Het echte verhaal over de oorlog in Gaza
De internationale gemeenschap heeft opnieuw ingegrepen in een poging om een einde te brengen aan een oorlog tussen Israel en Hamas. Om acht uur vrijdagmorgen begon een humanitair staakt het vuren dat door de VN en de VS was georganiseerd.
Kort na acht uur landde echter de eerste mortiergranaat in Israel en om half tien lokale tijd voerde Hamas een aanval uit op een IDF eenheid waarbij IDF officier Hadar Goldin werd ontvoerd en twee andere soldaten werden gedood. Het was de zesde keer dat Hamas een staakt het vuren schond. Korte tijd later braken hevige gevechten uit in Rafiah in Gaza.
Premier Netanyahoe van Israel verklaarde op donderdag dat het ultieme doel van de IDF actie is om Gaza te demilitariseren. De grondoperatie, die tot nu toe vooral gericht was op het vernietigen van de terreurtunnels die Hamas over de laatste twaalf jaar onder de grens met Israel heeft gebouwd, zou worden uitgebreid. Er werden opnieuw 16.000 reservisten opgeroepen om de strijdkrachten in Gaza te versterken.
Eerder deze week negeerde Israel de eis van de Amerikaanse president Obama om een onmiddellijk staakt het vuren te accepteren. Volgens rapporten in de Israëlische media had Obama deze eis op tafel gelegd tijdens een telefoongesprek met premier Netanyahoe.
Obama kwam in actie nadat eerdere pogingen van zijn minister van Buitenlandse Zaken John Kerry om een staakt het vuren te bereiken, waren mislukt. Hamas wilde niets van een staakt het vuren weten en schond ook de gevechtspauzes die door Israel op verzoek van de VN in acht werden genomen geschonden. Israel kon vorige week niet ingaan op de voorstellen van Kerry omdat die te veel elementen bevatten die onacceptabel waren, zoals het accepteren van Hamas als een legitieme onderhandelingspartner. Hamas staat immers op de lijst van verboden terroristische organisaties in zowel de VS als de EU.
Obamas interventie leidde opnieuw tot fricties in de relatie tussen Israel en de Verenigde Staten. Dat kwam op donderdag opnieuw aan het licht tijdens een persconferentie in het Witte Huis. Woordvoerder John Earnest veroordeelde een aanval op een UNWRA school in Gaza waarbij 16 Palestijnen omkwamen. Hij deed een dringend beroep op Israel om de hoge standaard die men zichzelf had opgelegd betreffende het voorkomen van burgerdoden, na te leven. Er is duidelijk meer dat men kan doen om de veiligheid te verzekeren van onschuldige burgers, verklaarde Earnest.
De secretaris van de VN Ban Ki Moon schaarde zich eerder ook in het koor van criticasters en veroordeelde Israel voor de aanval op de VN school. Uit Europese hoofdsteden kon men soortgelijke veroordelingen optekenen.
De internationale steun voor de Israëlische actie tegen Hamas in Gaza was dus duidelijk aan het afbrokkelen. Waarom dit gebeurde, is simpel te verklaren, namelijk het oplopende dodental onder de Palestijnen in Gaza. Er werden voortdurend vergelijkingen gemaakt met het relatief lage aantal doden aan Israëlische zijde. Dat zou bewijzen dat het Israëlische optreden buiten proportie is.
Er is echter een verschil tussen buiten proportioneel optreden en asymmetrische oorlogsvoering. In het geval van de oorlog in Gaza is er sprake van asymmetrie en niet van buiten proportioneel optreden. De IDF beschikt over precisie wapens en maakt gebruik van een uniek waarschuwingssysteem dat burgers in Gaza waarschuwt voor een op handen zijnde aanval. Verder heeft de IDF een anti raket systeem (Iron Dome) dat in meer dan 90 % van alle gevallen voorkomt dat een door Hamas afgeschoten raket Israëlische burgers treft. Hamas heeft geen enkele voorziening getroffen die de burgers in Gaza moet beschermen en gebruikt juist burgers en burgervoorzieningen als wapens in de strijd tegen de IDF.
Het relatief hoge dodental aan Palestijnse kant verdient dan ook nadere toelichting. Een eerste oorzaak hiervan is het aantal raketten dat binnen Gaza ontploft. Op woensdag landde bijvoorbeeld 37 % van de 130 raketten die Hamas op Israel afschoot in Gaza. Aangezien Hamas de meeste van die raketten afschiet vanaf locaties in woonwijken is de kans groot dat de eigen burgerbevolking wordt getroffen.
Zo werd bijvoorbeeld op maandag gemeld dat Israel een luchtaanval op het al-Shifa ziekenhuis in Gaza had uitgevoerd waarbij minstens 30 Palestijnen gedood werden. Ook werd een aanval op een park waarbij 8 burgers de dood vonden toegeschreven aan Israel. In beide gevallen ging het om een raket van Hamas die explodeerde kort na de lancering. Een aanval op het al-Shati vluchtelingenkamp werd ook toegeschreven aan Israel maar bleek ook het werk van Hamas, zo meldde de Italiaanse journalist Barbati.
De tweede reden is de wijze waarop Hamas oorlog voert. Er is van verschillende zijden gerapporteerd dat Hamas UNWRA scholen en klinieken gebruikt als wapenopslagplaatsen en lanceerplekken voor raketten. UNWRA heeft al drie keer gerapporteerd dat Hamas raketten had opgeslagen in haar scholen. Hamas gebruikt deze scholen of de gebouwen naast die scholen ook om Israëlische posities te schieten. Dit is bevestigd door John Ging , de directeur van OCHA het VN kantoor dat humanitaire hulp coördineert.
Tot slot dient opgemerkt te worden dat de cijfers over het dodental en het aantal burgers onder hen onbetrouwbaar zijn. De Palestijnen hebben eerder bewezen dat men loog over het aantal terroristen onder het dodental. In 2009 tijdens operatie Gegoten Lood meldde Hamas dat 49 van haar leden onder de meer dan 1100 Palestijnse doden waren. Later gaf de organisatie toe dat het aantal tussen de 600 en 700 lag (Israel hield altijd al een aantal van 709 aan).
Ook nu zijn er aanwijzingen dat minstens de helft van de doden leden van terroristische organisaties zijn en dat het aantal doden lager is dan wordt opgegeven.
Hamas bewerkt dus de wereldopinie op sinistere wijze en klaarblijkelijk opnieuw met succes.
De vraagt rijst echter waarom intelligente diplomaten en politici zoals Ban Ki Moon en Barack Obama opnieuw in dezelfde val trappen en Israel kapittelen wanneer men de beschikking heeft over de bovenstaande informatie.
Verder valt het juist nu op dat de VN en een groot deel van de Westerse wereld opnieuw een obsessie vertonen met Israel en het land beoordelen met dubbele maatstaven.
De afgelopen week werden in Syrië 1700 mensen gedood in de strijd tussen Assad en de oppositie. Ook werden opnieuw massamoorden gemeld in Irak waar ISIS honderden Sjiieten en christenen op gruwelijke wijze executeerde. Deze misdaden waren geen reden voor een bijzondere zitting van de VN Veiligheidsraad of het instellen van een onderzoek door de VN Mensenrechtenraad.
Dezelfde diplomaten en politici weten ook dat de VS en haar bondgenoten in de NAVO in vergelijkbare gevallen zoals in Afghanistan en Irak werkelijk buitenproportioneel geweld gebruikten dat tot een relatief veel hoger dodenaantal onder burgers leidde. Bovendien werd toen niet geprobeerd om de strijd tegen om de strijd tegen vergelijkbare Islamitische fascistische groeperingen zoals de Taliban en Al Qaida met een wapenstilstand te beëindigen.
Door Israel herhaaldelijk te dwingen een staakt het vuren te accepteren op een moment dat Hamas een beslissende nederlaag toegebracht kan worden ondergraaft de internationale gemeenschap niet alleen de positie van de Joodse staat.
Dit is namelijk hét moment waarop Israel een einde zou kunnen brengen aan het Hamas regime en daarmee eindelijk een einde aan de raketten terreur die Israel al twaalf jaar teistert.
Een Israëlische overwinning op Hamas zal echter vrijwel zeker ook regionale gevolgen kunnen hebben. Ten eerste voor de dreiging die andere Islamistische groeperingen zoals Hizbollah en ISIS voor Israel vormen. En ten tweede voor de toekomst van de landen rond Israel zoals Egypte dat zijn eigen strijd voert tegen Islamisten in de Sinai woestijn en van Jordanië dat wordt bedreigd door ISIS.
Hamas, Hizbollah en ISIS hebben dezelfde fascistische ideologie gemeen en vormen een bedreiging voor de wereldvrede. Van de internationale gemeenschap zou verwacht mogen worden dat men Israel steunt in de strijd tegen deze groeperingen. In plaats daarvan zien we keer op keer dat men een Israëlische overwinning blokkeert en niets doet om de wapenwedloop en de opkomst van het Islamitische fascisme in het Midden-Oosten te stoppen.
