De verkeerspolitiek draagt bij aan een willekeurige overheid

Vorig jaar was er al zo'n trajectcontrole op het stuk van Abcoude naar Utrecht. Wat we toen nog niet wisten was dat de controle in omgekeerde richting niet aan stond. De overheid had die uitbesteed aan een ander bedrijf dat de boel niet aan de praat kreeg. Maar vandaag is ook de controle tussen Maarssen en Abcoude van start gegaan. Opnieuw met aanloopproblemen, want sommige camera's schijnen te dicht op sommige snelheidsborden te staan waardoor het meten nog niet helemaal goed gaat. Op teletekst was een pagina aangemaakt dat deze controle vandaag ingaat, inclusief de verontwaardigde mededeling dat de overheid vorig jaar miljoenen aan inkomsten is misgelopen omdat er nog geen boetes konden worden geïnd. Alsof wij daar allemaal het slachtoffer van waren en de overheid met die gemiste miljoenen allerlei prachtige dingen had kunnen doen.

De ergernis die dit inhalige gedrag van de overheid bij de burger wekt, wil ik verder onbesproken laten. Iedereen heeft wel ervaring met de enveloppen van het incassobureau van justitie dat bedragen komt ophalen voor kleine snelheidsovertredingen waarvan je niet wist dat je ze had gemaakt. Het doet een groot beroep op je eigen incasseringsvermogen, maar je hebt geen leven meer als je je ergernis de vrije loop laat. Ook moet je niet klagen over parkeerautomaten waarvan je niet weet hoe ze werken, minutenlang geklooi in de regen met zich meebrengen, maar even zo vrolijk steeds hogere bedragen opeisen. Hoort er allemaal bij. Je vraagt je af hoe buitenlanders dit doen, of bejaarden die digibeet zijn of nog met muntjes denken uit te komen. En je zou tenminste enige consistentie wensen. Het went als je op autosnelwegen 100 km per uur mag rijden en het went dat je in roofsteden als Utrecht en Amsterdam gauw vijf euro per uur parkeergeld moet betalen. Wat niet went zijn de permanente veranderingen die de ergernis nog groter maken.

Zo heeft de VVD zich onder het motto 'vrij baan voor de automobilist' sterk gemaakt voor 130 kilometer per uur op sommige trajecten. Kilometervreters (ik hoor daar niet bij) zullen precies weten waar die trajecten liggen. Zelf meende ik dat er een stuk van 130 was op de weg tussen Dordrecht naar Breda dat vanaf de Moerdijkbrug begon. Maar toen ik daar laatst op weg naar België weer reed, bleek het stuk met 130 alweer korter te zijn geworden. Je zou denken dat die 130 op trajecten zou bestaan waar je lekker lang achter elkaar kunt doorblazen, maar hier was dat niet het geval (waarbij je gek genoeg wel 130 kunt bij een klein stuk langs Breda waar je vroeger juist in de remmen moest).

Nog vreemder is het stuk op de A2 tussen Maarssen en Vinkeveen waar vandaag de trajectcontrole is ingegaan. Van een vriend in Utrecht hoorde ik ergens in november dat je daar na zeven uur 's avonds 130 mocht. Dat was me nooit opgevallen. Toen ik die avond rond 11.30 uur weer naar Amsterdam reed, lette ik speciaal op borden die dat aangaven, maar die bleken er niet te staan. Ter plekke kon je niet vaststellen of je nu wel of geen 130 mocht. De meeste wagens bleven dan ook angstvallig 100 km rijden en een enkeling 120. Niemand durfde de 130 aan (dat de trajectcontrole uit stond werd pas maanden later bekend). En tussen Vinkeveen en Abcoude was het ineens weer 100, op een stuk waar je vroeger 120 mocht. Er was geen touw aan vast te knopen.

Is dit erg? Ja, want de overheid moet helder zijn en de manier waarop de overheid via boetes de eigen inkomsten opvoert, ergert iedereen. Het wantrouwen in de overheid neemt toe als je de indruk krijgt dat 'concessies' aan de automobilist, zoals de verbreding van de A2 en de verhoging van de maximumsnelheid naar 130, worden aangegrepen om het verkeersregiem nog inconsistenter te maken. Wat dan de kans op snelheidsovertredingen en bijbehorende boetes verhoogt. Daarom had de VVD nooit aan die campagne voor 130 moeten beginnen. Want een overheid die zelf 'flexibele snelheden' gaat invoeren, afhankelijk van tijd, plaats en verkeersdrukte, maakt daar misbruik van en zorgt voor nog meer onoverzichtelijkheid. Het experiment '130' is daarom nu al mislukt. En trajectcontroles maken het voor de automobilist nog moeilijker om vast te stellen waar en wanneer hij te hard heeft gereden. Het ergste is dat hier niks tegen is te doen, omdat het verkeersbeleid een speeltje is van de (altijd grillige) democratische politiek en je bij de rechter praktisch nooit verhaal kunt halen. Op verkeersgebied is Nederland allang geen rechtstaat meer.