Een asociale klant doet deze kassière huilen, maar haar baas weet wel raad
Geloof me: zo'n baas zou iedereen wel willen hebben.
De klant is koning, zoals we allemaal weten. Maar het is ook een groot goed om als ondernemer zelf te mogen kiezen met wie je wel en niet zaken doet. En in dit geval al helemaal.
Een kassière in een Amerikaanse supermarkt kwam daar onlangs wel achter. De vrouw studeert aan de universiteit, maar kan een extra zakcentje wel gebruiken. Vandaar dat ze part-time achter de kassa staat, wat ze - meestal - met veel plezier doet. Maar soms heb je gewoon mensen die het je niet makkelijk maken tijdens je werkdag.
Het was één van de drukste dagen van het jaar, tijdens de 'back-to-school sale', waarbij allerlei schoolartikelen fors afgeprijsd zijn. Toch stond de studente iedereen vriendelijk te woord, ten midden van alle drukte. Op een gegeven moment kwam één van de klanten, een vrouw met overduidelijk geverfd haar en een kleine meisje bij zich, naar haar toe met kortingsbonnen. Één van de bonnen bleek echter al een jaar te zijn verlopen, waardoor deze onmogelijk nog kon worden aangenomen. Deze klant besloot daar echter niet mee akkoord te gaan, zelfs na de uitleg te hebben gehoord waarom dit écht niet kon. Uiteindelijk wenste ze de manager te spreken, waarna onze kassière haar baas riep.
Maar de zin die de lastige klant vervolgens uitsprak, was de druppel. Ze fluisterde, net iets te hard, tegen haar dochtertje dat "dit duidelijk maakt dat je beter kunt studeren zodat je niet in een supermarkt eindigt". Toen schoten de tranen de studente in de ogen, al helemaal omdat zij natuurlijk ook gewoon studeerde. Maar haar baas had het ook allemaal gehoord, en die nam geen genoegen met de bewering van de vrouw dat ze "alles kon zeggen omdat de klant koning is". Voor dit soort klanten met grootheidswaanzin had de manager maar één plek: de andere kant van de deur. De vrouw had één van zijn medewerkers ernstig beledigd, en was dan ook niet meer welkom in de winkel.
Zoals te verwachten viel, nam de asociale klant geen genoegen hiermee, en verliet ze de supermarkt schreeuwend dat ze "terug zou zijn en dit nog een staartje zou krijgen". Niemand heeft haar ooit nog terug gezien in de winkel.
