De 'migrantenjungle' van Calais lijkt terug te keren

Frankrijk, eens het land van croissants, baretten, wijn en Sartre. Nu lijkt de stad van de romantiek, Parijs, vooral de stad van migranten te worden. Zo veel problemen met straatvervuiling, migrantenkampen (groot of klein), overlast door migranten. Het is een wereldstad en de drukte lijkt onhoudbaar te worden.

Die problematiek is niet alleen in Parijs aanwezig, maar ook bij het stadje Calais, de overgang van Frankrijk naar Engeland. Vrachtwagens en boten gaan naar 'het beloofde land' van de migranten. Er worden ook veel pogingen gedaan om naar de overkant te komen. Auto's en vrachtwagens worden belaagd en de tunnels zijn gebruikt door wandelaars. Alles om naar de overkant te komen.

Vorig jaar ontstond daardoor een stad bij een stad, de 'Jungle van Calais'. Een kamp met 8000 migranten. Rellen, ziektes, vervuiling, het waren de normaalste zaken van de wereld in de jungle. Het kamp met uiteindelijk ontruimd, maar de groei van het aantal migranten blijft doorgaan. Nu is er geen groot kamp, maar is iedereen verspreid. Onder bruggen, in parken, bij wegen.

Agenten proberen om de migranten uiteen te drijven met alle middelen die ze hebben, zo ook geweld. Zodat er niet nog een kamp kan ontstaan, maar de problematiek blijft bestaan. Het is het bestrijden van symptomen en het is een onhoudbaar scenario, voor de mensen in Calais en de migranten. De migranten denken dat ze hier en masse een goede toekomst kunnen opbouwen en komen dan in een totaal andere realiteit terecht.

Er is geen ontmoedigingsbeleid, terwijl dat wel nodig is. We kunnen in Europa niet iedereen opvangen, ook niet in deze aantallen. De sociale spanning, de economische frictie, de angst om de Europese en nationale identiteit. We moeten harde en strenge maatregelen nemen, want zachte heelmeesters maken stinkende wonden.