Het Evangelie van de Klimaatverandering

Terwijl steeds meer mensen zich beginnen af te vragen of zij wel degelijk verantwoordelijk zijn voor de wereldwijde klimaatverandering neemt de groep milieuactivisten nare trekken aan. Als ware het een cultus die zich niet door feiten of twijfel uit het veld laat slaan hameren zij erop de mensheid boete moet doen voor het kwaad dat het op Aarde aanricht.

In The New York Post wijst Michael Barone erop dat de global warming these alle kenmerken van een geloofsartikel vertoont. De erfzonde? Mensen hebben het klimaat vervuild met hun fabrieken en SUVs. We moeten boete doen door belasting te heffen op CO2-uitstoot waardoor het leven voor consumenten duurder wordt maar kunnen vergeving vragen voor onze uitspattingen, zoals met het vliegtuig op vakantie gaan, door onze carbon footprint te compenseren.

Rituelen bestaan in de vorm van de jaarlijkse Dag van de Aarde en het regelmatig recyclen. De gelovigen treffen elkaar regelmatig op conferenties waar het dogma wordt gecodificeerd en plannen worden gesmeed om de opwarming van de Aarde tegen te gaan.

Net als zoveel religieuze fanatici voor hen slagen de alarmisten er echter niet in het grote publiek mee te krijgen. Dat wil helemaal geen afstand doen van goedkope vliegvakanties naar de zon noch van producten die dankzij een gebrek aan klimaatbeleid in China betaalbaar zijn in het Westen. "Het idee dat we er zo zeker van kunnen zijn dat het klimaat zeventig tot negentig jaar in de toekomst verandert dat we onszelf nu enorme economische schade moeten aanrichten lijkt in toenemende mate belachelijk," aldus Barone.

Toch volharden de apostelen van de klimaatverandering in hun overtuiging dat het roer om moet. De mogelijke economische schade deert hen niet. Zij zijn bezig met het redden van de planeet! Als daarvoor het industrieel kapitalisme moet worden afgebouwd, dan zij dat zo.

De leden van de cultus delen namelijk niet slechts het geloof dat klimaatverandering door mensen wordt veroorzaakt; zij zijn ook verenigd in hun afkeer van de heersende economische orde. Zij verwerpen het op geld beluste kapitalisme en de multinationals die het hoogtepunt ervan vertegenwoordigen als onmenselijk en anti-natuur. Het is voor hen niet minder dan huiveringwekkend dat de mens tracht de natuur naar zijn hand te zetten. Wat hen betreft moet alle olie in de grond blijven, mag nooit een boom worden omgekapt en moeten de Hollandse polders "teruggegeven" worden aan de zee. Zij verheerlijken de preindustriële mens en samenleving en zijn bereid de gevolgen van een deindustrialisering te dragen.

Zo waarschuwt bioloog Paul R. Ehrlich al decennia voor de gevaren van de enorme bevolkingsgroei. In The Population Bomb (1968) beschreef hij de almaar uitdijende mensheid als een "kanker" dat moest worden weggesneden. "De operatie zal vele schijnbaar wrede en hartenloze beslissingen vergen," voorspelde hij. In Human Ecology: Problems and Solutions (1973) bepleit hij een "ontmanteling" van de industriële grootmacht Amerika. "Ontmanteling betekent dat we ons economisch systeem aanpassen aan de ecologische realiteit en het wereldwijde gebrek aan grondstoffen."