De Mart heeft boter op zijn hoofd

Het was gisteravond weer eens een merkwaardige aflevering van De Avondetappe, het Tour de France programma van 'superfreelancer' Mart Smeets. 

De Mart en zijn kompanen, waaronder Bert Wagendorp, hadden de dag ervoor David Walsh, een Britse wielerjournalist, namelijk fel bekritiseerd. Volgens Wagendorp had Walsh in 2004 namelijk een totaal onbetrouwbaar boek geschreven over het dopinggegbruik van Lance Armstrong, de op dat moment beste wielrenner ter wereld.

Walsh was veel te ver gegaan, had geen bewijs en was zelfs aangeklaagd voor het boek LA Confidentiel... een rechtszaak die hij vervolgens had verloren. Totaal onbetrouwbaar dus, die gast die voor de onbetrouwbare (! say what?) Sunday Times schrijft (gewoon een goede Britse krant. Wagendorps probleem is natuurlijk eerst en vooral dat die krant... rechts is). Edwin Winkels en De Mart waren het daar, leek het, in grote lijnen mee eens.

Terug naar de show van gisteravond. Halverwege mocht Walsh namelijk zelf aanschuiven. De mannen - minus Wagendorp, die in Italië is - die hem de avond ervoor hadden bekritiseerd probeerden dat nu weer, maar wel op een iets andere toon. Het gesprek verliep rustiger en hij kreeg zowaar een paar complimentjes.

Maar toch, het belangrijkste punt van Smeets en co was dat Walsh geen bewijs had toen hij Armstrong van dopinggebruik beschuldigde. De Mart zelf herhaalde dat punt een paar keer. Walsh probeerde uit te leggen dat je als journalist geen rechter hoeft te overtuigen, maar dat je aan twee onafhankelijke bronnen die hetzelfde verhaal vertellen journalistiek genoeg hebt.

Smeets en Winkels negeerden dat punt en herhaalden dat al de gesprekken die Walsh had gehad met getuigen die afwisten van Armstrongs dopinggebruik geen 'bewijzen' waren. Nee Mart, in een rechtbank niet, maar journalistiek wél. Dat jij dat niet begrijpt zegt meer over je journalistieke kwaliteiten dan je vermoedt.

Vervolgens liet Smeets - om zijn punt kracht bij te zetten - oude beelden zien van een interview dat hij hield met Arstrong. Hij vroeg hem maar liefst drie keer (joh!) of hij ooit prestatie bevorderende middelen had gebruikt, en Armstrong loog iedere keer weer. Wat hij had nog meer kunnen doen, vroeg Smeets zich hardop af? Als journalist sta je dan toch voor schut?

Nou, legde Walsh uit, Armstrong was wel de laatste renner die hij hierover had ondervraagd. Die zou namelijk vrijwel zeker liegen. Je moet juist met ánderen spreken. Mart hoorde het wel, maar begreep het niet. Hij herhaalde zijn kritiek op Walsh maar weer en schakelde snel over op een ander onderwerp.

U weet dat ik er geen probleem mee heb dat atleten doping gebruiken. De verantwoordelijke instanties moeten die boel reguleren zodat er geen doden vallen, maar dat is het dan wel. Toch heb ik wel respect voor de journalist Walsh: een man die, anders dan De Mart, zijn baan in ieder geval heeft gedaan. Iedere persoon die hem niet serieus heeft genomen moet daarvoor zijn excuses aanbieden.

Ik ben ervan overtuigd dat De Mart dat eigenlijk ook wel weet, maar het niet wil toegeven. De reden? Als hij dat doet bekent hij eigenlijk ook meteen dat hij het in de afgelopen jaren zelf verkeerd heeft gedaan. En dat geldt dan niet alleen voor hemzelf, maar ook voor al zijn Nederlandse collega's, Wagendorp en Winkels incluis.

Gezien het enorme ego van De Mart is het niet verbazingwekkend dat hij die conclusie niet durft te trekken. Bij hem staat de sport namelijk niet op de eerste plaats, maar hijzelf.