- Home
- Gezaghebbende kritiek op rapport VNklimaatpanel
Gezaghebbende kritiek op rapport VNklimaatpanel
Waar is het IPCC in de fout gegaan?
Eerder schonk ik aandacht aan het werk van verschillende auteurs, die onderdelen van het recente rapport van het VNklimaatpanel (IPCC) hadden bekritiseerd. Onlangs verscheen een bredere kritiek van de auteurs van het NIPCCrapport (NIPCC staat voor 'Nongovernmental International Panel on Climate Change', de kritische tegenhanger van het IPCC), waarin uitvoerig wordt ingegaan op de vele punten, waarop het IPCC naar hun oordeel in gebreke is gebleven.
Ik pik er wat krenten uit:
The new SPM [Summary for Policymakers] reveals the IPCC has retreated from at least 11 alarmist claims promulgated in its previous reports or by scientists prominently associated with the IPCC. The SPM also contains at least 13 misleading or untrue statements, and 11 further statements that are phrased in such a way that they mislead readers or misrepresent important aspects of the science.
Het IPCC heeft dus een aantal eerdere alarmistische uitspraken afgezwakt. Dat geldt voor bijvoorbeeld voor het tempo van de opwarming van de aarde en de uitbreiding van het drijfijs op de Zuidpool, ten aanzien waarvan voorheen afname werd gesuggereerd, maar in feite toename is geconstateerd. Voorts erkent het IPCC dat de modellen er niet in zijn geslaagd de opwarmings'pauze' te 'voorspellen'. Ook erkent het IPCC dat er gedurende de Middeleeuwse warmteperiode tijdvakken waren die in sommige regio's even warm waren als nu. Dit is in strijd met de beruchte 'hockeystick'-grafiek, die in eerdere IPCC-raporten zo'n prominente rol speelde. Daarnaast stelt het IPCC thans dat zonneactiviteit een rol kan spelen bij kortetermijn klimaatvariaties. Voorheen werd de rol van de zon gebagatelliseerd. Ook is de ondergrens van de klimaatgevoeligheid (het effect van een verdubbeling van de CO2concentratie in de atmosfeer) met een halve graad verlaagd tot 1,5 graad C. Dat betekent dat het IPCC nu van mening is dat de rol van CO2 voorheen wat werd overdreven.
Vervolgens richt de NIPCCkritiek zich op misleidende of onjuiste beweringen van het IPCC.
Deze hebben onder meer betrekking op de wijze waarop het IPCC een waarschijnlijkheidspercentage toekent aan verschillende klimatologische fenomenen. Voorts op de stelling dat bepaalde klimatologische ontwikkelingen van de laatste zestig jaar, bijvoorbeeld de temperatuurstijging, nog niet eerder zijn voorgekomen. Verder de vermeende menselijke invloed op de opwarming van de oceanen, waarvoor geen bewijs wordt geleverd. Daarnaast wordt de rol van vulkaanuitbarstingen overschat. Ten aanzien van de rol van wolken en aerosolen bestaat nog steeds veel onzekerheid, maar daarover suggereert het IPCCrapport toch meer zekerheid dan wetenschappelijk verantwoord is.
En dan enkele van de sleutelpassages in het IPCCrapport, die de krantenkoppen haalden:
It is extremely likely that human influence on climate caused more than half of the observed increase in global average surface temperature from 1951-2010. The best estimate of the human-induced contribution to warming is similar to the observed warming over this period ... and Human influence has been detected in warming of the atmosphere and the ocean, in changes in the global water cycle, in reductions in snow and ice, in global mean sea level rise, and in changes in some climate extremes. This evidence for human influence has grown since AR4 [het vorige IPCC rapport]. It is extremely likely that human influence has been the dominant cause of the observed warming since the mid-20th century
In de kritiek van het NIPCC wordt daarover opgemerkt:
There is fundamental confusion in the first two quoted sentences, which conflict with each other. Is the human influence more than half or does it comprise the total observed warming?
Second, these assertions are based upon Fig. SPM.6, which presents a comparison of empirical data and model projections for the named factors, and also for a global average. It is claimed that only if human greenhouse gas forcing is included do the computer projections match the empirical data.
The underlying assumption is that the models contain a perfect representation of the physics of the climate system and so can account accurately for all different forcings. This is a false assumption because our knowledge is much less than complete. For example, models fail to account for known and important natural forcings like solar magnetic activity, and individual models differ from each other in their choice of parametric values, particularly those related to cloud microphysics (CR-II, Chapter 1).
En zo gaat hun kritiek nog vele bladzijden door.
Mijn conclusie is dat het VN-klimaatpanel zich opnieuw schuldig heeft gemaakt aan 'cherry picking', 'spin doctoring' en 'scare mongering', hoewel wat minder dan vorige keer. Dat is geen goede basis voor een rationeel klimaatbeleid.
De volledige kritiek van het NIPCC is hier te vinden.
Verplicht leesvoer voor klimatofielen van alle gezindten!
Voor mijn eerdere DDSbijdragen zie hier.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten
Lees ook