Column Paul Cliteur: Lale Gül, Volkert van der G. was zoveel meer dan alleen een moordlustige dierenrechtenactivist

Beste Lale,

Wat heb je weer een mooi stuk geschreven in Elsevier over Pim Fortuyn. Ik heb het, zoals met alles wat je schrijft, weer met veel bewondering gelezen. Sta mij toe nog wat observaties toe te voegen.

Maar voordat ik begin: jammer dat de jury je niet die Fortuyn-prijs heeft toegekend. Dat vind ik wel een misser, hoewel Fidan natuurlijk ook prima is. Alleen, zoals ik al eerder zei, jij heb die prijs nu meer nodig. Fidan is al “binnen.”

Nu je artikel. Je maakt in je stuk in een paar interessante observaties. Het begint met een opmerking over die docent van je die zei dat Fortuyn in koelen bloede was vermoord. Klopt. Maar jouw docent zei ook: “door een dierenrechtenactivist.”

Daarmee heeft jouw docent je niet helemaal goed voorgelicht, vind ik. Ja, Van der G. was weliswaar óók een dierenrechtenactivist, maar het probleem dat Van der G. had met Fortuyn was veel breder en groter dan dat Fortuyn niks zag in dierenrechten. Van der G. vond dat Fortuyn moest worden “gestopt.” En dat kwam vanwege de gehele agenda van Fortuyn. Echt niet alleen dat Fortuyn niet veel in dierenrechten zag.

Over dierenrechten had Fortuyn ook nauwelijks wat gezegd of geschreven. Daar wist hij ook – eerlijk gezegd – niet veel van af. Types als Van der G. zien zichzelf als tirannenmoordenaars. Zij denken dat ze “verzet” moeten plegen tegen “rechtse politici” die zij al heel snel “extreemrechts” vinden en daarom een gevaar voor deze wereld. En dan grijpen zij desnoods naar het ultieme middel: moord. Net als de jihadisten denken deze extreemlinkse tirannenmoordenaars dat zij een missie hebben, en een heilige oorlog moeten voeren.

Overigens is een interessante vraag waarom jouw docenten (meervoud, want het zijn er vele) zo graag vasthouden aan het profiel van Van der G. als “alleen maar” dierenrechtenactivist. Maar dat is iets voor een andere keer om uit te diepen.