Taboe op debat over grondwettelijk verbod is onzinnig.
Zo nu en dan komt er een misdrijf langs dat zoveel walging oproept dat de roep tot de doodstraf weer oplaait. Veelal gaat het dan om misdrijven waar kinderen bij betrokken zijn. Ik noem een Robert M.
Dit gevoel verwoordde schrijfster Naima el Bezaz gister op mooie wijze in
haar vaste Sp!ts-column. De aanleiding daarvoor is een interview met journalist Steven van der Hoeven, die vanaf zijn twaalfde jarenlang seksueel misbruikt werd door zijn voetbalcoach. De coach kreeg cel plus TBS. Maar, zo zegt Van der Hoeven, als de coach weer vrijkomt, zal hij weer doorgaan met kinderen misbruiken: 'Mannen die kinderen verkrachten, blijven kinderen verkrachten.' El Bezaz schrijft daarop dat zij niet in het Nederlandse strafsysteem gelooft:
Criminelen hebben het in dit land beter dan hun slachtoffers. Een pedoseksueel die aan je kind zit wens je toch de dood toe?
Laat ik het mild zeggen. Ik zou hem niet doden maar folteren. Misschien zou ik het pas overwegen als hij om de dood smeekte. Zo zit de natuur nu eenmaal in elkaar. Daarin verschillen wij in niets van dieren. Niemand komt aan je jong.
Het is een bekend geluid dat je eigenlijk overal in de reageerderspanelen zo nu en dan tegenkomt.
El Bezaz begint haar column echter met te schrijven dat de doodstraf een taboe is in Nederland. Dat deed mij denken aan de commotie die ontstond toen in 2002 de toenmalige minister van Vreemdelingenzaken Hilbrand Nawijn (LPF) herinvoering van de doodstraf bepleitte. In reactie daarop schreef Paul Cliteur destijds in het Algemeen Dagblad: 'In Den Haag is het zo ongeveer een doodzonde ook maar te twijfelen aan de zegeningen van de afschaffing van de doodstraf. Niettemin is bijna de helft van de Nederlandse bevolking vóór de doodstraf (...).' Over de reactie van toenmalig CDA-fractievoorzitter Maxime Verhagen - 'de doodstraf is niet beschaafd' - schreef Cliteur op voor hem zo karakteristieke wijze het volgende:
De doodstraf werd in de gehele antieke wereld, zowel joods-christelijk als Grieks-Romeins, als min of meer vanzelfsprekend en onvermijdelijk geaccepteerd. Je kan dat natuurlijk wel 'onbeschaafd' noemen, maar dan waren Jezus, Socrates en vele grote filosofen van de westerse traditie van wie wij het woord 'beschaving' hebben geleerd (zoals Immanuel Kant en John Stuart Mill) hoogst onbeschaafd.
De titel van Cliteurs stuk is 'De doodstraf mag geen taboe zijn', iets wat het negen jaar geleden blijkbaar was. El Bezaz vindt dat het dat negen jaar later nog steeds is. Vraag is dan ook welke politicus dit onderwerp (Cliteur: 'Je zou dat toch enigszins oneerbiedig 'een gat in de markt' voor een democratisch politicus kunnen noemen.') uit die taboesfeer durft te halen.
Ik heb daarvoor wel iemand in gedachten. U waarschijnlijk ook.
