'Oerfeminist' Cisca Dresselhuys heeft niks op met de islam. Velen van haar opvolgers zijn echter minder consequent in hun strijd voor vrouwenrechten.
Ik dacht niet dat ik dergelijke taal ooit nog ging uitslaan, maar ik geloof dat ik onder de indruk ben van het optreden van Cisca Dresselhuys in het NTR-programma
Ramadanjournaal gisteren. De feministe had zich laten uitnodigen om een dagje mee te ramadannen. Aanvankelijk had ik uiteraard het idee weer met zo'n zelfverklaard doch zelf-islamiserend mens te maken te hebben, maar mijn scepsis bleek ongegrond. Dresselhuys liet het islamitische voor wat het was en dronk doodleuk twee kopjes thee (
fragment hier).
Wellicht naïef van mij dat ik me zo heb laten verrassen door Cisca's islamscepsis, want ik heb altijd aangenomen dat mevrouw Dresselhuys ook deel uitmaakte van de modern-feministische school. Zo goed als iedereen die zich tegenwoordig 'feminist' noemt behoort hier namelijk toe. Net zoals de klassiek-feministen strijden de modern-feministen voor meer vrouwenrechten. Maar in tegenstelling tot hun nobelere voorouders maken modern-feministen graag een uitzondering voor culturen die nog niet zo hoog ontwikkeld zijn qua rechten van het individu.
Wat voor culturen heb ik het dan over? Juist: de islam. Waar volgens mij geen feminist op aarde problemen heeft met het aanvallen van het christendom en de vrouw-onvriendelijke logica en praktijken van dat geloof, wordt er opeens heel behendig omgesprongen met de islam. Waar het feit dat vrouwen geen SGP-Kamerlid kunnen worden heet een gotspe te zijn, zo wordt het dragen van vrouwonvriendelijke kledij als hoofddoeken en burqa's ineens afgedaan als "eigen keus van de draagster."
Volgens de moderne feministen zijn de meest moslima's heus wel progressief (is dat zo?), en worden zij niet onderdrukt. Ik zet hier toch zo mijn vraagtekens bij: ik vraag me af waarom iemand zichzelf onderdrukkende kleding aanmeet als hij/zij niet wordt onderdrukt. We noemen mensen die zichzelf vrijwillig opsluiten in een gevangeniscel toch ook ziekelijk? Mensen die zichzelf minder privileges gunnen dan een categorie mensen hebben toch ook gewoon een minderwaardigheidscomplex? Meisjes hun eigen lichaam slopen om slank te worden laten we toch opnemen in een revalidatiekliniek voor anorexiapatiënten?
Dat laatste voorbeeld
noemt Dresselhuys zelf ook en ze weet de wankelende standpunten van zogeheten vrijgevochten moslima's genadeloos mooi bloot te leggen. De dames blijken namelijk helemaal niet zo vrijgevochten te zijn: eigenlijk proberen ze om het hardst Allah trouw te zweren.
Heeft Dresselhuys nog bewonderaars onder de hedendaagse feministen? Ik hoop het maar, want ze kunnen haar afkeurende houding tegenover álle godsdienten goed gebruiken.