hij werd benoemd. Hij werd in 1984 gekozen als parlementslid, maar in 1989 weer benoemd tot minister van Financiën. In 1995 werd hij benoemd tot minister-president van Luxemburg.

Vervolgens droeg in 2014 de Europese Volkspartij op het partijcongres Juncker voor als kandidaat voor het voorzitterschap van de Europese Commissie. Bij deze Europese Volkspartij (!) kreeg hij welgeteld 382 stemmen en dat bleek voldoende. Bij de Europese Verkiezingen haalde de partij, waarvan Juncker natuurlijk geen lijsttrekker was, de meeste stemmen. Vervolgens werd Juncker als commissievoorzitter voorgedragen door de Europese Raad en met 422 stemmen door het Europees Parlement benoemd.

Zo weinig stemmen. Zo'n carrière. Afkeer van democratie? Geef hem eens ongelijk.