Dagelijks Leven: sigarenproeverij bij Hajenius

'We zijn trots dat we roken.'

In Nederland is roken zo langzamerhand subversiever dan het huisvesten van de Hofstadgroep. Stivoro heeft zo'n beetje de status van het Wereld Natuurfonds verworven, de genietende sigaarroker prijkt binnenkort op een CIA-kaartspel en ondertussen is schrijven over roken zoiets als een tekening van de profeet maken. Tijd voor een beetje burgerlijke ongehoorzaamheid en de sigaar op te zoeken. En is er dan een betere plek dan bij P.G.C. Hajenius in Amsterdam? De Dagelijkse Standaard ging een avondje sigaren roken voor het vaderland. 'Het gaat vooral om het genieten.'

Het is kwart over zeven 's avonds en er brandt nog licht bij Hajenius aan het Rokin. Normaliter is het om zes uur uit met het rookgenoegen, maar nu lopen er rokende mensen door winkel. We bellen aan en worden begroet door Dick Veenstra, de cigar aficionado die de avond leidt. Hij schudt ons ferm de hand en leidt ons naar de karakteristieke rooksalon alwaar de rest van het gezelschap ook plaatsneemt.

Veenstra is een gepensioneerde topografisch tekenaar, die erudiete sigarenpassie combineert met een geheel eigen filosofie van het roken. 'Sigaren roken gaat om genieten, niet om overdreven alle smaken proberen te benoemen.' Hij schetst een karikatuur van een connaisseur die leer meent te proeven en merkt dan droogjes op 'ik heb anders nog nooit leer gerookt'. Veenstra legt uit: 'het is niet 'het smaakt naar', maar 'het doet denken aan'.'

De toon is gezet: het gaat om no-nonsense sigaren roken mét handige en hilarische tips. 'Je komt ook zo van inhaleren af: gewoon eerst ademhalen voor je een trek neemt.' Duidelijk. Sigaren rook je niet over je longen. Je moet ze proeven en ze zijn het lekkerst als de smaak mild is. En met 'mild' bedoelt Veenstra niet de melange van tabak, maar de kwaliteit van de rook die onder andere afhankelijk is van de rooksnelheid. Snel roken resulteert in een scherpe sigaar met veel nicotinedampen, terwijl een langzame roker mildere rook trekt en de smaak van de sigaar beter tot zich kan nemen. Goed aansteken wil ook helpen en dat gaat het beste met een gasaansteker. 'Cederhout is leuk, maar eigenlijk alleen sfeerverhogend. En de as valt altijd op je broek!'

En dan naar waar het eigenlijk om gaat: de sigaren. Het gaat vanavond om het verschil tussen long- en shortfillers, oftewel om het verschil tussen sigaren met gesneden binnengoed of sigaren waarin hele (onversneden) bladeren zijn verwerkt. 'Ga er goed voor zitten, schaam je niet, we zijn trots dat we roken.'

We beginnen met een sigaar van Hajenius (dat, voor de oningewijde lezer, ook een merk is). De Hajenius Corona doet denken aan noten en heeft houtgeuren. Een prima, vrij lichte sigaar die gemakkelijk trekt en rookt. Dat het veel complexer kan, merken we bij de volgende sigaar. We worden getrakteerd op een corona van Partagas, een longfiller. En dat is heel ander werk, niet alleen is de sigaar dikker en langer, maar hij trekt ook zwaarder en is moeilijker aan te houden. Sigarenroken begint te lijken op werken. Maar de beloning is er naar: wat een volle smaken, wat een geur en genot. Hoewel de Hajenius prima beviel, is dit een andere klasse. Het contrast is groot.

Voor degenen wier rookgenot enigszins werd verminderd door de inspanning die deze Partagas vereiste, was er vervolgens een gitzwarte Macanudo maduro, tevens longfiller. Maar anders dan de kleur sommigen deed vermoeden was dit geen zware, maar juist een heerlijk milde sigaar met rijke smaken die bijna witte as produceerde. Alleen het plaatje was al schitterend.Veenstra: 'Ik trek er ook wel eens een wit overhemd bij aan, want het kleurverschil is zo mooi.'

Tegen het eind daagt Veenstra het gezelschap uit door een eigengemaakt kruidenbitter te drinken. Hij waarschuwt dat het niet past bij de sigaar (hij schonk gedurende de avond rum), maar maakt ons nieuwsgierig door te stellen dat er een geheim ingrediënt inzit. 'Deze schenk ik altijd als iemand beweert alles te kunnen proeven.' Hij zet ons een duivels brouwsel voor dat simpelweg vies is. Het is een buitengewoon bitter en troebel drankje ('slechts een keer gefilterd') dat enigszins mislukt is. Niemand slaagt erin de duidelijk te onderscheiden, maar vreemde smaak te definiëren. Hij verklapt zijn geheim: Havana-tabak. Helaas hebben de bladeren er een week te lang ingezeten.

De liefde voor sigaren gaat kennelijk zelfs door de maag.