De PvdA-misère is nog lang niet voorbij

Integendeel. Het begint pas.

Gisteravond debatteerden de kandidaten voor het fractievoorzitterschap van de PvdA nog één keer bij Pauw en Witteman. Het slotdebat. De lijnen zijn inmiddels gesloten, de stemmen worden geteld en aanstaande vrijdag weten we wie zich de Job Cohen 2.0 mag noemen.

Lutz Jacobi, Ronald Plasterk, Nebahat Albayrak, Martijn van Dam en Diederik Samsom zijn het over één ding eens: zij gaan, eenmaal gekozen, hun partij tot grote hoogten stuwen. Blinkend van het zelfvertrouwen kwam het ene na het andere plan naar voren

De grote verscheidenheid is opvallend. Waar de één graag met het CDA regeert, kijkt de volgende naar de SP en weer een ander naar de PVV. Wat we nu een aantal weken hebben kunnen gadeslaan is een schip dat heel graag als eerste finisht, maar met vijf kapiteins aan boord die allemaal een andere route willen bevaren. Naast de paralelle wereld van het binnenharken van stemmen, kwam deze richtingenstrijd ook in de Tweede Kamer alvast aan de orde: de PvdA-Kamerleden bakkeleiden erop los of Nederland nu wél of niet het Europese verdrag betreffende begrotingsdiscipline moet ratificeren. Een incident of een voorproefje voor wat komen gaat? Zet maar vast in op dat laatste.

Vrijdag weten we het: wie mag de voorzittershamer overnemen van de gevallen burgemeester van Amsterdam? Eén ding is in ieder geval nu al duidelijk: heel veel rustiger zal het er niet op worden in de fractie. De partij is en blijft tot op het bot verdeeld welke kant het nu uit moet. Dat de leden die strijd voor eens en altijd kunnen beslechten, kan best nog eens een illusie blijken. We herinneren ons allemaal nog wel de desastreuze lijsttrekkerverkiezing van de VVD uit 2006, waarbij Rita Verdonk als slecht verliezer het de winnaar Mark Rutte maar ongelooflijk lastig blééf maken.

Dit gevaar ligt ook nu op de loer voor de PvdA. Samsom, Van Dam en Plasterk met name zijn nogal mannetjes. En dan weer met name die laatste twee zijn er niet vies van een afwijkende mening aan de man te brengen. Toch kan maar één van hen de nieuwe leider worden: de rest zal op een houtje moeten bijten.

Maar gaan ze dat ook doen? De fractievoorzitterverkiezing heeft de kandidaten de afgelopen weken een haast ongelimiteerde stoet aan media-optredens gegeven. Dat is best kicken: dat geeft energie, dat streelt je ego en je vindt altijd wel een horde Twitteraars die het met je eens is. Dat kan een politicus zomaar aanzetten tot het voortzetten van de campagne, zelfs als deze eigenlijk al voorbij is. Verdonk trapte in die valkuil: het ligt anno 2012 zeer voor de hand dat minstens één van de vier verliezende kandidaten dat ook zal doen. Binnen de fractie zullen er altijd een paar anderen zijn die in zijn voor een potje rellen voor de eigen zaak. Met name Jacques Monasch en Frans Timmermans

En dan is de nieuwe partijleider weer terug bij af: in plaats van het PvdA-schip de haven van het Catshuis in te loodsen, moet hij zich richten op het beheersen van een ernstige muiterij aan boord van de SS Grachtengordel. Ik zet de popcorn alvast klaar. De kandidaten trekken zich nu terug in hun kleedkamers... maar reken maar dat er nog een grandioze toegift komt.