Als het niet vrijwillig kan, dan maar hardhandig?
Berichten over politici die meer Europa willen, zijn niets nieuws. Eigenlijk is het elke week wel weer raak, zoals gisteravond toen de Europese Commissie van Jean-Claude Juncker en Frans Timmermans bekendmaakte een 'superminister' voor Financiën in Europa te willen. Om van te gruwelen natuurlijk, maar weinig verrassend. Het zijn nu eenmaal rasechte eurofielen. En, hoe oneens ik het ook met ze kan zijn: het is hun recht om dat te mogen vinden.
Een recht dat echter niét bestaat, is het recht om ons letterlijk te dwingen tot meer Europese integratie. En nee, dan heb ik het niet eens over het stiekem door de strot duwen daarvan, zoals al jarenlang gebeurt. Nee, ik heb het over je reinste chantage.
De aanhanger van die taktiek is in dit geval Martin Schulz, één van de meest weerzinwekkende politici die Europa ooit heeft voortgebracht. Tot eerder dit jaar was hij voorzitter van het Europees Parlement, toen hij besloot dat hij zijn zin beter zou kunnen doordrukken als hij bondskanselier van Duitsland zou worden. Daarop keerde hij terug naar Duitsland om in september zijn sociaal-democratische SPD de verkiezingen in de loodsen... om vervolgens een historische nederlaag te lijden. De SPD werd á la PvdA genadeloos afgestraft door de kiezer, die het helemaal met hun beleid heeft gehad.
Gek genoeg denkt Schulz nu weer aan populariteit te kunnen winnen door zijn oude vertrouwde boodschap nog eens te versterken, en dan vooral op het gebied van Europa. Meneer is altijd al één van de grootste voorstanders geweest van een zéér vergaande manier van Europese integratie, van dé natte droom van elke eurofiel: een 'Verenigde Staten van Europa'. Daarin is elk land geen land meer, maar nog slechts een miezerige provincie in het rijk dat bestuurd wordt door de elite in Brussel, Berlijn en Parijs. De nachtmerrie van iedereen die ook maar iets opheeft met nationale soevereiniteit, maar een zeer serieus voorstel van Schulz:
Ich will einen europäischen Verfassungsvertrag, der ein föderales Europa schafft. Ein Europa, das keine Bedrohung für seine Mitgliedsstaaten ist, sondern eine sinnvolle Ergänzung.
— Martin Schulz (@MartinSchulz) 7 december 2017
Meneer pleit hier dus doodleuk voor de wedergeboorte van de Europese Grondwet, die in 2004 genadeloos werd afgeschoten door onder andere Nederland. Die grondwet zou een federaal Europa moeten stichten, waarbij je je goed moet beseffen wat 'federaal' precies inhoudt: in tegenstelling tot bij confederaties, heb je als deelstaat in een federatie niet het recht om eruit te stappen. Eenmaal erin, kom je er dus niet meer uit. De officiële afschaffing van Europese landen zoals we ze nu kennen dus. De SPD'er lijkt echter geleerd te hebben van het vorige voorstel voor een Europese Grondwet. Hij wil tegenstanders bij voorbaat al wind uit de zeilen nemen, door tegenstribbelende landen uit de Unie te knikkeren. Werkelijk waar:
Ein Konvent soll diesen Verfassungsvertrag schreiben, der die Zivilgesellschaft und Menschen mit einbezieht. Das Ergebnis muss in allen Mitgliedsstaaten vorgelegt werden und diejenigen, die nicht zustimmen, verlassen automatisch die EU.
— Martin Schulz (@MartinSchulz) 7 december 2017
Oftewel: het moet opgesteld worden in "samenwerking met de Europese bevolking" - een grove leugen natuurlijk - en elk land dat het waagt die grondwet daarna niet te ratificeren, moet de Europese Unie automatisch verlaten. Met de nadruk op "automatisch".
Dat ruikt toch echt naar chantage. Hoe Schulz zijn dreigementen waar wil maken is mij gelukkig nog niet duidelijk - landen kunnen niet gedwongen worden de EU te verlaten maar dat enkel op eigen houtje doen - maar zijn intenties zijn dat wel. Hij heeft zijn geduld verloren, en wenst zich een pad waarop zo snel mogelijk met alle tegenstanders van zijn federale Europa wordt afgerekend.
Normaal gesproken noem ik dit soort voorstellen 'te gek voor woorden'. Nu noem ik het gewoon eng.