Een ode aan de commercie: Een verdediging van de extravagantie

Commercie waar is het goed voor? Die vraag waagt niemand te stellen, kritiek op commercie is echter gangbaar en wijdverbreid. De vermeende kwalijke invloed van commercialisering strekt zich uit over het professionele voetbal, de mode-industrie en de muziek-industrie. Waarom is commercie volgens velen een gevaar en waarom waagt niemand zich aan een verdediging van dit fenomeen? De angst voor de invloeden van commercie kent dezelfde oorsprong als de algemene angst voor wat men als kapitalisme waarneemt. Commercie staat voor teveel mensen in Nederland synoniem voor massaontslagen, maatschappelijke verloedering(seksualisering/materialisme) en maatschappelijke veranderingen. De bijvoeglijke naamwoorden die het journaille gebruikt om de commercie te begeleiden, zijn ook duidelijk negatief geïnspireerd zoals platte commercie, kille commercie, overwoekerende commercie etc..

Om de weerstand beter te begrijpen, helpt het om het concept commercie te ontleden:

De twee kernwaarden van commercie zijn handel en het winstoogmerk. En nu beginnen we de haat voor commercie beter te begrijpen, de haters haten egoïsme, prestatie-beloning en rijkdom. Deze critici zien geld in het beste geval als een noodzakelijk kwaad dat dient te worden gereguleerd, en in het ergste geval als de wortel van al het kwaad. De haters van geld weigeren echter expliciet te stellen dat ze eigenlijk een hekel hebben aan keuze, individualisme en extravagantie. Een weerstand tegen keuzes is te vergelijken met een weerstand tegen de menselijke natuur, de wens naar keuzes is het gevolg van onze beschikking over een vrije wil. Een ieder die een ander een puur individuele keuze wenst te verbieden, loopt hand in hand met de overheid en flirt met de dictatuur. Vanuit religieuze hoek is er weerstand tegen individualisme omdat dit een gevolg en aanjager is van commercie. De keuzes maken mensen meer bewust van hun eigen voorkeuren en dit zal de markt weer beïnvloeden, hetgeen de keuzes weer zal verruimen. Als laatste is er de weerstand tegen extravagantie, vooral in Nederland is dit een zeer aanwezig sentiment denk aan het spreekwoord ‘’doe normaal dan doe je al gek genoeg’’.

Een gedeelte van de weerstand is te verklaren uit het feit dat mensen regelmatig extravagant voor zwak aan zien. We zouden een nieuwe jonge generatie van mietjes zijn en slappelingen, maakt dat de enorme ladingen kritiek op fenomenen als Cristiano Ronaldo, Justin Bieber en Lady Gaga terecht?

Ik signaleer hier een cruciale denkfout , de vrijheid om extravagant te zijn en de mogelijkheden hiermee geld te verdienen, zijn de verdiensten van een vrije maatschappij. De mate waarin mensen vrij zijn zichzelf uit te drukken, weerspiegelt de (mentale) vrijheid in die maatschappij. Het is niet mijn bedoeling om de terechte kritieken op zwakheden van het westen te bagatelliseren maar ik stel enkel dat extravagantie en commercie niet de vijanden zijn, het zijn de pijlers die hoop geven.

Mijn hoop voor een herontdekking van westerse waarden zal afnemen als Cristiano onder de kritiek bezwijkt, Justin Bieber zwicht voor bedreigingen of Lady Gaga niets meer kan bedenken om te provoceren. Een land zonder extreme uitingen van individuele expressie is of een dictatuur of een dictatuur in wording. Het enige systeem dat individuele expressie kan faciliteren is het kapitalisme. Door de commercie, de aandacht voor handel en het winstoogmerk is de wereldwijde verspreiding van creativiteit een feit.

Het is een zeer bewuste aanval op het kapitalisme wanneer de critici van commercialisering spreken over de ‘’verwoestende’’ werking van de commercie. Ze bedoelen ‘’de verwoestende werking van keuzes, vrijheid en individuele expressie’’.

Zelden zal een maatschappelijk systeem zoveel welvaart hebben gecreëerd en rechten gewaarborgd als het kapitalisme en zelden zal de weerstand groter zijn geweest. Het sociale systeem waar creëren voorrang krijgt boven de status quo en simpelweg slopen(nihilisme) zal enkel weerstand ondervinden van hen die bang zijn buiten de boot te vallen in een vrije maatschappij. De goede ambtenaar verdient waardering en de gedisciplineerde soldaat erkenning, de uitvinders en de artiesten verdienen de bewondering.

De spirituele waarde die we halen uit de prestaties van atleten en muzikanten die het beste zijn op hun gebied is een toevoeging aan ons leven niet te vergelijken met elke andere impuls. Menselijke perfectie zien in praktische uitvoering is het geschenk dat we ontvangen van deze helden die enkel in ons soort maatschappij zo kunnen floreren. Enigszins gechargeerd waag ik me aan de stelling dat het succes van ‘’Gangnam Style’’ de toenadering tussen het westen en het verre oosten belichaamde, meer dan welk politiek verdrag zou kunnen.

Dit glamoureuze aspect van onze cultuur zegt: ‘’Wij houden van het leven en luxe hoort de norm te zijn, niet de uitzondering’’. Vergelijk dit idealistische wereldbeeld met de opvatting dat het menselijk leven een aaneenschakeling is van lijden. Deze doctrine die zijn oorsprong kan vinden in religie(originele zonde) of socialisme(opoffering aan een collectief), bedreigt onze westerse waarden.De sportwereld en de entertainment-industrie vormen een belangrijke factor in het voortbestaan van het westen. Alleen in deze twee velden worden geld, prestaties en erkenning nog gezien als goede zaken.

In de woorden van Lana del Rey: ''Money is the anthem of succes'', en ''Money is the reason we excist, everybody knows it is a fact.''(National Anthem)

Instituten als de Champions League, de Grammy's, de Oscars en ja ook in mindere mate the Voice(of Holland) zijn om deze reden het koesteren waard. Vrije maatschappijen worden niet gekenmerkt door militarisme of religie maar door individuele expressie van de vrije wil. Als we deze waarde kunnen herontdekken zijn we met recht vrij en onverveerd.

Yernaz Ramautarsing.