Er bereiken de argeloze burger behoorlijk tegengestelde geluiden. Volgens de EU is de crisis voorbij: Portugal kan weer zelfstandig lenen op de kapitaalmarkten, zelfs de Grieken kunnen een feestje bouwen, nu kredietbeoordelaar Fitch het landje een treetje hoger heeft gewaardeerd op een B-. Niet echt goed, maar nog niet dramatisch. Kostenplaatje van de EU voor Griekenland tot nu toe: 240 miljard euro, 1,2 keer haar totale Bruto Binnenlands Product. Een andere kredietbeoordelaar, Moody's, stelde
eergisteren echter, dat er absoluut geen sprake is van economisch herstel, en al helemaal niet in de eurozone. Zou me kunnen voorstellen, dat dit voor de meesten van u nogal verwarrend overkomt. Hoe staat Europa er nu eigenlijk voor?
Om eerlijk te zijn: niet zo goed.
Joost wees van de week al op dat recente PEW Research
rapport over
'de nieuwe, zieke man van Europa': de EU. Hoge werkloosheid en sociale ontwrichting lijken het visitekaartje van de Unie te worden. Maar dat is niet eens alles: ook de groei vooruitzichten zijn slecht en van de oude Frans-Duitse as is weinig over. Sterker nog,
de tegenstellingen lopen op, zoals ik al eerder heb aangegeven. Volgens PEW verkeert Frankrijk in een vrije val. Het rapport: "The euro crisis first undermined Frances economy, and now there is strong evidence that it has severely eroded French public attitudes toward the economy, the European project and the countrys domestic leadership. French language and culture has Latin roots, but France has historically been considered in the same economic and political league as Germany and Britain. And in their public attitudes, the French were neither Northerners nor Southerners, but a hybrid of the two. The darkening mood in France makes French public opinion look less like that in Germany and more like attitudes in southern Europe: Spain, Italy and Greece."
De Franse historicus Emmanuel Todd heeft op de Franse televisie zelfs gezegd dat Duitsland niet aan haar eigen geschiedenis zal ontsnappen. Duitsland zou de eurozone moedwillig gebruiken om de industrieën van haar partners te vernietigen. Nu is Todd geen econoom, maar deze stemmingmakerij tekent het huidige Franse sentiment, er wordt zelfs al gesproken van 'Germanofobie'. Niet voor niets luidde de ondertitel van dat Pew Research rapport: 'French Dispirited; Attitudes Diverge Sharply from Germans'. In een
gesprek met oud ECB bestuurslid Jürgen Stark in het Duitse Handelsblatt, pleitte de Franse minister voor Industrie, Arnaud Montebourg, voor het openzetten van de geldkraan en het stoppen met de harde bezuinigingspolitiek. Montebourg:
"Die vertraglichen Grundlagen müssten "intelligent interpretiert" werden, dann komme man ohne Änderung des EU-Vertrags zu einer anderen Politik. Die von Deutschland befürwortete Sparpolitik "würgt das Wachstum ab". Wir sind die einzigen Trottel im Global Village," die es anders machen."
Vrij vertaald:
"De fundamentele grondslagen van de EU-Verdragen moeten 'intelligent geïnterpreteerd' worden, dan is een wijziging van het EU-verdrag niet nodig om een politieke koerswijziging te realiseren. De door Duitsland opgelegde bezuinigingspolitiek is dodelijk voor economische groei. We zijn de enige sukkel in de 'Global Village', die het anders doen als de rest."
Dit laat niets aan de verbeelding over. Frankrijk is ten einde raad, kan of wil niet hervormen (hebben ze nog nooit gedaan) en krijgen daarvoor eindelijk de rekening gepresenteerd. En natuurlijk zijn ze als de dood voor een Verdragswijziging. Stel je voor dat de bevolking, ondanks de enorme EU-propaganda, het spelletje doorziet en NEE zegt?
Maar in plaats dat de Fransen maatregelen treffen om hun economie aan de praat te krijgen, denken ze weg te kunnen komen met constructies waarbij de Duitsers (en wij) tot in lengte van jaren de factuur van zullen betalen. Leuk geprobeerd. Als ze dat lukt hebben ze de oorlog alsnog gewonnen. Parbleu!
Immers, met de beoogde Banken Unie, het Europees afwikkelmechanisme, het Europees depositogarantiestelsel, de Begrotings Unie, en als kers op de taart, de aanstaande eurobonds, betekenen niets anders dan de voortzetting van een Transfer Unie van Noord naar Zuid. Daarmee heeft Frankrijk zich tot in lengte van jaren verzekerd van Noord-Europese steun. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de ruime subsidies vanuit Brussel, zogenaamd om de landbouw te hervormen. Het merkwaardige is alleen, dat al die tientallen miljarden per jaar, die al meer dan tien jaar voortduren, niet hebben geleid tot een hervorming van de Franse landbouw. In plaats daarvan werden ambtenarenbanen gecreërd. Het aandeel van de quartiare sector in Frankrijk bedraagt inmiddels meer dan zestig procent van haar Bruto Binnenlands Product.
Maar Rutte en Co lijken de Fransen te steunen in plaats van onze Ooster- of Westerburen. Lijken, want het pleit is nog niet beslecht en zelfs Rutte zal toch niet zo onverstandig zijn om het Franse kamp te kiezen? Dat zou voor de Nederlandse economie dramatisch uitpakken.
Intussen is wel duidelijk dat de kloof tussen Duitsland en Frankrijk groter en groter wordt, en niet alleen politiek, maar ook economisch. De
jongste economische data laten zien dat de Franse economie sterker krimpt dan verwacht en dat de Duitse stijgt, zij het moeizaam door de strenge winter:
"The German economy is only slowly picking up steam," the Statistics Office said in a statement. "The extreme winter weather played a role in this weak growth."
Hoe dan ook, zoals Moody's al stelde, het herstel van de eurozone is nog lang niet in zicht. De recessie is dieper en langduriger dan verwacht. Verbazen doet mij dat overigens allerminst, want de gekozen muntunie-constructie kan niet anders dan tot een economische catastrofe leiden.
Het zal mij dan ook benieuwen of de Fransen deze keer hun zin krijgen. Tot 22 september zal Merkel niet het achterste van haar tong laten zien, maar daarna?
