Femke Halsema is een beetje zielig

Falende Jolande Sap doet Halsema's jarenlange en tomeloze inzet teniet.

Af en toe heb ik last van medelijden met Femke Halsema. Na jaren van hard werken leek zij de radicaal-communistische actiewortels van GroenLinks te hebben uitgeroeid en de partij te hebben omgevormd tot een salonfähige clubje voor mensen die D66 niet links genoeg vinden maar de SP dan weer te proleterig. Het had zelfs weinig gescheeld of Femke had GroenLinks de regering in weten te krijgen.

Kort daarop besloot Femke haar kinderen van de zwarte school waarop zij zaten, af te halen. Volkomen terecht zei ze dat haar kinderen geen 'sociaal experiment' zijn. Nadat Femke zich eerder al redelijk kritisch had uitgelaten over de islam en de hoofddoek in het bijzonder, was dit echter de druppel die de emmer deed overlopen. Haar positie bij GroenLinks was onhoudbaar geworden, en met een of ander onzinsmoes kondigde zij haar vertrek als politiek leider aan.

Niet veel later werd Femke opgevolgd door de voor velen volstrekt onbekende Jolande Sap, waarmee het verval van GroenLinks werd ingezet.

Jolande Sap is de vrouw die het een leuk ludiek idee leek om tijdens de Algemene Beschouwingen met een stekkerdoos bij de interruptiemicrofoon te verschijnen. Jolande Sap is de vrouw die het een goed idee leek om onze militairen zonder vechtinstructie naar de Afghaanse hel te sturen. En zo werd Jolande Sap de vrouw onder wie GroenLinks op structureel zetelverlies staat.

Jolande Sap is ook de vrouw die de uitstekend functionerende minister-president Mark Rutte een gebrek aan financieel-economische expertise en persoonlijk gezag verweet. Het is een onnozel verwijt waarmee Afshin Ellian op elsevier.nl vandaag vakkundig de vloer aanveegt: 'Mevrouw Sap, gezag in internationale betrekkingen berust op de bereidheid om weloverwogen de macht aan te wenden. We weten allebei dat zodra u tijdens een GroenLinks-congres het woord macht gebruikt, u zo ongeveer uit het raam wordt gegooid.GroenLinks wenst zich te beperken tot lieve onderwerpen zoals Mauro, windmolens en zuinige lampen.'

Als ik dat alles lees, moet ik steeds weer denken aan de Femke die er zo naar uitkeek om haar keuken te gaan schilderen. Wist ze toen dat ze 'haar' partij in handen van een brokkenpiloot gaf, of had ze er echt vertrouwen in? Hoopt ze misschien stiekem op het SP-scenario? Na het vertrek van Jan Marijnissen werd die partij immers ook vakkundig naar de gallemiezen geholpen door Agnes Kant. Nu Roemer aan het roer staat, doet de SP het echter beter dan ooit. Maar de vraag is dan wie de Roemer van GroenLinks is. Tofik Dibi? Ineke van Gent? Mwoah, lijkt me allemaal sterk; iets wat Femke zich vast en zeker ook beseft. Arme, arme Femke toch...

foto: Jos van Zetten - flickr