Een zaak van leven of dood

Terwijl in Europa het Iraanse dossier weer van de voorpagina’s is verdwenen, is er in Israël nog altijd sprake van een voortdurend publiek debat over de Iraanse dreiging.

De stroom van berichten die over Iran gepubliceerd worden is in omvang enorm toegenomen.

Iedere uitspraak van een Iraanse functionaris die betrekking heeft op het conflict met het Westen en Israël wordt breed uitgemeten in de Israëlische media. Artikelen over Iran worden het best bekeken op Israëlische nieuwssites.

Daarnaast worden er analyses gepubliceerd over de militaire optie en de omvang van de Iraanse dreiging voor het Midden-Oosten.

Een van die analyses ‘ Clear and present danger’, werd geschreven door Hirsch Goodman in het boek ‘The Anatomy of Israel’s survival’, en verscheen op vrijdag 25 november jl. in The Jerusalem Post.

Hij schreef onder andere het volgende:

“ Maar Iran is voor Israël een probleem zoals voor geen ander (land). Geen ander land wordt in haar voortbestaan bedreigd door Iran en is in een positie waarin het onherstelbare schade zal lijden wanneer het aangevallen zal worden met nucleaire wapens. Degenen die sancties opleggen en door middel van diplomatie proberen het probleem op te lossen houden zich bezig met mondiale machtstrijd, niet met een leven op dood situatie. Voor Israël is er geen ‘foutenmarge’”.

Hirschman’s artikel, dat op de Engelse pagina van Missing Peace te lezen is, behandelt vrijwel alle aspecten van de Iraanse dreiging in het verleden en heden.

Het aspect dat hij echter vrijwel onbesproken liet is de doctrine achter de Iraanse dreiging, namelijk het messiaanse Mahdi denken van de huidige leiders.

Hirschman komt tot de conclusie dat Israel’s voorsprong in technologie de sleutel is tot overleving en bepalend zal zijn voor de wijze waarop Israel zal omgaan met de zogenaamde ‘militaire optie’.

De nieuw afgekondigde sancties kregen niet alleen in Israel kritiek maar ook in de Amerikaanse pers. De Washington Post noemde het ‘halve maatregelen’.

Midden-Oosten expert Tzvi Yechekieli zei eerder deze week op het Israëlische TV station Arutz 10, dat dit sanctieregime veel te laat komt en geen invloed meer zal hebben op het Iraanse nucleaire programma.

De Israëlische minister van defensie Ehud Barak vertelde CNN vorige week dat er waarschijnlijk nog maar drie kwart van een jaar over is om het Iraanse nucleaire programma te stoppen.

Hij voegde eraan toe dat ‘een nucleair Iran gevolgen zal hebben voor het gehele Midden-Oosten en zei dat landen zoals Saoedi-Arabië, Turkije en Egypte ook nucleaire wapens zullen proberen te verkrijgen in dat geval’.

Barak wilde verder niet reageren op vragen over een eventuele Israëlische actie tegen Iran.

Eerder had de Israëlische minister van strategische zaken Ya’alon gezegd dat Iran in het geheel niet overtuigd is van de Westerse vastbeslotenheid om het nucleaire programma te stoppen. Ya’alon zei dat ‘het kritische uren’ zijn voor de koers die de wereld gaat varen in haar politiek richting Iran, en dat het verboden is dat dit onconventionele regime onconventionele wapens zal krijgen’.

Het hoofd van de Nationale Veiligheidsraad in Israel, Ya’acov Amidror, uitte tijdens een conferentie van het Nationale Instituut voor veiligheidsstudies (INSS) vorige week zware kritiek op de onlangs afgetreden hoofden van de Mossad (Meir Dagan), Shin Beth (Diskin) en de IDF (Ashkenazi), vanwege hun openbare stellingname tegen een eventuele Israëlische militaire actie tegen Iran.

Hij hekelde hun ‘arrogantie’ toen zij ‘de huidige beleidsmakers wilden onderwijzen’ en dat ‘zij verward waren toen zij dachten dat ze een beter begrip (over een actie tegen Iran) hadden dan degenen met andere gezichtspunten en ideologie’.

Uit de woorden van Amidror die één de belangrijkste regeringsadviseurs is op het gebied van veiligheidszaken, kan worden afgeleid dat het huidige veiligheidskabinet anders denkt over een eventuele militaire actie tegen Iran dan Dagan, Diskin en Ashkenazi. Het zou ook verklaren waarom geen van hen een verlenging kreeg van de ambtstermijn.

Een andere indicatie dat Israël uiteindelijk haar eigen koers vaart inzake Iran, kwam van premier Netanyahu zelf.

Deze zei tijdens een persconferentie met de Roemeense premier Emil Boc donderdag jl. dat Israël recentelijk nieuwe banden heeft ontwikkeld met sommige Arabische landen.

Een regeringsfunctionaris legde later uit dat de contacten met deze landen (waarschijnlijk Saoedi-Arabië en de Golfstaten) betrekking hadden op Iran. Er zijn al lange tijd aanwijzingen dat deze landen zich net zo bedreigd voelen door Iran als Israël.

De Saoedische koning Abdullah heeft in 2008 de VS gevraagd om militaire actie te ondernemen tegen Iran, “ snij de kop van de slang af”, zei hij indertijd tegen de Amerikaanse regering.

Wellicht het meest veelzeggend was echter de wijze waarop functionarissen van het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken reageerden op de publicatie van een opinieartikel van de voormalige hoofdredacteur van Ha’aretz David Landau in de Australische krant The Sidney Morning Herald.

Het artikel, waarin Landau de wereld waarschuwde de Israëlische premier serieus te nemen en opmerkte dat Israëli’s van het gehele politieke spectrum zich het zelfde voelen als de Israëlische premier wanneer het om Iran gaat, werd direct verder verspreid door het ministerie.

Landau die bepaald geen vriend is van Natanyahoe, schreef het volgende:

“Vele Israëli’s, die op geen enkele wijze aangeduid kunnen worden als groupies van Netanyahu, weten precies wat hem beweegt in dit angstaanjagende verhaal. Zij hopen nog steeds dat de wereld gezamenlijk zal optreden om deze bedreiging te neutraliseren, maar wanneer men dat niet doet dan geloven zij dat Israël zijn omvangrijke militaire macht moet gebruiken”.

Hij schreef verder dat ‘Israëli’s ’s nachts wakker liggen vanwege de huiveringwekkende bedreigingen van Ahmadinejad en dat zijn Holocaust ontkenning en het dreigen met een nieuwe Holocaust alle verkeerde zenuwen heeft geraakt in Israëls gevoelige nationale psyche’.

Landau schreef verder dat het feit dat Ehud Barak nog altijd in de huidige regering zit, te maken heeft met de Israëlische plannen ten aanzien van Iran.

De bedreigingen vanuit Iran nemen ondertussen alleen maar toe.

De commandant van de luchtvaart divisie van de Revolutionaire Garde zei zaterdag jl. dat Iran nu bedreigingen met bedreigingen zal vergelden, in plaats van een defensie positie in te nemen. Hij bedreigde daarop Turkije met een aanval op het NAVO raketschild bij een eventuele aanval op Iran.

Eerder had de militaire adviseur van geestelijk leider Khamenei Israël gewaarschuwd dat Hamas en Hizbollah de Israëlische steden zullen vernietigen met hun raketten.

Deze verklaring werd door het Israëlische nieuwsprogramma Mabat live uitgezonden.

Maar ook op militair gebied zit Iran niet stil. Er werden deze week massale marine oefeningen aangekondigd in de golf van Oman. De Iraanse marine kreeg drie nieuwe Ghadir onderzeeërs en deze week werd bekend dat Iran binnenkort de beschikking krijgt over een Iraanse versie van het hypermoderne Russische S-300 luchtverdedigingssysteem.

Iran lijkt dus niet onder de indruk van de nieuwe sancties en dat viel te verwachten.

In het boek “Guests of the Ayatollah” van Mark Bowden dat over de ‘girogangirha’, de gijzeling van het Amerikaanse ambassade personeel in Teheran in 1979 gaat, legt Mohammed HaShemi uit waarom dat zo is.

HaShemi was een van de leiders die verantwoordelijk was voor het gijzelingsdrama en werd later vicepresident van Iran. Hij vertelde Bowden in 2006 het volgende:

“Eén van de eigenschappen van het Iraanse volk is dat het zich fel tegen onderdrukking en onrechtvaardigheid verzet. Ten tweede is onze trots erg belangrijk voor ons. We kunnen omkomen van de honger of alles verliezen, maar we zullen onze waardigheid nooit opofferen”.

Wie het Iraanse nucleaire dossier kent, valt op dat juist dit aspect duidelijk naar voren komt in de Iraanse retoriek over het nucleaire programma.

Iran zal niet vrijwillig afstand doen van haar nucleaire programma, zelfs al betekent het dat het land tot de bedelstaf wordt veroordeeld.