Het Kalifaat is een feit

Het is te laat voor halve maatregelen. De tumor die de Islamitische Staat in Irak en Syrië is, zaait oncontroleerbaar snel uit en dreigt het hele Midden-Oosten aan te tasten, een regio waar gezond weefsel toch al slechts onder de microscoop is te vinden. Zoals het echte islamisten betaamt, doet ISIS niet aan grenzen. Hun streven is immers gericht op het verenigen van de hele oemma, de islamitische gemeenschap, in één theocratie met aan het hoofd een kalief, opvolger van de profeet Mohammed. Grenzen worden getrokken door mensen, ISIS streeft naar een staat die slechts wordt beperkt in omvang door de wil van God.

Binnen dit kalifaat gelden alleen Zijn wetten. In de door ISIS onder de voet gelopen gebieden in Noordoost-Syrië en westelijk Irak is de sharia onmiddellijk van kracht verklaard: vrouwen mogen alleen gesluierd het huis uit (en liever helemaal niet), alcohol en sigaretten zijn verboden, niet-moslims moeten extra belasting – jizyah - betalen, op misdaden staan draconische straffen (behalve die begaan door de ISIS-strijders zelf natuurlijk) en kerken en sjiitische heiligdommen worden vernietigd. In de recente geschiedenis heeft alleen Afghanistan onder de Taliban een vergelijkbaar regime gekend, hoewel alle elementen van ISIS’ onderdrukking ook terug te vinden zijn bij onze “bondgenoot”  Saoedi-Arabië.

Ja en nee. De gedachte dat de islamitische wereld toe is aan een democratische golf is sinds de eerste oprispingen van de “Arabische Lente” zelfs bij de meest notoir naïeve juichaapjes verdwenen. Islam en democratie gaan niet samen. Dat is geen ideologische overweging, maar een feitelijke constatering. De uitzonderingen die er zijn – Indonesië en misschien Pakistan – tonen alleen maar hoe schrijnend het ervoor staat in de pakweg 50 andere moslimlanden op aarde. Of laat ik het wat nuanceren: islam in het Midden-Oosten en democratie gaan niet samen. Soit. Dat is niet ons probleem, zij hebben Allah immers.

Toch moeten we ingrijpen tegen ISIS. Niet vanwege het verspreiden van een vaag democratisch ideaal, niet eens vanwege de afschuwelijke mensenrechtenschendingen en oorlogsmisdaden die het handelsmerk zijn van deze terroristische organisatie die, samen met haar idealistische broeders van Boko Haram in Nigeria en de Taliban in Afghanistan en Pakistan, wel erg dicht bij de definitie van het Absolute kwaad komt. Nee, een aanval op ISIS is gerechtvaardigd vanwege de bedreiging die hij voor ons. Puur eigenbelang dus en wat is daar mis mee? Het is de eerste verantwoordelijkheid van westerse overheden hun eigen burgers te beschermen, niet de mensenrechten in den vreemde te garanderen.

Daarom hoop ik dat de Amerikanen hun begrijpelijke schroom zullen afwerpen en ISIS vanuit de lucht een ongenadig pak op zijn donder zullen geven. Geen grondtroepen, daar hebben Irak en Syrië zelf er genoeg van, maar raak hun hoofdkwartieren, konvooien, aanvoerlijnen. Assad, Maliki en wie weet Iran zullen de rest doen. (De toenadering tot Teheran, een natuurlijk bondgenoot voor het westen tegen het soennitische islamisme, lijkt mij overigens één van de positieve neveneffecten van de tsunami-achtige opmars van ISIS, never waste a good crisis!)

En Nederland? Wij kunnen ons steentje bijdragen door onze dwaze GroenLinks-mentaliteit af te schudden en eindelijk de Nederjihadisten te zien voor wat zij zijn: terroristen en moordenaars. Ontneem hen hun paspoort en nationaliteit, verklaar ze tot ongewenste vreemdeling en zet ze uit (liefst na een zo lang mogelijke gevangenisstraf wegens oorlogsmisdaden). In het buitenland neemt men al stappen daartoe, dus waarom blijven wij pamperen met een “traject” naar een baan en een huis voor terugkerende jihadi’s? Zij zijn allen lid geweest van terroristische organisaties, er kleven baden bloed aan hun handen en de meesten hebben sowieso meer dan één paspoort, dus stateloos worden ze ook al niet.