Eigen daklozen eerst
In De Telegraaf staat vandaag een schokkend relaas van een dakloze terminale kankerpatiënt die zijn plekje als straatkrantverkoper geterroriseerd ziet worden door oostblokkers.
De 61-jarige Sjaak van Bergen uit Nijmegen raakte na het overlijden van zijn vrouw in het slop en kwam uiteindelijk op straat te staan. Voor de plaatselijke Albert Heijn XL vond hij een stekkie om contact te houden met de maatschappij - totdat een of andere Oost-Europese onverlaat zijn plekje afpikte.
Hoe lang hij de krant nog kan verkopen, weet de Nijmegenaar niet. Maar zo lang zijn broze gezondheid het hem toestaat, al hij de oneerlijke concurrentie niet over zijn kant laten gaan. Zeker niet nadat zijn Oost-Europese 'plaatsvervanger' een vaste klant had verteld dat de terminale Sjaak dood was.
Dat gure oostblokkers hier onze aardbeien komen plukken, als ze hier toch zijn, vind ik nog tot daar aan toe. Maar daklozenkranten verkopen is geen beroep, het is een manier om daklozen in contact te houden met de samenleving, of, beter nog, erin te laten terugkeren.
Tot nu toe is die aanpak succesvol gebleken. De oplages van de verschillende straatkranten die Nederland rijk is, dalen gestaag en de belangrijkste reden daarvoor is een gebrek aan verkopers. Wat mij betreft reden om rekening te houden met het uitsterven van straatkranten eerder dan met het aantrekken van oostblok-figuren om de oplage in stand te houden.
Nederland heeft geen enkele behoefte aan straatkranten, zo durf ik wel te stellen. Het is de kommer van de verkoper die ons overhaalt om een krant te kopen die we uiteindelijk en masse ongelezen weggooien. Hartstikke leuk dat Roemenen en Bulgaren een traditie in stand houden, maar voor deze gelegenheid bedank ik ze voor de moeite.
Als ze kunnen voetballen, plinten kunnen lakken of aardbeien kunnen plukken, dan hoor je mij niet klagen. Maar blijf verdomme met je poten van onze daklozen af.
