Griekenland gered, maar was Griekenland het probleem?

Stond Italië en Spanje het water ook niet aan de lippen?

Ik moet het ze nageven, de euroleiders hebben zichzelf overtroffen. Niemand had van tevoren verwacht dat de private sector zoveel zou bijdragen als ze zou doet. En hoewel Joost betwijfelt of banken en pensioenfondsen wel echt gaan bijdragen, moeten zij wel degelijk betalen. Banken gaan namelijk daadwerkelijk vrijwillig akkoord met het door Europa aangeboden keuzemenu, gewoonweg omdat ze er beter van worden. Een buy-back van Griekse schuldpapieren middels het euronoodfonds kost een bank 40 procent van de 'face value', maar dat is nog altijd beter dan 50 procent verlies die de bank bij verkoop op de markt zou moeten nemen. Daarnaast mag er niet eens de suggestie van verplichting geschapen worden (vandaar de nadruk op vrijwilligheid), want dat zouden kredietbeoordelaars en beleggers als een default kunnen beschouwen. Dan kan Griekenland wachten tot de wederkomst van Heer, voordat de markten eindelijk weer geld durven lenen. In het huidige plan wordt de gevreesde default voorkomen.

Klinkt allemaal schitterend, maar is peperduur en het lost de structurele problemen van Zuid-Europa niet op. Helaas, het is niet anders. Bovendien hebben de private bijdragen een torenhoge prijs: het euronoodfonds wordt de huisbankier van alle noodlijdende eurolanden. Gaat het slecht, dan doe je een greep in het noodfonds.

De markten zullen nu enige tijd buiten zinnen zijn van vreugde, maar vroeg of laat staan ze weer aan de poorten van Italië of Spanje. Deze landen hebben structurele problemen, die op geen enkele wijze opgelost worden door de Grieken meer te lenen. De beleggersonrust die hen de afgelopen twee weken teisterde, werd hooguit geïnitieerd door de Griekse problemen, maar was verder volledig ingegeven door de dramatische situatie in deze landen. Laten we alsjeblieft niet te vroeg juichen, want dit zijn echt niet de laatste miljarden die we kwijt zijn aan de Club Med.