De druk vanuit politiek Nederland om toch vooral maar het begrotingstekort onder de drie procent te houden is groot, groter, grootst. Want dan komt alles goed. Immers we zijn nog steeds het braafste jongetje van de klas in Europa en onze voormalige minister van Financiën Jan Kees de Jager stond eens met zijn vingertje te wijzen naar landen als Griekenland en Italië, waar men de inflatie volledig uit de hand liet lopen. Maar dat simpele inflatiecijfer zegt op zich niet wat er precies in een land gebeurt.
Euro kenner bij uitstek André ten Dam attendeert me op wat er op het ogenblik in dat rijke en economisch zo sterke Duitsland merkbaar wordt van de gevolgen van de invoering van onze eenheidsmunt euro. Daar wordt in de eerste plaats van officiële overheidszijde het echte inflatiecijfer van 2,9 gemeden en men spreekt liever over 1,9 procent. Maar er zijn enorme prijsstijgingen in sommige productgroepen, die volgens onderzoekers op zich ontwrichtend werken voor de consument. Sommige groenten stegen met bijna vijftig procent.
Koffie piekt zodanig dat er voor tonnen op professionele wijze uit de supermarkten wordt gestolen om op de dichtstbijzijnde markt te worden verhandeld voor lagere prijzen. Koffie wordt nu achter plexiglas geplaatst, u weet wel, zoals bij de juwelier met een slotje erop.
Koffie is direct gerelateerd aan de oorlog, omdat het een luxe is die men het eerst voelt als het er niet meer is. Ook de prijs van eerste levensbehoeften als boter en melk stegen dramatisch. Over de oorzaken hiervan wordt verschillend gedacht, de pijn voor de onderkant van de maatschappij is evident. Steeds grotere groepen mensen wanen zich weer terug bij af, nu de crisis voortduurt en uitzicht wel wordt aangekondigd, maar niet zichtbaar wordt. Ook in Duitsland dus.
André ten Dam hierover in mei dit jaar:
Door de voor Duitsland veel te goedkope euro begint de Duitse economie nu immers oververhit te raken, met excessieve inflatie tot gevolg (economen noemen dat import van inflatie uit het buitenland). Een dergelijke excessieve inflatie tast de welvaart (koopkracht) van het desbetreffende land ernstig en structureel aan.
Hij zegt nu dan ook terecht:
Zoals ik eerder voorspelde gebeurt er in Duitsland exact wat in Nederland vanaf 1999 is gebeurd.
Nu kunnen de Duitsers zich al weer opmaken voor verkiezingen en hun mening hierover kenbaar maken in hun stemgedrag. De Bondsdagverkiezingen van 2013 zullen volgens Wikipedia op 22 september 2013 worden gehouden, tegelijkertijd met de deelstaat verkiezingen in Hessen. Voor deze achttiende
Duitse federale verkiezingen voor de Bondsdag zijn 598 zetels te verdelen, exclusief eventuele
overhang- en
ausgleichsmandaten. Aan deze verkiezingen mogen 38 partijen meedoen. De
vorige verkiezingen werden gewonnen door de
CDU van
bondskanselier Angela Merkel, die een coalitie sloot met de liberale
FDP.
En wat doet mevrouw Merkel om die kiezer weer aan zich te binden? Ze bezoekt het eerste model concentratiekamp Dachau van nazi Duitsland. Waarom doe je zoiets in een verkiezingscampagne, vragen veel Duitsers zich af. Volgens Merkel zelf om duidelijk te maken dat ze tegen extreem rechtse tendensen in de maatschappij is. Horen haar politieke tegenstanders daar ook bij? Probeert ze op voorhand iedere voorstander van meer Duitsland en minder Europa in die hoek te duwen? Het lijkt nu al op een alles of niets aanpak. Het wordt in ieder geval een ´sterk bakje´.
Voor Nederland is het belangrijk te volgen wat die verkiezingen gaan opleveren. Krijgt Angela Merkel het moeilijker dan verwacht, dan kan het toch al wankele euro kaartenhuis gaan schudden. Zolang iedereen in zijn redelijk nieuwe auto, door een schoongeveegde straat naar zijn goed geïsoleerde huis rijdt, is er niets aan de hand. Maar als de financiële markten ruiken dat er turbulentie in de lucht hangt, kan zich dat vertalen in volatiliteit wat betreft de waarde van onze munt ten opzichte van de US dollar. Het wordt tijd dat door vooraanstaande economen eindelijk eens wordt gedebatteerd over de gevolgen van een binnenkort wegsmeltende euro.