Het CDA draait om de hete ISIS-brij heen

Het CDA maakt groot nieuws van het feit dat ze terreurverheerlijking willen verbieden. Liever zie ik dat het CDA de kern van de zaak aanpakt. Dus niet de verheerlijking, maar de terreur zelf.

Met enig wenkbrauwengefrons heb ik gadegeslagen hoe het CDA van Sybrand Buma de afgelopen dagen politieke munt poogde te slaan uit hun poging om verheerlijking van ISIS en hun terroristische geweld aan te pakken. Het zou verboden moeten zijn om ISIS een veer in hun kont te steken, of hun gewelddadige aanpak te prijzen.

Het voorstel stuit ten eerste op constitutionele en principiële bezwaren, want het vormt uiteindelijk een belemmering op de vrijheid van meningsuiting. Als je volledig vrij bent alles te zeggen wat je wil, moet je ook kunnen zeggen dat ISIS een organisatie is die voor het goede opkomt. Dat James Foley een vieze judeo-Amerikaanse hond is die terecht onthoofd is en dat het in Irak en Syrië gevestigde Kalifaat de wil van God is. Aldus redeneren de constitutionalisten en de voorstanders van een absolute vrijheid van meningsuiting.

En geldt die vrijheid van meningsuiting juist niet als het kroonjuweel van de westerse vrijheden? Is het mogen zeggen wat je wilt niet juist wat wij voor hebben op de barbaren van het ISIS-kalifaat? Moeten wij, kortom, meer op de vijand gaan lijken om de vijand te bestrijden. Is dat niet contraproductief?

Een hoop vragen, die het CDA zichzelf ongetwijfeld ook gesteld heeft. De CDA-top bestaat namelijk uit goedopgeleide mensen die heus wel bekend zijn met klassieke vrijheden en hun verankering in de Nederlandse samenleving. Dat hun jongste voorstel op gespannen voet zou staan met de rechtsorde wisten ze heus ook wel. Maar toch hebben ze ervoor gekozen om juist dit voorstel door te zetten.

Waarom ze dat deden, laat zich raden. Op krantenredacties merken ze het immers ook aan de bezoekcijfers: ISIS is hot. Je kan dus munt slaan door 'iets' met de Syrisch-Irakese terreurbeweging te doen. Aangezien het CDA de afgelopen weken alle peilingswinst die ze afgelopen twee jaar hebben opgebouwd weer zag verdwijnen richting de VVD, vonden ze het kennelijk tijd om iets te doen aan hun rechtse profiel. En dus werd dit plan gelanceerd: een snoeiharde aanpak voor verheerlijkers van jihadgeweld!

Maar aan dit voorstel zitten meer haken en ogen dan alleen gelegen in de vaststelling dat een belangrijk grondrecht met voeten getreden wordt. Het is het feit dat het CDA kennelijk te bang is om de kern van het probleem aan te pakken, en alleen de randverschijnselen te willen kortwieken. Want laten we wel wezen; dat u en ik moeten lezen dat een Haags gemeenteraadslid pro-ISIS is, is wellicht storend, strijdig met de goede moraal en bovendien bloedirritant, maar het bedreigt onze vrijheid niet.

Dat er in het Midden-Oosten een koppensnellend bewind bezit heeft genomen van een gebied dat inmiddels groter is dan het overgebleven territorium van de Syrische overheid en met enige regelmaat killers terug naar Europa stuurt en onze journalisten vermoordt, brengt ons wel in gevaarlijke wateren.

Dat het CDA niet pleit voor een grootschalig, in NAVO-verband georganiseerd, militair initiatief om deze gestoorden voor eens en altijd uit te roeien, maar wél de vrijheid van meningsuiting wil inperken is een daarom een veeg teken. Het CDA is een bange partij die de koelbloedige en ruwe werkelijkheid kennelijk niet onder ogen wil zien, en vlucht in wat symboolmaatregelen tegen ISIS. Het CDA heeft immers door dat het electoraal handig is om ISIS aan te pakken, maar dat ze dit natuurlijk ook niet té hard kunnen. Voor het weet framen 'ze' je namelijk als 'moslimhater' en word je op één hoop geveegd met Wilders. Dat moeten we natuurlijk ook niet willen met z'n allen, toch? Daarom lekker veilig wat voorstellen in de marge rommelen.

En het echte probleem? Daar loopt het CDA met een grote boog omheen.