"Hé, jullie daar, ministerieel tuig!"

Gisteren was het Open Dag in het hoekje van de Schilderswijk in Den Haag, dat tegenwoordig is benoemd tot de Punt van het Zwaard. Het was eigenlijk meer dan verhelderend.

In de eerste plaats moet ondanks de mijns inziens duidelijk voortschrijdende islamisering worden geconstateerd, dat het al wel erg is, maar nog beslist niet hopeloos. Niet alleen kwam Geert Wilders er na een stief kwartiertje weer ongeschonden uit, maar ook minister Asscher liet er ´s morgens zijn gezicht zien. Al is er serieus reden je af te vragen wat er achter de façade van dat gezicht gebeurt tijdens zo´n bezoek. De stelling, dat er nauwlettend wordt rondgekeken om te kijken of er iets te zien valt dat niet strookt met het vooraf op het ministerie ingestudeerde toneelstukje na afloop voor de pers, lijkt in ieder geval alleszins verdedigbaar.

Asscher kwam, ging en verklaarde aan de pers dat hem niets was opgevallen. Zoals ik hierboven al uitlegde, heeft dat een hoger waarheidsgehalte dan Asscher vermoedelijk leuk vindt om toe te geven.

Wat wel erg grappig was, was dat nadat Geert Wilders maandag aankondigde dinsdagmiddag de Schilderswijk met een bezoek te vereren, de minister het nodig vond al dinsdagochtend zijn eigen tour door de wijk te maken. Hij stak nog net zijn tong niet uit: eersie! Niet belangrijk, wel significant. Of Asscher ook zo'n haast had gehad als Wilders niet had aangekondigd dinsdagmiddag op bezoek te gaan mag worden betwijfeld.

Het bezoek van Wilders werd door sommigen prompt bestempeld als een provocatie. Dat was het ook, leek mij. Wilders kwam laten zien dat hij niet bang is voor het schorem dat in de Schilderswijk het moderne kalifaat optuigt. En zoals reeds gesteld in de opening van dit artikel, dat Wilders niets overkwam tijdens zijn bezoekje is een teken dat het nog niet zo erg is dat de Nederlandse overheid er de macht niet kan uitoefenen, mits men daar voldoende manschappen voor inzet. Wat er gebeurt als je tijdens de verkiezingen iemand met een PVV-sandwich-bord de wijk in zou sturen is dan weer een heel ander verhaal. Maar als dat een criterium zou zijn, is Nederland veel minder veilig dan Saoedi-Arabië tijdens de haj. Wat weer niet wegneemt dat het een slechte zaak is dat je veiligheid in zo'n situatie niet kan worden gegarandeerd.

Het verhaal dat Wilders na afloop afstak, was voor de mee dravende journalisten.

Dat ministers, Kamerleden of wie dan ook tijdens dergelijke formeel georkestreerde bezoekjes ook maar iets zelf zouden kunnen constateren dat anders ligt dan de overheid graag hoort dat er bekend wordt, is fictie natuurlijk. Het is een belachelijke veronderstelling, die op één lijn staat met de kreet die minister Opstelten vorige maand met een diepe bàs liet horen toen hij mee mocht met een inval van de politie: "Pak ze mannen. We hebben ze." Of iets van die strekking.

De vraag is gerechtvaardigd waarom er na afloop door de pers nog vragen worden gesteld aan de bezoekende bewindspersoon. Het zal wel gewoonte zijn. De schok als er een reëel commentaar zou worden geleverd, zou de veteranen onder de verslaggevers mogelijk zelfs met een hartaanval in het ziekenhuis doen belanden. Men staat daar om een ritueel verslag van een ritueel bezoek te noteren, ietwat ongedurig vaak, want 's middags moet er vaak nog ècht worden gewerkt.

Bewindspersonen, kortom, zijn overbetaalde professionele leugenaars, getraind door minstens zulke professionele, maar minder goed betaalde adviseurs, die ook niet van de waarheid houden. Iets anders zouden wij ook niet meer aankunnen. Er was gisteren veel commentaar op het stukje Amerikaans nieuws over een oude dame die haar hondje heel roerend terugvond onder het puin van haar huis. Dat het commentaar van Asscher gistermorgen dat hij "niet de indruk heeft gekregen dat in de Schilderswijk religieuze normen aan anderen worden opgelegd" van hetzelfde laken een pak was, willen wij als moderne nieuwsconsumenten helemaal niet weten. Wat wij willen is gerustgesteld worden. Eerst met leeg, nietszeggend commentaar ter plaatse, en vervolgens door een parlement dat de indruk wekt dat men er ditmaal ècht werk van zal gaan maken.

Gaap.