Fabels over de Islam: wat is cultuur en wat is religie?

Velen van ons lijden eraan of hebben eraan geleden: dat verschijnsel waarbij het persoonlijk relativeringsvermogen ervoor zorgt dat u zich niet voor kunt stellen dat vrouwenbesnijdenis daadwerkelijk een Islamitisch geloofsgebruik kan zijn. Het is immers geenszins een traditie die de Bijbel omarmt, dus waarom zou een andere Abrahamische religie dit wel doen? Daarbij komt de conditionering van de moslimgemeenschap zelf, die u keer op keer hartvochtig duidelijk maakt, via televisie, internet en persoonlijke gesprekken, dat vrouwenbesnijdenis pertinent niets met de Islam te maken heeft, maar slechts een barbaarse uitspatting is van enkele landen waar toevallig veel Moslims wonen. Denkt u aan Somalië als primair voorbeeld van een Islamitisch land waar dit soort verminkingen bij ca. 98% van alle jonge meisjes wordt toegebracht.

Maar dan komt er een salafist aan het woord, ergens in een filmpje op YouTube. Sjeikh al Haddad is de hoofdrolspeler. U weet wel de haat-sjeik die in Nederland kwam spreken over de Islam, maar weerhouden werd van het graven van zijn eigen politieke graf, doordat de gesprekspartners steeds maar niet-inhoudelijk wilden gaan. In het obscure filmpje, dat bij mijn weten nooit op televisie is geweest, geeft de sjeikh antwoord op de vraag of vrouwenbesnijdenis wordt toegestaan binnen de Islam. Zijn antwoord: ja.

Dan schudt u het van zich af. Want dit is toch zeker maar één gek die zoiets achterlijks beweert - weer zo'n conditionering die we te danken hebben aan de doorgaans slecht geïnformeerde moslimgemeenschap. Maar toch blijft het knagen. Zo'n man maakt toch echt een gestudeerde indruk en die collega op het werk, tja wat weet die nu eigenlijk echt van de harde materie? Het onderzoek start. Wat blijkt: alle vier de grote scholen van Islamitische jurisprudentie (Madhabs) zijn het erover eens dat vrouwenbesnijdenis een eerzame ingreep is voor een jonge vrouw. Eén van de Madhabs gaat zo ver te stellen dat besnijdenis voor zowel mannen als vrouwen verplicht is.

Sommige van u willen het wellicht alsnog weg relativeren met de stelling: "So what? Dat die vier stromingen het roepen, wil toch niet zeggen dat een moslim zich daaraan moet houden? Mijn antwoord daarop is dat bovenstaande bronnen in wezen de Sharia vormen en het is de Sharia die moslims nastreven, salafisten voorop. Daarnaast was mijn stelling dat het wel degelijk, volgens de meest betrouwbare Islamitische bronnen, een gebruik betreft dat door de Islam werd omarmt en in stand gehouden. Er zijn christenen in landen als Niger en Somalië die ook aan vrouwenbesnijdenis doen. Het is echter geen verrassing dat dit Moslimlanden zijn met kleine christelijke minderheden die dit culturele gebruik, dat de Islam veertien eeuwen geleden oppakte, hebben overgenomen. Evident is dat vrouwenbesnijdenis geen Bijbels gebruik betreft en derhalve ook niet op basis van religieuze overwegingen door christenen kan worden aangewend.

Handleiding voor eigen onderzoek: informeer naar de vier Madhabs (Hanafi, Hanbali, Sha'afi, Maliki) en hun jurisprudentie omtrent vrouwenbesnijdenis. Wanneer u deze vraag stelt aan de Islamitische collega op het werk die stellig beweerde dat vrouwenbesnijdenis geen Islamitisch gebruik is, verwacht dan een glazige blik. Het zijn uiteraard de moslims die de Islam goed bestudeerd hebben die u een academisch antwoord kunnen geven.

Ter nuancering: vrouwenbesnijdenis bestaat in verschillende gradaties, veelal gesorteerd naar Type I, II en III. De vorm van vrouwenbesnijdenis die bijvoorbeeld in Somalië vaak plaatsheeft is niet de door de Islam goedgekeurde Type I besnijdenis (verwijdering van enkel de voorhuid van de clitoris). Echter, vrouwenbesnijdenis in alle vormen beschouw ik als ronduit verwerpelijk en onacceptabel. Vrouwenbesnijdenis komt momenteel voor in veel Islamitische landen. In Egypte is de prevalentie ongeveer 70%, in Kenia 50% en in Sudan 90%. Ook in Nederland komt vrouwenbesnijdenis voor, vrijwel uitsluitend bij moslims (bron).

Om aan te tonen dat het fenomeen eerwraak - niet te verwarren met een familiedrama vanwege de afwijkende elementen en omstandigheden - wordt aangemoedigd door de Sharia, kunnen veel voorbeelden worden aangehaald. In dit geval kies ik een route waarmee in wezen twee vliegen in één klap worden gedood. Het betreft vers 32 van het vijfde hoofdstuk van de Koran. Dit is een zeer populaire aya voor moslims en niet-moslims die willen aantonen dat de Islam niets dan vrede brengt. Het vers wordt doorgaans echter uit z'n context getrokken. Zelfs zo ver dat de werkelijke (vrijwel tegenovergestelde) implicaties van de aya volledig wegvallen. Saillant detail is overigens dat de politiek correcte versie van dit vers in vrijwel dezelfde bewoordingen te vinden is in de Talmud, waarin een pre-Islamitische rabbijn het liet optekenen.

Barack Obama heeft dit Koranvers zelfs aangehaald tijdens een speech in Cairo in 2009. Hij citeerde het vers net even anders dan de letterlijke vertaling dient te klinken. Obama zei: "De Heilige Koran vertelt ons dat wanneer iemand een onschuldige doodt, het is alsof hij de gehele mensheid doodt".

Hier het vers zoals u het in een letterlijke Koranvertaling zult aantreffen:

"Deswegen schreven Wij de kinderen Israëls voor, dat wie ook een mens doodt, behalve wegens het doden van anderen of het scheppen van wanorde in het land, het ware alsof hij het gehele mensdom had gedood, en voor hem, die iemand het leven schenkt, alsof hij aan het gehele mensdom het leven heeft geschonken. En voorzeker Onze boodschappers kwamen met duidelijke tekenen tot hen en toch - werden daarna - velen hunner op aarde tot overtreders."

Obama richt zich in zijn versie op de onschuldigen, maar de Koran focust eveneens op de schuldigen, voor wie deze vuistregel niet opgaat. Maar wie zijn er dan schuldig en onschuldig volgens de Islam? Mogen we er zomaar vanuit gaan dat de Islam dezelfde definitie van onschuld hanteert als Barack Obama of u en ik?

Wanneer we de commentaren van de beroemde Islamitische geleerden uit het verleden erbij pakken, komt er een afgrijselijk beeld naar voren. De afvalligen, occulten en overspeligen hebben dankzij dit vers een zwaar leven onder de bewindvoering van een letterlijke Sharia, zoals in het moderne Saudi-Arabië.

De beroemde Tafsir (Korancommentaar) Jalalayn, geschreven door twee beroemde geleerden uit de vijftiende eeuw, geeft het volgende aan over bovenstaande vers:

"Vanwege hetgeen Kain heeft gedaan, schreven we de kinderen van Israël voor dat wie een ziel doodt, voor iets anders dan het doden van een ziel of het scheppen van wanorde in het land, in de weg van het ongeloof, ontucht of plegen van een hinderlaag en soortgelijke vergrijpen, is het alsof hij de hele mensheid heeft vermoord."

Jalalayn maakt duidelijk dat ongeloof en ontucht prima redenen zijn om vermoord te worden, zonder dat het is 'alsof men de hele mensheid vermoordt'. Met andere woorden: ongelovigen en ontuchtplegers vallen niet onder de noemer 'onschuldigen' die Obama gebruikte, ondanks het feit dat de president van Amerika deze mensen zelf wel als onschuldig zal beschouwen. Beroemde Islamgeleerden zien dat blijkbaar anders.

Is Jalalayn dan de enige? Nee. De beroemde geleerden van weleer zijn het hierover eens. Zo stelt het Korancommentaar Tanwir al Miqbas min Tafsir Ibn Abbas:

"(Om die reden) omdat Kain onterecht Abel doodde (schreven We de kinderen Israëls voor) in de Torah (dat wie een mens doodt om een reden anders dan het doden van iemand anders) oftewel: met voorbedachte rade (of het scheppen van wanorde in het land) of vanwege afgoderij, (zal het zijn alsof hij de gehele mensheid heeft vermoordt)."

Als de geleerden al aangeven dat ontucht inhoudt dat een moord op die persoon niet gerekend zal worden alsof de hele mensheid wordt gedood, omdat deze persoon geenszins onschuldig is, kunt u dan nog stellen dat eerwraak op ongetrouwde dochter van 16, die werd betrapt op het hebben van een seksuele relatie, niets met de Islam te maken heeft? Natuurlijk, volgens de Sharia moeten er vier getuigen zijn om de ontucht te bevestigen voordat de straf kan worden toegepast. Maar in het hoofd van de dader (meestal een direct familielid) speelt dat geen rol meer. De dader weet wat hij gezien of gehoord heeft. En de dader voelt dat hij in zijn recht staat.

Het Koranvers dat volgt op de besproken aya, resumeert nog even wat de 'schuldigen' boven het hoofd hangt:

"De vergelding dergenene die oorlog tegen Allah en Zijn boodschappers voeren en ernaar streven wanorde in het land te scheppen, is slechts dat zij gedood of gekruisigd worden, of dat hun handen en voeten de ene rechts en de andere links, worden afgesneden, of dat zij het land worden uitgezet. Dat zal voor hen een schande in deze wereld zijn en in het Hiernamaals zullen zij een grote straf ontvangen." Koran Online, hoofdstuk 5 vers 33.

Zoals u leest geeft de directe context van Obama's lievelings-aya een heel andere kijk op de zaak.

(bron Tafsirs)

Islam kent geen minimumleeftijd voor een huwelijk. Muhammad trouwde een kind van 9 en mede daarom is een kinderhuwelijk zonder meer toegestaan. Alle grote jurisprudentiescholen zijn het erover eens dat een jong meisje mag worden uitgehuwelijkt aan een volwassen man. Omdat de man in de Islam het hoofd van het gezin is, zal het doorgaans dan ook de vrouwelijke partij zijn die als kind kan worden uitgehuwelijkt.

Sommige mensen beweren dat het kind dan nog wel toestemming moet geven. De profeet van de Islam heeft zich inderdaad uitgelaten met woorden van die strekking. Maar zijn instructies zijn opmerkelijk te noemen:

De profeet zei, "een maagd zal niet weggegeven worden in een huwelijk behalve nadat zij hiervoor toestemming heeft gegeven." De mensen vroegen, "O Apostel van Allah! Hoe kunnen we weten dat zij haar toestemming geeft?" Hij zei, "Haar zwijgen (is haar toestemming)." Sahih al Bukhari, boek 62, hadith 67

De vier genoemde scholen van jurisprudentie gaan echter nog verder. Zij vinden een meisje van welke leeftijd dan ook geschikt om door haar vader uitgehuwelijkt te worden.

Het laatste onderdeel gaat over abortus. Ik heb dit onderwerp geduid als 'special feature' omdat hierover niet zozeer het misverstand bestaat dat het cultureel zou zijn. Bij abortus is echter wel sprake van grote misleiding aangaande de zienswijze van de Islam ten opzichte van de rechten van het ongeboren kind.

Niemand zal het u kwalijk nemen wanneer u er vanuit gaat dat wat voor de Bijbelvolgende christen geldt inzake abortus, zonder meer voor de moslim zal gelden, wanneer deze de Koran en de Soennah volgt. U zult ze met enige regelmaat op het nieuws gezien hebben: christenen voorzien van slogans en pamfletten waaruit blijkt dat zij vinden dat abortus gelijkstaat aan moord. Maar hoe zit het met moslims?

Moslims geloven ook in God en zien een foetus derhalve als een creatie van Zijn hand. Laat ik dan ook vooraf helder zijn: abortus is binnen de Islam verboden (haram). Echter, hun eigen Islamitische jurisprudentie (Sharia) leert ons dat een abortus pas moord is nadat de ziel in de foetus is neergedaald. Op welke dag dit gebeurt is onderwerp van debat in de Islamitische wereld. Over het algemeen zijn twee grote kampen te onderscheiden, waarbij de één stelt dat de ziel na 40 dagen indaalt en de ander na 120 dagen. De meeste fatwa's die ik erover gelezen heb houden het echter op 120 dagen.

Daarnaast geven twee van de vier grote jurisprudentiescholen ook 120 dagen aan als moment waarna een foetus beschouwd mag worden als menselijk wezen. Dat zijn vier maanden die verstreken zijn voordat, in elk geval twee grote Islamitische stromingen, willen spreken van moord in geval van abortus. Voor die tijd spreekt men slechts van een 'morele overtreding' die geenszins gelijkstaat aan moord. Al zal de gemiddelde moslim - die met zijn gezonde verstand redeneert - u vertellen dat het moord is, zijn Sharia is het niet met hem eens. Ook hier scheiden de wegen tussen Islam en het Christendom op niet mis te verstane wijze. Ironisch genoeg zijn het vele sjeikhs die het Westen betichten van moord op grote schaal, doelend op de abortussen waarover ons deel van de wereld zulke nauwkeurige statistieken vrijgeeft. Vanaf vandaag weet u dat zij een christelijk argument lenen om de Islam er beter uit te laten zien, wanneer zij een abortus in alle gevallen moord noemen. Het tegendeel is waar: de meeste abortussen kan en wil de Islam niet als moord duiden.

Velen denken vanuit een christelijk beeld van religies dat ook de Islam de moord op een ongelovige of een overspelige in principe afkeurt. Dat de Islam nergens rept over vrouwenbesnijdenis en dat kinderhuwelijken gedateerd zijn. Maakt u echter niet de fout Islam te verfraaien met wat u weet van andere religies. Islam is een religie die op zichzelf staat en ook als zodanig onderzocht dient te worden. Tevens is het een politieke ideologie die ieder facet van het dagelijks leven wil reguleren. Om af te sluiten met de woorden van Muhammad, geef ik andermaal blijk van de evidente stelling dat de Islam ronduit vijandig is tegenover andersgelovigen die zij op arbitraire wijze schuldig noemt, gevolgd door het citaat van een andere invloedrijke leider die aan de wieg stond van een grote expansiegerichte politieke ideologie. Ik laat u achter met de vraag welke van de twee zijn doel nauwkeuriger benaderd heeft, kijkend naar de dag van vandaag.

"Een overlevering van Umar b. al-Khattab zegt dat de boodschapper van Allah (vrede zij met hem) zei: "Ik zal de joden en christenen verdrijven van het Arabische schiereiland en zal niemand behalve moslims overlaten." Sahih Muslim book 19 hadith 4366.

"Tenzij we de Joodse mensen op zeer korte termijn verdrijven, zullen zij onze mensen in rap tempo verjoodsd hebben." Adolf Hitler tijdens een speech in Neurenberg, 13 januari 1923.