Yehya Kaddouri is naar eigen zeggen gederadicaleerd, maar hoe zit het met zijn jodenhaat?
Gister verscheen in
De Pers een zeer interessant interview met Yehya Kaddouri, beter bekend als Yehya K. In 2004 - Kaddouri was toen 17 - werd hij
opgepakt op verdenking van het voorbereiden van een bomaanslag en het bedreigen van Geert Wilders, en werd uiteindelijk in 2005 veroordeeld tot twee jaar jeugddetentie.
Kaddouri, nu 24 jaar, schreef een boek over hoe hij gedurende zijn detentie is gederadicaliseerd. Tegenover De Pers zegt hij over zijn arrestatie:
Het was logisch. Maar vanuit jezelf denk je aan al die jaren dat je vastzat en denk je: laat me lekker.
Maar het interview is met name interessant doordat Kaddouri uitlegt wat eraan de basis van zijn voorgenomen aanslag lag: jodenhaat. Op de vraag of hij het echt had gedurfd om een bomaanslag op de Israëlische ambassade te plegen, zegt hij:
Ik zeg het eerlijk: ik denk het wel. Het is dan makkelijk omdat joden geen mensen meer voor je zijn.
Het Palestina-Israëlconflict speelt al heel lang en ik heb mijn hele jeugd gezien hoe mijn familie reageerde. Die vonden de Israëlische bezetting erg. Wat er met de Palestijnen gebeurde. En in mijn jeugd leerde ik ook uit de Koran dat de joden de boosdoeners zijn.
Jood is een scheldwoord voor ons. Het is een overkoepelend begrip geworden. Justitie, de begeleiders in detentie, dat waren voor mij allemaal joden. Ik weet wel dat ze niet echt joden zijn, maar ze staan voor mij dan allemaal aan dezelfde kant.
Door niet-moslims te typeren als jood worden zij dus ontmenselijkt en wordt een legitimerende basis gelegd voor het plegen van aanslagen. Nu zult u denken dat dat wellicht het gevolg is van het feit dat Kaddouri is opgegroeid in een orthodox-islamitische familie, waarin de Koran letterlijk werd uitgelegd, maar niets lijkt echter minder waar. Op
nu.nl valt in 2004 namelijk het volgende te lezen:
Volgens kennissen van Yehya moeten zijn radicale ideeën van het internet komen. De familie is namelijk helemaal niet streng religieus.
Ook dat komt in het interview terug, want over de periode na de aanslagen van 9/11 zegt Kaddouri:
Ik begon mij vragen te stellen: waar sta ik? Moet ik partij kiezen? Je wordt ter verantwoording geroepen. Over nine eleven. Voor een jongere begint de zoektocht al snel op internet. De imams, oudere traditionele Marokkaanse mannen van het platteland, die vind ik een beetje wereldvreemd.
Dit punt van Kaddouri's radicalisering lijkt echter niet los te kunnen worden gezien van de hem van jongs af aan bijgebrachte jodenhaat, die als een noodzakelijk voorwaarde in zijn radicaliseringsproces lijkt te moeten worden bezien. Het is dan ook jammer dat interviewer Kustaw Bessems daar niet nog eens even op doorvraagt. Want tegen het einde van het interview stelt Kaddouri dan wel dat hij is gederadicaleerd, maar betekent dat dan ook dat hij niet meer denkt dat 'de joden de boosdoeners zijn'? Of beschouwt hij dat niet als een radicaal standpunt?
