Het eeuwigdurende drama Verdonk

Rita Verdonk is van hoog gevallen. Zo hoog, dat haar ondergang tergend langzaam en uitgerekt is. Het doet pijn aan de ogen om er uberhaupt nog naar te kijken. Vandaag de laatste episode in dit inmiddels al jarenlang lopende politieke drama:Lelystad. De tweekoppige Trots-fractie aldaar liet weten zich per direct terug te trekken uit de 'partij'. "We konden het niet meer vinden met het hoofdbestuur van Trots op Nederland." Aldus fractievoorzitter Wim Raijmakers, die zijn partij nu 'Lelystads Belang' noemt.

Dat Verdonk de geschiedenisboeken in gaat mag geen twijfel aan bestaan. Ik vrees echter dat de vermelding weinig eervol zal zijn. Haar politieke carriere is langzaamaan verworden tot een soort Sun Tsu-wijsheid van hoe het vooral niet moet. We noemen een paar van haar klassieke missers: haar starre houding in het Ayaan-vraagstuk; de arrogantie die zij openlijk en in de fractie tentoon spreidde voor, tijdens maar vooral na haar verloren verkiezing om het fractievoorzitterschap van de VVD; haar onbegrijpelijke idee van een internet-volksreferendum democratie. Het zijn er zo maar een paar. Maar de allerergste fout die Verdonk maakt is er een die zij keer op keer weer blijft herhalen: ze weigert de eer aan zichzelf te houden. 

Het is een wijsheid die iedere toekomstig politicus met carrieredrift zich goed in de oren moet knopen: know when to stop. Had Verdonk zich anders opgesteld na de Ayaan-kwestie of na haar verloren fractievoorzittersverkiezing, dan had ze kans gemaakt om Rutte op te volgen. Had zij na de genante mislukking van haar referendum democratie er een paar jaar tussenuit gegaan, dan kon ze misschien op een later moment terugkeren in de Kamer. Zelfs de desastreus verlopen verkiezingen, waarin haar door Willibrord Frequin geregiseerde water-tot-aan-de-lippen-filmpje tot running gag van de campagne was verworden, wist nog geen millimeter van het metersdikke plaatstalen bord voor haar hoofd weg te bijtelen. Ze gaat gewoon niet weg.

Het is een harde waarheid waar wij mee moeten zullen leven. Hoezeer het onze ogen ook bezeerd, hoe vaak ook mensen in haar directe omgeving openlijk afstand van haar nemen, de ondergang van Rita Verdonk gaat nog jaren voortduren.