De jacht op je spaargeld

Europa wil een deel van je spaargeld in beslag nemen.

Je moet al je best doen om dat te ontkennen.

Eerst hadden we Cyprus waar spaarders een groot stuk van hun spaarpotje in rook zagen opgaan.

Voorzitter van de Eurogroep Dijsselbloem noemde de aanpak een template voor de rest van Europa.

En toen werden er overal in Europa opééns wetten door de diverse parlementen gejaagd om dergelijke bail-ins een wettelijk kader te geven.

Dat ging samen met een vreemde bocht. In 2008 vertelden politici ons nog dat ze de banken wel moesten redden met belastingsgeld. Er was namelijk geen andere keuze.

Spaarders mochten niet het slachtoffer worden en politici maakten zich sterk dat geen enkele spaarder ook maar één euro spaargeld zou verliezen.

In 2013 klonk dat plots helemaal anders.

Nu werd ons verteld dat de belastingbetaler toch niet langer kon blijven opdraaien voor omvallende banken en dat het eigenlijk de normaalste zaak van de wereld was om de spaarder de rekening door te schuiven.

Deze bocht werd volledig geruisloos genomen. De media nam dat zo over.

Nooit werd aan zo'n minister ééns de vraag gesteld waarom hij nu opééns precies het tegenovergestelde beweert dan enkele jaren geleden.

En dan zijn er de diverse proefballonetjes vanuit het IMF en nu ook zelfs vanuit de Bundesbank.

Er wordt nu openlijk gepleit voor een belasting op spaargeld en/of vermogens. Al zal zo'n belasting op vermogens minder evident zijn dan het op het eerste zicht lijkt.