Hamas verkondigt ook na verzoening met Fatah nog: 'We gaan Israël van de kaart vegen!'

Daarom is er dus geen vrede, en zal er ook waarschijnlijk nooit vrede zijn tussen Israël en de Arabieren.

In 2005 gaf Israël, als blijk van goede wil, de Gazastrook precies dát waar de Arabieren daar al zo lang om zeuren en moorden: onafhankelijkheid. Het Israëlische leger trok zich terug uit Gaza, waarna de Palestijnse Authoriteit dat gebied helemaal zelf mocht besturen. Het was dé kans voor de Arabieren om te laten zien dat een onafhankelijke Palestijnse staat een succes zou worden, maar helaas: ze bewezen het tegendeel.

In 2007 nam terreurgroep Hamas na een stevige strijd de macht daar definitief over van de iets - maar dan ook iets - gematigdere Fatahbeweging, die tegenwoordig door Mahmoud Abbas wordt bestierd. Sindsdien investeert Hamas elke cent die ze krijgen - en dat zijn er aardig veel - uit landen als Qatar en de Emiraten in wapentuig, tunnels naar Israël en raketten: allemaal in de hoop dat ze een paar joden van het leven kunnen beroven, wat het hoogste doel is voor deze Israël-hatende antisemieten die de Joodse staat nooit erkend hebben.

Deze week gebeurde het onverwachte: Fatah en Hamas bereikten een akkoord over verzoening tussen de twee rivaliserende groeperingen. Dat betekent dat ze gaan samenwerken 'in belang van het Palestijnse volk', en geen middelen meer gaan verspillen aan het bestrijden van elkaar. Je zou hopen dat ze die middelen dan eindelijk eens zouden investeren in dat volk dat ze zogenaamd vertegenwoordigen, maar niets blijkt minder waar. In plaats daarvan gaan ze juist extra hun best doen om Israël van de kaart te vegen, aldus Hamas-leider Sinwar:

Jawel: het eindelijk erkennen van Israël en je dan focussen op de échte problemen in de wereld is geen enkele mogelijkheid voor deze terreurgroep die altijd een terreurgroep zal blijven. In plaats daarvan plannen ze alvast de volgende aanslag op onschuldige Israëli's.

En daarmee gaan ze dus eigenlijk precies doen wat ze al jaren doen: elke rooie cent uitgeven aan verwoede pogingen de enige democratie van het Midden-Oosten te verwoesten. Dat gaat ze - godzijdank - nooit lukken, maar ze zullen het toch proberen. Hoewel waterputten, huizen, scholen, ziekenhuizen en wegen je daarmee óók zou kunnen bouwen, zal hen worst zijn.

Het is dan ook niet voor niets dat een Palestijnse Arabier onlangs nog bij de Verenigde Naties verkondigde dat 'niet Israël, maar de Palestijnse Authoriteit de grootste vijand van de Palestijnen is'. Hij had het niet beter kunnen verwoorden.