Column Jan Roos: Lekker makkelijk van de deugbrigade om "homofobe" Johan Derksen tot kop van Jut te maken

Homohaat is verschrikkelijk. Ik walg ervan dat homoseksuelen niet veilig over straat kunnen, hun geliefden niet kunnen kussen in het openbaar of zelfs in de kast blijven vanwege mogelijke ellende die zij in hun leven verwachten. Van een verlichte en open samenleving verwacht je dit niet. Als we ons het Vrij Westen wensen te noemen moeten we hier keihard aan werken, want homotolerantie (alleen het woord al) begint steeds meer af te nemen. Homogerelateerd geweld neemt ernstig toe.

Nu de andere kant van de medaille. Ik werd homofoob genoemd door de islamitische partij DENK. Al snel was dat een frame waar men graag mij mee confronteerde. Homofoob omdat ik die relnicht van een Tofik Dibi 'wachtgeldpoot' had genoemd in een twitterruzie. Daar is werkelijks niks fobisch aan. Toch bleef dat stigma aan mij kleven als stront onder een kaplaars. Ik was die man die homo's eng en vies vindt. Wat heel vreemd is, omdat ik homo's helemaal niet eng en vies vind. Wat zeg ik? Ik heb homoseksuele vrienden, ben voorstander van het homohuwelijk en heb nu een relatie met een vrouw die in het verleden samenwoonde met een seksegenote. Ik ben van mening dat iedereen lekker moet doen waar hij/zij/het zin in heeft met als enige grens de wet.

Toen ik werd geïnterviewd door de Gaykrant en het resultaat was dat ik alles behalve een homofoob was gebeurde er iets opmerkelijks. De journalist werd met de dood bedreigd omdat hij een homofoob aan het woord zou hebben gelaten. Conclusie: je bent hoe dan ook homofoob. Ook als je het niet bent. Gewoon omdat het een lekker makkelijk stickertje is.

Nu het gedoe rond Johan Derksen. Politici staan hijgend in de rij om de voetbalanalist van katoen te geven omdat Derksen een aantal opmerkingen heeft gemaakt over homo's. Op Twitter was er een tranentrekkende actie met #SorryJohan waarom gays bang zijn uit de kast te komen. Het werd als snel even hysterisch als dat #MeToo-gebeuren. Natuurlijk is voetbal een bastion van kleingeestige mannen. Natuurlijk is het bezopen dat je beter niet kan zeggen dat je van de herenliefde bent. Maar dat vindt Derksen ook.

Alleen is het voor de voltallige deugbrigade natuurlijk heerlijk om van hem de kop van Jut te maken. Als de voortanden van een stel gays met een betonschaar door een stel kansparels eruit worden gebeukt zijn die types namelijk stil. Nu kunnen ze zonder risico tonen hoe tolerant ze zijn. Johan Derksen is nu eenmaal een makkelijk doelwit, net zoals ik dat eerder was.