Het Gesproken Woord
Onder de titel 'Het gesproken woordt geldt!' hield PvdA partijleider en fractievoorzitter Samsom gisteren een toespraak tijdens het PvdA-Europa Festival in de Central Studios te Utrecht. 'Het gesproken woord geldt', zo zei hij. Beetje vreemde titel als u het mij vraagt, alsof dat niet vanzelfsprekend is. Of bedoelt de vroegere arbeiderspartij soms dat het gesproken woord geldt in tegenstelling tot het geschreven woord?
De aanleiding voor dit socialisten 'Festival' was de oproep, enkele maanden geleden, door partijleider Samsom aan iedereen maar met name pvda leden om ideeën aan te dragen voor 'Europa'. U kunt zich dat wellicht nog wel herinneren: de pvda had dringend nood aan nieuwe ideeën over Europa. Niet verwonderlijk, want alle argumenten om door te gaan met deze politieke ramp zijn inmiddels wel zo'n beetje door de feiten achterhaald.
Dit pvda initiatief werd mede mogelijk gemaakt door het WSB-europafonds, een mede door u en mij betaalde club, die als doelstelling heeft het debat over Europa in de Nederlandse sociaal-democratie weer op gang te brengen. Niet toevallig won een onvervalste sociaal-democraat de wedstrijd voor het beste ingezonden stuk over het Europa van 2030. Wie er belangstelling voor heeft kan de pdf hier downloaden.
Europa is voor de sociaal-democraten erg belangrijk, dat bleek wel uit de tijd en moeite die men gestoken had in de voorbereiding van dit festival. Maar liefst drie scenario's over de toekomst van Europa had men geschetst, inclusief video's, ter stimulatie van ideeën over Europa. Ik denk dan, dat als je originele ideeën wilt genereren, dat je dát dan juist niet moet doen, maar we kennen onze socialistische pappenheimers intussen, die kunnen het niet laten je de richting te wijzen. Zit er gewoon ingebakken.
Toch wil ik me in mijn column van vandaag vooral focussen op die toespraak van Samsom. Wat zei hij daar eigenlijk? En, misschien nog wel belangrijker, wat zei hij niet?
Samsom begon, door het 'Relaunching Europe' project van de ook aanwezige Oostenrijkse europarlementariër en voorzitter van de sociaal-democratische S&D-fractie in het Europarlement, Hannes Swoboda, de hemel in te prijzen. Swoboda, u weet wel, de man die er voor pleit om Europese leden partijen die de Europese waarden onderschrijven ruim dertig miljoen euro subsidie per jaar te geven. Mocht u dus twijfelen wat de partij van Samsom wil, ideeënarmoede of niet, 'Europa muss sein'. Laat dat vooral volstrekt helder zijn. Onze socialisten willen dóór met de afbraak van Nederland, alle mooie uitgesproken verkiezingswoorden ten spijt, en niet te vergeten al die mooie woorden die nog komen gaan. Maar we weten nu: een gesproken woord geldt!
Wat zou Samsom ons willen vertellen over 'zijn' Europa? Hier een citaatje uit diens toespraak:
"Ik zou ze willen vertellen over ons toekomstige Europa. Het Europa van onze idealen. Dat Europa met een duurzame, eerlijke en competitieve economie. Een sterk en sociaal Europa, waar niet bedrijven en markten de dienst uitmaken, maar mensen en samenlevingen. Met focus op onderwijs, onderzoek en innovatie. Een Europa dat met één stem in de wereld spreekt en waar we samen werk maken van een duurzame energievoorziening. Waar we culturele verschillen overbruggen met gedeelde waarden.
Het Europa waarin landen elkaar sterker maken door elkaars zwaktes op te heffen. Voorbij de vrees voor een superstaat of eenheidsworst. Een Europa dat met zelfvertrouwen en een open houding de rest van de wereld tegemoet treedt. Dat is ons Europa van de toekomst."
Nietszeggende retoriek natuurlijk en dat beseft Samsom ook wel, want hij weet dat ook zijn achterban 'Europa' (bedoeld wordt de EU) méér dan zat is. Daarom grijpt Samsom naar een bekende retorische truc: hij zegt dat zijn partij niet met bovengenoemd 'vergezicht' langs de deur gaat lopen leuren (al vergeet hij het niet). Nee, hij zegt: 'wij gaan wat aan de problemen doen'. Wat gaat hij dan aan de problemen doen? Samsom zegt er dit over:
"Een gerepareerd Europa kan de financiële sector verder opschonen. Zodat banken weer dienstbaar worden aan hun klanten en een bijdrage leveren aan het herstel van de reële economie. Maar dan moeten we wel toezicht samen durven organiseren, risico's samen durven dragen en streng durven zijn voor aandeelhouders van banken, kunnen we sneller de goede banken in Europa repareren en de slechte opruimen. Volgens de ideeën van minister Jeroen Dijsselbloem, zodat de belastingbetaler buiten schot blijft. Een gezonde economie kan immers alleen met een gezonde bankensector.
Een hersteld Europa kan de belastingontwijking door bedrijven aanpakken. En zo het weglekken van 1000 miljard euro per jaar stoppen. Door in Europa het bankgeheim op te heffen en gegevens uit te wisselen. Door multinationals te bewegen tot openheid over hun holdings en brievenbussen. Door de onderlinge concurrentie tussen lidstaten voor een alsmaar lagere vennootschapsbelasting te doorbreken."
Met andere woorden: NIKS. Samsom wil doorgaan op de ingeslagen weg, negeert de oorzaken van de ontstane ellende, de one-size-fits-none-euro, en spreekt zichzelf bovendien tegen. Hij zegt de burgerlijke belastingbetaler te willen ontzien (wat een keiharde leugen is), maar pleit tegelijkertijd voor een verhoogde belasting voor bedrijven. Samsom liegt dat het gedrukt staat en hij weet het. Hij weet, dat de Brusselse Bankenplannetjes, die zijn partijgenoot Dijsselbloem mag opdreunen voor de internationale pers, maar één ding betekenen: wij betalen zodadelijk het salaris van Messi en draaien op voor de kosten van het Franse staatsapparaat (de Franse lanbouw betalen we al via onze afdracht aan Brussel). Kortom, gesproken woorden ter misleiding van de kiezer.
Maar die kiezer laat zich maar wat graag misleiden, juist door gesproken woorden. En al helemaal uit de mond van een gewiekste groenrode activist. En hij weet het, onze Samsom, hij wéét het. Maar al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel. En dat zal ook nu weer het geval zijn, want zelfs Samsom kan niet ontkennen, dat zijn mooie praatjes geen gaatjes vullen. Gaatjes van pensioenkortingen, van zorgbezuinigingen, van het uitkleden van ons sociale verzekeringsstelsel, toch ooit vooral bedoeld voor de achterban van de partij van de arbeid, financieringstekortgaatjes, hoewel in dat laatste geval beter gesproken kan worden van levensgrote gaten. Nederland stevent onder het beoogde beleid van Samsom c.s. af op een faillissement. En we laten het gebeuren.
Vervolgens heeft hij het nog over de bestijding van de jeugdwerkloosheid. Het enige concrete wat hij daarover zegt is, dat hij de leeftijdgrens wil oprekken naar 27 jaar en een Europese Vacaturebank wil starten om vraag en aanbod beter op elkaar af te stemmen. Hij vindt het bijvoorbeeld fantastsch dat 5000 jonge Spanjaarden zijn gaan werken in Duitsland. Terwijl hij had moeten zeggen: 'het is verschrikkelijk, dat deze EU ervoor gezorgd heeft dat 5000 jonge Spanjaarden geen werk kunnen vinden in hun eigen land en door het gevoerde EU beleid gedwongen zijn huis en haard te verlaten'.
Kijk, als hij dát gezegd had, was hij een vent geweest. Nu is het een handige flapdrol, een mister nobody, die slechts gladde praatjes verkoopt. Gladde, leugenachtige, nietszeggende praatjes, die zo kenmerkend zijn voor de sociaal-democraten. Ik herhaal ze nog maar eens, die mooie woorden van Samsom, zodat we ze niet vergeten:
"Het Europa van nu repareren, zodat we het Europa van morgen kunnen waarmaken."
Aandoenlijk toch?
Wie mijn column van gisteren heeft gelezen over de gekozen taktiek van de christen-democraten om de eurorealisten de mond te snoeren, die ziet opvallend veel overeenkomsten met de gevolgde taktiek van de sociaal-democraten. Verwonderen doet dat uiteraard niet, want beide stromingen maken de dienst uit in het Europees parlement, en beiden willen die baantjes natuurlijk graag behouden. Macht en geld, geld en macht, twee zijden van dezelfde sociaal-christelijke-medaille.
Hun verdedigingslinie tegenover de euro-realisten verloopt als volgt: eerst erkennen ze de grote problemen (men kan niet anders, zelfs zij kunnen de werkelijkheid niet ontkennen). En vervolgens volgt een reeks van leugens, halve waarheden en gaan ze oorzaken en gevolgen omdraaien. Leest u maar even met mij mee.
De 'verdedigingslinie' van de eurocraten versus de eurorealisten verloopt steevast langs dezelfde lijnen. Die zijn:
- ja, 'Europa' (bedoeld wordt de EU) kampt met grote problemen, maar die waren zónder de euro nóg groter geweest;
- een terugkeer naar de 'oude' munten is slecht voor de economische groei, leidt tot werkloosheid en welvaartsverlies;
- als we de EU verlaten, dan boet onze macht en invloed in de wereld in, we hebben veel aan de euro verdiend;
- de ECB moest wel illegaal opereren, want anders was de euro niet gered en was alle voornoemde ellende tot ons gekomen. We moeten meer solidariteit betonen! (want we zijn één Europees volk).
Dát is de verdedigingslinie van onze beste brave eurocraten. En ze is zó simpel te weerleggen, dat het bijna lachwekkend begint te worden. Want beste vrienden socialisten en christen-democraten, wát is de oorzaak van alle ellende? Is dat niet diezelfde one-size-fits-all-euro? Is dat niet, omdat één en dezelfde munt en één en hetzelfde rentebeleid voor onderling sterk divergerende economieën niet kán werken? Jullie weten dat, wij weten dat, ieder mens met gezond verstand weet dat. Wat u voorstaat is een ongekende welvaartsherverdeling van Noord naar Zuid, het opheffen van nationale identiteiten (bestaat er een Europees volk soms?) en de vorming van een supranationaal federaal Europa onder het mom van 'solidariteit'.
Dat is wat u wil en u kunt dat maar beter rechtuit zeggen, immers, gesproken woorden gelden. En om op dat laatste in te haken: laat dan vooral de kiezer spreken, maar dan wel nadat u uw eerlijke èchte verhaal hebt verteld. Dan, en pas dan alleen, doet u recht aan het opheffen van het democratisch tekort in deze EU. Eerder niet. Nu zijn uw gesproken woorden huichelachtige leugenpraatjes, meer niet.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten
Lees ook