'Gratis' internet is niet gratis... ook niet in de trein

De SP probeert haar verkiezingswinst te maximaliseren, nu het verschil met de VVD in de peilingen dikwijls niet meer dan een zetel bedraagt. En dus wordt daags voor 12 september zelfs de aanval ingezet op de Piratenpartij door met allerlei leuke internetdingetjes te komen:

Ja, u hoort het goed - houd u vast - u moet straks wellicht gaan betalen voor de diensten die u afneemt. Niet meer meeliften op investeringen van anderen? Damn! Dat stoot natuurlijk iedere rechtgeaarde socialist danig tegen de borst. Die wil natuurlijk alles kosteloos. Desnoods een extra belastingverhoginkje bij de hoogste inkomens om het allemaal nog enigszins betaalbaar te houden.

Precies zo moeten we dit suffe plan ook weer zien. Want gratis internet is natuurlijk helemaal niet gratis; iemand heeft er immers voor moeten betalen om deze voorziening mogelijk te maken, en iemand moet ervoor betalen om de dienst in de lucht te houden. Want een draadloze internetverbinding is immers een doorlopende kostenpost.

Volgens de SP is blijkbaar de rechtvaardigste manier om dat te bewerkstelligen door de rekening gewoon door te schuiven naar de NS. Reiziger blij, klaar. Of toch niet? De NS zal als de SP haar zin krijgt dus met meer uitgaven te maken krijgen. Die zullen aan de inkomstenkant weer teruggewonnen moeten worden. Hoe dat te bewerkstelligen? Exact: gewoon de kosten doorberekenen aan alle reizigers. Dus stijgen de tarieven van alle treinreizigers, ook degenen die geen gebruik willen, kunnen, of mogen maken van gratis internet.

Wat is dan wel een goede manier om internet in de trein te regelen? Dat kan uiteraard volgens een veel simpeler principe: de gebruiker betaalt. Dat is dus degene die wil internetten in de trein.

Deze persoon wil z'n mail checken, z'n Neopet voeren of een mp3 downloaden. Dat is allemaal leuk en aardig, en vast heel onderhoudend... maar daar hoeft hij de reiziger naast zich die rustig een boek zit te lezen niet voor te laten betalen. Deze literaire reiziger gaat immers ook niet met de pet rond om de rest van de mensen in de coupé te vragen in de aanschafkosten van zijn boek te delen.