Feministische oogkleppenpolitiek

O jee, de Internationale Vrouwendag komt er weer aan. Europa heeft al een pot met geld klaargezet.

Het salaris van vrouwen valt nog altijd vies tegen, vindt Europa, dus wordt er door het Nederlandse Europees Parlement Informatiebureau op Internationale Vrouwendag (8 maart - tip, koop een chocolaatje voor je vriendin/vrouw) een debat georganiseerd in de Amsterdamse Rode Hoed met als thema: 'Je verdiende loon. Over vrouwenambitie en het salarisverschil met mannen.'

Volgens de aankondiging van de avond is er in Nederland 'zelfs al jaren sprake van een salarisverschil van twintig procent' tussen mannen en vrouwen. Dat kan zo niet langer, vindt Europa:

Hoe suggestief, vooringenomen en eenzijdig wil je het hebben? Ten eerste wordt het salarisverschil steeds kleiner volgens het CBS, vooral jonge vrouwen verdienen steeds meer. En ten tweede: waar is Europa nou he-le-maal mee bezig? Is dit waar Europa zich tegenwoordig mee bezighoudt?

Maar goed, een avondje lekker keuvelen over het salaris en de ambitie van vrouwen (alsof je niet onbetaald werk mag doen en voor de kinderen zorgen) kan best leuk zijn. Vooral als bijvoorbeeld iemand als journalist Marike Stellinga, auteur van De mythe van het glazen plafond, wordt uitgenodigd om wat tegengas te geven.

Oh, wacht. Alle sprekers komen uit de feministische hoek, dus Stellinga is niet uitgenodigd. Nee, alleen een vrouw van de Commissie Gelijke Behandeling, twee vrouwelijke Europarlementariërs van PvdA en GroenLinks en nog een handvol feministen mogen komen klagen.

Het is zo jammer dat feministen altijd slechts één ding willen horen: vrouwen zijn slachtoffers die door mannen worden onderdrukt, dus moeten vrouwen worden bevoordeeld. En ze moeten allemaal fulltime werken. Vrouwen die niet kiezen voor een fulltime baan worden uit de gemeenschap verstoten alsof het melaatsen zijn.

Feministische oogkleppenpolitiek noemen we dat.

Overigens, als het klopt dat mannen meer verdienen dan vrouwen en dientengevolge meer belasting betalen, wordt deze door Europa gesubsidieerde avond dan indirect (voor het grootste deel) door mannen betaald? Hebben die vrouwen toch nog mannen nodig om feministisch te kunnen zijn.