Job Cohens toespraken zouden elke vijf minuten door een huilende belastingbetaler onderbroken moeten worden; om de schaduwkant van zijn beleid zichtbaar te maken.
Martin Sommer is één van de beste Nederlandse columnisten van dit moment. Dat
bewees hij vandaag weer in
De Volkskrant. Sommer beschrijft hoe Jolande Sap (GroenLinks), Arie Slob (Christenunie) en Job Cohen (PvdA) het in het bezuinigingsdebat van afgelopen donderdag vooral moesten hebben van het persoonlijk leed van door hen aangedragen individuele gevallen. Job Cohen had zowaar een Maartje gevonden die vier keer geraakt werd door de kabinetsplannen: via haar Wajong, haar kinderopvang, haar persoonsgebonden budget en haar werk bij een doven- en blindennetwerk.
Of de drie oppositievoerders werkelijk post hebben gehad van Han, Bart en Maartje? Wie zal 't zeggen - jammer dat je de mails van hen dan weer
niet kan wobben. Retorisch zijn het meesterwerkjes; een verhaal over Han, Bart of Maartje maakt meer indruk dan wat koele cijfers. Maar, zo schrijft Sommer:
Toch is de vraag of de oppositie er veel mee opschiet. Individuele gevallen zijn er immers ook aan de andere kant van het spectrum. Iedereen hoort op verjaardagen over kleine fraudeurs, gezinnen waar alle deelnemers voor elkaar een pgbtje hebben geritseld. Ondanks Maartje, Han en Bart kwam premier Rutte ongeschonden uit het debat. Hij rekende voor dat de uitgaven voor de pgbs teruggaan naar het niveau van 2010, niet naar de barbarij.
Sommer, die eerder in zijn column beschrijft hoe steeds meer familiezaken, tot het oppassen op de kinderen door grootouders aan toe, door de overheid gefinancierd worden, sluit af met de genadeklap:
[I]n dezelfde Telegraaf die uitpakte over de schandelijke bezuinigingen op de kinderopvang stond nog een bescheiden berichtje. Een Nederlander werkt gemiddeld tot 17 juni voor de staat. Pas daarna verdient hij voor zichzelf. Pas vanaf volgende week vrijdag gaan we voor onszelf verdienen. Dat maakt uiteindelijk toch meer indruk dan Maartje, Han en Bart bij elkaar.
Bam! En zo is 't ook maar net: Cohen toont ons 'Maartje' die gekort wordt op haar subsidies, maar de belastingbetalers die het slachtoffer zouden worden van Cohens beleid blijven naamloos. Kennelijk ontvangt Cohen geen mail van hen. Logisch ook, als de PvdA het voor het zeggen zou hebben dan vierden we de Belastingbevrijdingsdag van 2011 ergens in oktober. Van het jaar 2012, welteverstaan.
