U leest het goed, 25,3 miljard aan milieubelastingen. Dat is zeker drie procent meer dan vorig jaar volgens de berekeningen. De auto blijkt van dit bedrag de snelste stijger te zijn van de roofpogingen van de overheid. Huishoudens betalen een schokkende 2/3 van deze belastinginkomsten.
Het schokkende is dat het gepresenteerd wordt als iets heel moois. De schoonheid van deze stijging ligt in het feit dat het blijkbaar de goede intentie representeert van de Nederlandse maatschappij om iets te doen aan de milieuproblematiek:
Nederland is bezig met een inhaalslag, zegt Sylvester Eijffinger, hoogleraar financiële economie aan de Universiteit van Tilburg. „We hebben lange tijd onder het Europees gemiddelde gezeten. Dit past binnen de vergroening van ons belastingstelsel.”
Wat mogen we toch trots zijn op het feit dat onze eigen verdiende inkomsten nu eindelijk net zo veel wordt afgepakt als in de rest van Europa. Dat is natuurlijk een retorisch trucje, waarbij met een vergelijking wordt gepoogd om trots te creëren, alsof de maatstaf an sich iets is om naar te streven. Dat is natuurlijk niet het geval.
Wil een nieuw kabinet de totale belastingdruk omlaag brengen, dan moet het stijgen van de milieubelastingen worden gecompenseerd. Dat kan door lagere belastingen op arbeid en kapitaal, weet Eijffinger. „De verschuiving van de belasting op arbeid en kapitaal naar milieubelastingen zal in de toekomst doorzetten om de doelstellingen van het klimaatakkoord van Parijs te halen.”
Met deze passage wordt dus eigenlijk gezegd dat er onder aan de streep dus evenveel moet overblijven voor de burgers als voor de ingezette maatregelen. Men zou kunnen denken dat het een verstandige maatregel is en lovenswaardig. 'Wat fijn dat de overheid toch nog graag wil dat wij, burgers, nog voor een deel ons eigen geld mogen spenderen zoals we het zelf graag zouden willen.' Dit is een gedachtekronkel.
Wij, burgers van Nederland, moeten zelf iets doen aan de milieuproblematiek door ons eigen consumentengedrag. Dit hoort niet door de macht van de Staat afgepakt te worden bij andere mensen. Dit is onethisch en immoreel. De overheid mag en kan niet buiten haar kerntaken komen en ook al zijn de bedoelingen zo goed, zoals altijd, het kan niet de grondslag zijn van belastingverhogingen. Dat geld hoort bij de mensen zelf.