Zogenaamde mensenrechtenorganisaties hebben weer eens zelf het bewijs geleverd dat ze de migrantencrisis alleen maar verergeren, in plaats van dat ze meehelpen aan een oplossing.
Vrijwel elke dag wagen bootladingen vol migranten uit alle delen van Afrika de overtocht van Libië naar Italië, in de hoop ooit te mogen genieten van onze mooie verzorgingsstaat. Voor de veiligheid doen ze het in ieder geval niet: in dat geval is het toch altijd curieus dat ze vanuit het best-wel-heel-erg-veilige Italië altijd linea recta doorreizen naar landen als Duitsland, Zweden en Nederland. Gek hè?
Desondanks blijft het een drama wat er zich daar op de Middellandse Zee afspeelt. Vrouwen en kinderen worden de dood ingejaagd doordat hun mannen en vaders zo nodig de oversteek naar Europa willen wagen, met gevaar voor eigen leven - en dus dat van hun gezin. Het is voor iedereen van levensbelang dat deze Afrikaanse exodus zo snel mogelijk stopt: deze mensen sterven nu een onnodige dood, Afrika verliest inwoners die zouden kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van hun landen, en wij subsidiëren hun levensonderhoud tot hun dood - schrikbarend grote aantallen migranten blijven namelijk vrijwel hun hele leven in de bijstand zitten. Iedereen heeft er dus uiteindelijk baat bij dat dit ophoudt.
Dat moet van meerdere kanten komen. De herkomstlanden moeten zich - desnoods met enige hulp van onze kant - inspannen om hun inwoners een toekomst te bieden, en wij moeten duidelijk maken dat migratie hierheen alleen op legale wijze, en dus niet in gammele bootjes over zee, mogelijk is. Dat gebeurt door een gebrek aan politieke wil in Brussel nog nauwelijks, maar dat betekent niet dat er geen kleine positieve punten op te merken zijn. Zo zijn er afspraken met landen als Turkije en Libië de kustwacht daar in te zetten bij het tegenhouden van bootmigranten, in ruil voor bakken met geld. Van dat soort akkoorden kun je wat vinden, maar het valt niet te ontkennen dat het wel helpt bij het enigszins indammen van de migratiestromen.
Hoe krankzinnig is het dan wel niet als de Libische kustwacht haar werk doet door een boot terug te willen brengen naar Libië, en daarbij wordt gehinderd door een nota bene Europese 'hulporganisatie'? Nou, dat gebeurde dus echt, toen een boot van het Duitse Sea-Watch de Libiërs stevig dwarszat. De bemanningen van beide boten hadden naar nu blijkt stevige ruzie om wie de migranten mocht meenemen. En dat terwijl de website van de organisatie het volgende te melden heeft:
Is het legaal? Zijn jullie niet smokkelaars (met idealistische motieven)?
Wanneer een schip op een ander schip in nood treft, is het niet alleen legaal om hulp te verstrekken – het is de plicht van alle zeevarenden. Het is niet ons doel om met de “Sea Watch” mensen over te brengen. Het doel van het project is noodhulp op zee. De noodzakelijke maatregelen vloeien voort uit de internationale richtlijnen van reddingsoperaties op zee en worden afgestemd met de verantwoordelijke instanties.
Eens zien hoeveel van de eigen beweringen hier naar het rijk der fabeltjes zijn verbannen: de boot was voor zover bekend niet in nood - al helemaal aangezien de kustwacht al aanwezig was - ze wilden de migranten wél meenemen naar Europa en van coördinatie met de 'verantwoordelijke instanties' leek nou niet echt sprake te zijn.
Dit is natuurlijk totaal onacceptabel. Mensen die bijna verdrinken uit zee vissen is één ding, maar de actie van deze week staat gewoon gelijk aan het ordinair faciliteren van mensensmokkel: niets meer en niets minder! Het wordt tijd om dit soort contraproductieve organisaties dan ook op geen enkele manier meer te voorzien van middelen, zodat ze op zullen houden met het verergeren van de migratiecrisis. Deze uitspraak van dezelfde Sea-Watch-website zegt namelijk wel hoe dit soort mensen denkt:
Als jullie actie eenmaal bekend is zullen vluchtelingenboten gericht op jullie afvaren en op jullie hulp vertrouwen. Willen jullie dat?
We verwachten niet dat onze aanwezigheid ertoe gaat leiden dat meer of minder vluchtelingen de gevaarlijke reis over de Middellandse Zee zullen wagen.
Hoe naïef kun je zijn?