CDA'er Michel Rog durft het te zeggen: "We mogen best wat trotser op Nederland zijn!"

Het volkslied leren op school - laat staan het dagelijks zingen - onze vlag op veel meer plekken doen wapperen en je sterk maken voor onze tradities - het is niet bepaald sexy in een land dat soms zo doorgeschoten is in tolerantie dat het vergeet dat dat niet betekent dat je je eigen identiteit maar moet opgeven.

Het moge geen nieuws zijn dat Nederlandse normen, waarden, tradities én symbolen stevig op de tocht staan. Geweld neemt almaar toe, Zwarte Piet wordt - pun intended - elk jaar zwart gemaakt en de vroegere Nederlandse vlag (de Prinsenvlag) wordt neergezet als een verzamelobject voor NSB'ers. Niet zo gek dat Nederlanders dan niet snel meer de moed vinden om hun identiteit te omarmen, laat staan dat ze deze propageren. Want dat is natuurlijk hartstikke discriminerend enzo richting mensen die ook in ons land zijn. Want "ons land" wil natuurlijk niet zeggen dat wij er ook echt wat te zeggen hebben natuurlijk.

Gelukkig is er nog een kleine groep mensen die het wél aandurft om trots te zijn op Nederland en dat ook uitdragen. CDA-kamerlid Michel Rog draagt sinds kort elke dag een speldje van een Nederlandse vlag op zijn jasje, en hoopt dat collega-kamerleden dit ook zullen oppakken. Net zoals in Amerika dus eigenlijk, waar vrijwel alle congres- en senaatsleden met een vlag van hun land pronken:

En daar heeft hij een uitstekend punt. Hoewel de meest progressieve democraten en conservatieve republikeinen het nooit over ook maar één onderwerp eens zullen worden in een debat, zijn ze er allemaal van overtuigd dat hun land prachtig is en dat zo'n speldje dragen het minste is wat ze kunnen doen. En waarom ook niet, als dat de vlag is van het land dat je zoveel heeft gegeven en geboden in je leven? Ik vind het helemaal niet zo gek dat Amerikanen trots zijn.

Maar wat let ons hetzelfde gevoel te hebben? Hoewel ook hier niet alles perfect is, zijn sommige dingen hier toch onmiskenbaar beter dan in de VS: de gezondheidszorg, infrastructuur en de weelde aan cultuur bijvoorbeeld. En we voetballen - nouja, voetbalden - toch een stuk beter. Niet echt belangrijk, maar wel een mooi extraatje. Dus waarom zou je daar niet trots op mogen zijn?

Maar nee: in plaats van dat we positief over ons land praten, zit ons land vol met mensen die het tot hun doel gemaakt hebben de Nederlander zoveel mogelijk schuldgevoelens aan te praten. Slechte integratie van nieuwkomers? Hadden we ze maar meer kansen moeten geven. Miljoenen Afrikanen die zullen proberen deze richting op te komen? Dan hadden we ze tig honderd jaar geleden maar niet moeten uitbuiten! - en dat soort contraproductieve onzin. Schiet je daar ooit wat van op? Natuurlijk niet: zulke minderwaardigheidscomplexen hebben nog nooit iemand wat opgeleverd.

Natuurlijk hoeven we niet meteen door te schieten in een super-nationalistische bui, zoals sommigen zullen beweren: het dragen van een Nederlands vlaggetje betekent echt niet dat we meteen alle anderen vlaggen op de brandstapel gooien ofzo. Een beetje nationale trots is gewoon gezond, en wat dat betreft is het te hopen dat andere kamerleden het voorbeeld van Michel Rog zullen volgen: je moet ergens beginnen!