‘Echte’ dino’s in Rotterdam

Een reisje door de wereld van de reuzenreptielen

Altijd al eens willen ervaren hoe het is om oog in oog te staan met een dinosaurus? Die gelegenheid heeft u nu in Rotterdam, want in het oude postkantoor aan de Coolsingel is momenteel de reizende tentoonstelling Living Dinosaurs te zien. Nu moet u die titel niet al te letterlijk nemen; natuurlijk is hier geen sprake van Jurassic Park-achtige taferelen en staan echte, levende dinosauriërs niet op het programma, maar de makers komen een heel eind in de buurt. Maar liefst 19 dino’s zijn op ware grootte nagemaakt en staan imposant te wezen in de grote hal van de expositieruimte. Door middel van de allernieuwste animatronic-technieken maken ze levensechte bewegingen en ook aan bijpassende geluiden is gedacht. Kortom, echter dan dit wordt het niet.

Dinosauriërs hebben altijd al tot onze verbeelding gesproken, maar zeker sinds de jaren ’90 van de vorige eeuw zijn ze weer helemaal hot. Zo keek ik altijd graag naar de vermakelijke jeugdserie Dinosaurs (1991-1994), waarin de dagelijkse beslommeringen van de dinosaurusfamilie Sinclair centraal stonden. Acteurs in dino-pakken bewogen zich voort in een soort van pre-historisch decor, maar de grap was natuurlijk dat het reptielengezin voorzien was van alle moderne gemakken zoals een tv, ijskast en auto. Ze leefden dus net zoals wij en hadden te maken met herkenbare problemen. Een grappige en scherpe serie, maar het was natuurlijk vooral Steven Spielberg die met zijn Jurassic Park-films, drie in totaal, de dinosauriërs weer helemaal op de kaart zette. Zo ‘echt’ hadden we de dieren nog nooit gezien. Vorig jaar nog werd een 3D-versie van Jurassic Park losgelaten op de bioscopen en werd, hoewel we kunnen discussiëren over de meerwaarde van het 3D-effect, in ieder geval één ding goed duidelijk: de special effects staan, ruim 20 jaar later, nog steeds als een huis.

Dinosaurs was lachen en Jurassic Park was spectaculair, en uiteraard waren er nog veel meer dino-shows (de animatieserie Dino-Riders, iemand?), maar geen van deze projecten verschafte ons echt inzicht in het wel en wee van de dinosauriërs in de tijd dat zij rondliepen op aarde. De BBC-serie Walking with Dinosaurs (vanaf 1999) kwam met zijn documentaire-achtige aanpak nog het meest in de buurt; een goede mix van educatie en entertainment. En zo zou ik de tentoonstelling Living Dinosaurs ook willen typeren. Eigenlijk zijn er twee gedeeltes: de grote hal met de bewegende levensgrote dino’s en de zgn. Evolutie Ruimte, waarin lappen tekst het publiek informeren over het ontstaan van de aarde en ontwikkeling van de dinosauriërs, vanaf 400 miljoen jaar geleden tot nu. Tot nu? Zeker, ook vandaag de dag zijn ze nog een beetje onder ons, al lijken hun afstammelingen in weinig meer op de kolossale wezens die ze ooit waren. Speciale aandacht is er uiteraard ook voor het abrupte einde van hun heerschappij. Zo’n 65,5 miljoen jaar geleden zorgde een inslag van een asteroïde ervoor dat binnen no-time vrijwel alle dinosauriërs uitstierven. Dramatisch, maar het zorgde er wel voor dat vele andere, nieuwe vormen van leven een kans kregen.

Wie geen zin heeft om veel te lezen moet maar snel door de evolutiehal heen lopen en zich vooral focussen op de animatronics, waar het per slot van rekening ook om gaat. Hier koopt het publiek toch een kaartje voor. En ik moet zeggen: het ziet er allemaal behoorlijk goed uit. Je verbaast je over de ontzagwekkende afmetingen van de Mamenchisaurus, die met 10 meter lang en 7 meter hoog de grootste dino van het gezelschap is, en je kijkt zo in de bek van de afschrikwekkende T-Rex. Dichterbij zal je –gelukkig- nooit komen. Als mens voel je je klein en nietig naast deze dinosauriërs en besef je des te meer dat wij nooit een kans hadden gehad op deze aardkloot als zij niet waren uitgestorven.

Al met al zeker de moeite waard, deze Living Dinosaurs. Met name kinderen zullen onder de indruk zijn van de grommende dino’s. Zelf had ik soms meer oog voor de monumentale hal waarin de tentoonstelling te zien is; het voormalige postkantoor van architect G.C. Bremer –gebouwd tussen 1915 en 1923- heeft momenteel geen bestemming, maar wordt regelmatig gebruikt voor speciale doeleinden, zoals deze expositie. Zodoende kan het publiek gelukkig nog genieten van de indrukwekkende architectuur. Het is een aparte combinatie, de uitgestorven dinosauriërs in het statige pand, maar de ruime hal is een ideale plek om de internationale tentoonstelling tijdelijk onderdak te bieden. Na de lente trekken de dino’s weer verder, dus ga voor die tijd nog even een kijkje nemen.

Living Dinosaurs is nog t/m 15 juni te zien in Rotterdam. Voor meer informatie kijkt u hier: http://www.livingdinosaurs.nl/#!/nl/Bezoekersinfo/.