Dan is het nu tijd voor censuur

Volgens de ChristenUnie moet de minimumleeftijd voor het bezoeken van een prostitue(e) omhoog naar 21 jaar. Onder het mom van: we moeten jongeren beschermen, want anders lopen ze het risico een verkeerd beeld van mannen/vrouwen/ietsisten te krijgen. Tja, daar is natuurlijk iets voor te zeggen, maar te vaak worden verboden, zoals in dit geval, niet herkend als het legalistisch lapmiddel dat ze zijn. Hoe dan ook, ik weet niet of de CU met dit verbod een verstoord beeld van seksualiteit gaat voorkomen. Wat ik wel aardig vind, is dat ze feitelijk zeggen dat sommige mensen tegen zichzelf in bescherming genomen moeten worden. Dat is namelijk waar.

Wat dat betreft geeft de partij een mooie voorzet om eens te pleiten voor censuur. Ik ben namelijk van mening dat ideeën in potentie oneinding veel giftiger zijn dan een verstoord beeld van bedpartners. De macht van ideeën reikt verder. Daarom heb ik ook groot respect voor de jonge denker die mij na zijn dertigste verjaardag toevertrouwde eindelijk Nietzsche te zullen gaan lezen. Hij wees me erop dat veel van Nietzsches ideeën - bijvoorbeeld zijn ontkenning van niet-objectieve waarheid, het verwerpen van een morele orde buiten die van de Übermensch, of Nietzsches waanzinnige praatjes over Wagner - zo radicaal en gevaarlijk zijn dat niet iedereen ze aankan. Hij meende dat dertig jaar de minimale rijpingstijd was. Het potentiële gevaar van ideeën, zoals die van Nietzsche, Marx, Foucault of Derrida, kan alleen geneutraliseerd worden als ze in een getrainde geest opgenomen worden.

Ik benadruk dat deze man niet hyperelitair was en iedereen met minder intellect dan hijzelf minachtte. Geenszins. Hij verklaarde zich nader door te wijzen op het échec van de multiculturele samenleving. Het cultuurrelativisme, zoals uitgewerkt door de Duitse Romantici, is een mooi en best goed idee. Maar politici en middelmatige denkers gingen ermee aan de haal voordat ze het onvoldoende doordacht hadden. Hetzelfde geldt voor de gedachten van Foucault. Die lijken soms angstaanjagend sterk, maar blijken onder druk geen stand te houden. Wie onvoldoende kritische vragen, slikt zijn ideeën echter voor zoete koek. Misschien lijkt de invloed van dit soort denkers niet groot, maar als u zich heeft beziggehouden met Romantici als Herder of Rousseau en structuralisten/postmodernisten als Foucault, ziet u dat hun geest het denken van veel politici doortrekt.

Maar het zijn niet alleen politici. Postmodernistische ideeën zijn gemeengoed in de samenleving geworden. Nietzsche regeert ver voorbij zijn graf. Ik zou de mensen die zeggen 'waarheid is een afspraak' de kost niet willen geven. Ik wil ze wel een klap geven. Maar dat moeten we niet willen met zijn allen. Wat we beter kunnen doen, is onder ogen komen dat niet alle aantrekkelijke en comfortabele ideeën, ook goede ideeën zijn. En zelfs de meeste goede ideeën zijn gevaarlijk. Omdat ook relatief intelligente mensen als politici dat lang niet altijd doorhebben, is het onvermijdelijk dat we niet iedereen toegang kunnen verschaffen tot alle ideeën. Zo nemen we hen tegen zichzelf in bescherming en beschermen we onszelf tegen hen.

Tot zover de advocaat van de duivel.