Maandenlang stond de partij hoog in de peilingen. Het Britse volk was de 'bezuinigingen' zat en wilde weer links beleid. Althans, dat dacht Labour. Inmiddels hebben de Britten nog eens goed naar Ed Miliband gekeken en loopt zijn partij weer leeg.
Labour staat nog altijd op een lichte voorsprong in de peilingen, maar het is niet moeilijk voor te stellen dat de Conservatieven van premier David Cameron er in 2015, eventueel wederom in coalitie met de Liberaal-Democraten, alsnog met de winst vandoor gaan. Zeker als de economie tegen die tijd wat is aangetrokken en kiezers op die manier een referendum krijgen over het Britse lidmaatschap van de Europese Unie.
Michael heeft eind vorige maand het belangrijkste probleem van partijleider Miliband
al uitgelegd: de man die vooral door de vakbonden werd gekozen, heeft zijn oren "steeds laten hangen naar de wensen van de (radicaal-) linkse vleugel van zijn partij. Hij heeft opzichtig gebroken met het 'Blairite' verleden van
Labour: een tijd die hij vooral ziet als voorbeeld van hoe het niet moet als linkse partij. Logischerwijs heeft de Blair-vleugel van
Labour dan ook een enorme hekel aan hem. Op een gegeven zullen die realisten hem in de problemen brengen."
Blair zelf
waarschuwde in april dat de partij niet alleen kan inspelen op het ongenoegen van kiezers.
Labour kan zich niet alleen verzetten tegen 'bezuinigingen' (die ook het in Verenigd Koninkrijk wel meevallen, maar zoals gebruikelijk schreeuwt links moord en brand zodra de belastingen ook maar een beetje worden verlaagd); de partij moet ergens voor staan.
Miliband, echter, klaagt vooral over "roofzuchtige" bedrijven die klanten uitknijpen en hoge bonussen uitkeren waardoor de middeninkomens volgens hem worden verdrukt. Het is ouderwets links denken: wat de een verdient komt ten koste van een ander. Zijn oplossing: laat de rijken meer betalen!
De bezuinigingen zijn echter niet het enige waar veel Britten zich zorgen om maken. Zo schreef Janet Daley gisteren
in The Telegraph, een rechtse krant, dat veel kiezers hervorming van de sociale zekerheid wensen, opdat alleen zij die echt steun nodig hebben die krijgen. Deze kiezers in het midden stemden voor Blair, omdat hij beloofde de sociale zekerheid aan te pakken (wat hij overigens niet deed) en zullen voor de Conservatieven blijven stemmen, voorspelt zij, die het echt doen.
Als Labour zich onder aanvoering van Miliband aan de sociale zekerheid niet wil branden, welke kiezers probeert het dan aan te spreken? Wederom Daley:
Miliband talks about One Nation while at the same time his advisers admit that they are going for a core vote (35 per cent) strategy. Assuming that the One Nation thing is rhetorical tosh, who is the core vote now? Is it the old blue-collar working class? Well, we know that they are among the most enthusiastic supporters of welfare reform and a clampdown on immigration. Ethnic minorities are overwhelmingly Labour-voting, at least in the first generation, but their attitudes towards gay rights and feminism are often not consistent with Labours strongly held positions.
Vrij vertaald:
Miliband heeft het over 'Een Natie' terwijl zijn adviseurs toegeven dat hun strategie is gericht op zo'n 35 procent van de kiezers [genoeg om een meerderheid in het parlement te halen]. Als het 'Een Natie'-ding retorische onzin is, wie probeert Labour dan aan te spreken? Is het de oude arbeider? We weten dat hij het meest enthousiast is over hervorming van de sociale zekerheid en het inperken van de immigratie. Etnische minderheden stemmen overwegend op Labour, tenminste in de eerste generatie, maar hun houdingen ten opzichte van homorechten en feminisme zijn niet in overeenstemming met de uitgangspunten van de partij.
De overeenkomsten met de PvdA in Nederland liggen inmiddels voor het oprapen.
Miliband is niet de man die het tij gaat keren. Hij heeft geen groot verhaal dat de verschillende groepen die Labour stemmen kan verbinden. Hij wordt niet alleen door de zogenoemde rechtervleugel van zijn eigen partij gewantrouwd; het electoraat ziet in hem geen premier. Wat geen verbazing mag wekken.
