Het FVD-congres en de azijn-analyse van Chris Aalberts over interne democratie

Gisteren was het FVD-congres in de RAI in Amsterdam. Chris Aalberts, zelf geen lid, struinde daar rond en analyseerde de middag. Tijdens de ALV was hij niet welkom en dus flanst hij maar wat in elkaar over wat hij wél denkt te weten. Zie hier zijn hele verhaal.

Aalberts is van mening dat er een kliekje is van mensen die zichzelf op mooie posities zetten en geen inkijk geven over hoe de lijst tot stand is gekomen. Zelf ben ik lid van de JFVD en de FVD, waardoor ik het ochtenddeel dus wél heb mee mogen maken.

Van democratisering binnen de partij is vooralsnog inderdaad geen sprake. De reden waarom ze dit zo hebben ingericht werd in het ochtendprogramma meerdere malen toegelicht. Er was namelijk bij ieder agendapunt ruimte voor vragen of opmerkingen waar diverse leden graag gebruik van maakten. Zij werden allen van respectvolle en inhoudelijke repliek bediend. Daarbij moet ook worden vermeld dat Theo Hiddema, Annabel Nanninga en Thierry Baudet wel degelijk politieke standpunten uitdiepten tijdens het ochtendprogramma.

Het hoofdargument voor de huidige bestuursvorm werd voornamelijk door Henk Otten verklaard. Hij is van mening dat het risico te groot is om in dit stadium democratie in te gaan voeren. Zijn ervaring met 'LPF-praktijken' maakt hem hier op het moment zeer huiverig voor. Een rustige en gecontroleerde groei is volgens Otten van essentieel belang. Hij erkent echter ook dat deze groei op een gegeven moment betekent dat ook anderen inspraak zullen moeten krijgen.

Voor het zover is willen zij wel heel duidelijk hebben wat zij voor club zijn en wat voor mensen zij aan willen trekken. Zij willen absoluut niet zo worden als traditionele partijen met een logge structuur waar vooral weinig gebeurd en iedereen maar interessant en belangrijk loopt te doen. Zij willen een daadkrachtig geheel neerzetten en 'een zo plat mogelijke organisatie zijn'. Tevens gaven zij tijdens het agendapunt van het jaarverslag aan geen financiële vergoeding vanuit de partijkas aan hunzelf uit te keren. Op reis- en onkosten na.

Een vraag vanuit het publiek stipte de gedachtegang van het FVD-bestuur perfect aan. De vraag was of zij van plan waren meer bijeenkomsten te organiseren voor FVD-leden, zoals dat bij JFVD wél gebeurt. Het bestuur is bang dat meer evenementen al snel een gevaar worden voor de partij. Te snel en te makkelijk kan een lid door een uitspraak of gedrag worden geframed in het nieuws. We hoeven het app-debakel van Yernaz Ramautarsing maar aan te halen.

Nu zult u ze natuurlijk een wantrouwen richting hun eigen leden toedichten maar we hebben zulke taferelen ook al wel eerder gezien bij de PVV ten tijde van de gemeenteraadsverkiezingen. De JFVD-evenementen worden daarin als minder gevaarlijk beschouwd. Het antwoord werd in ieder geval goed ontvangen door het vragende lid en men gaf aan op termijn daar wel degelijk in te willen veranderen, in lijn met de eerdere erkenning dat een groeiende partij nu eenmaal veranderingen moet ondergaan.

Het beeld dat Chris Aalberts dus schetst is overgoten met een flinke scheut azijn en bekeken vanuit een gewenning aan traditionele partijstructuren, terwijl het hele voornemen van het FVD-bestuur niets meer is dan een rustige, gecontroleerde groei.