Islamitische Staat begint zo langzamerhand een karikatuur van zichzelf te worden. Nederlaag na bittere nederlaag heeft de jihadi's moeten doen improviseren. Met 'succes', want zie daar: de zelfmoordkoe!
Een strijdende mogendheid op haar laatste benen is nooit een prettig gezicht. Wanhoop voert de boventoon en de geschiedenis laat vele dappere, trieste en ronduit belachelijke pogingen zien van een verliezende partij om het tij nog te doen keren.
Zo gebruikte de Wehrmacht in 1944-'45 tanks die op die van de vijand leken en leerden Duitse commando's Engels spreken zodat ze zich in vijandelijke uniformen konden mengen tussen de vijand. Japanners gingen over tot de Kamikaze-vliegtuigen en stuurden vrouwen met bomgordels af op de Amerikaanse troepen. Afgrijselijk natuurlijk, maar wie die tijd en die culturen een beetje begrijpt, snapt de beweegredenen wel.
En dan is er Islamitische Staat, met zelfmoordkoeien. Het aantal martelaars nam kennelijk in zo'n rap tempo af dat men hard opzoek moest naar alternatieven. Nu het kalifaat uit elkaar is gespat kwam men eindelijk tot de conclusie is gekomen dat zelfmoord, als éérste daad van agressie, misschien toch niet de meest efficiënte vorm van Human Resource Management is. Dat is dus de reden dat men nu zelfmoordkoeien inzet om Iraakse steden en dorpjes te terroriseren.
Je vraagt je dan toch af wat nou het doel nog eigenlijk is van deze nieuwe strategie. Wie wil er nou vechten voor een terreurgroep die koeien opblaast? Helpt dit bij het werven van nieuwe rekruten? Wordt de strijd hier effectief mee voortgezet? Dit is toch niets meer dan gewoon moedwillig vervelend willen doen?
Misschien is dat wel hoe Islamitische Staat zal worden herinnerd: als een vervelende, etterende (maar dodelijke) puist in een zandbak die koeien gebruikte als laatste wanhopige poging om ongelovigen het leven zuur te maken. Een flauwe grap met veel te veel doden op z'n naam.