Bestaat er zoiets als fascisme met een menselijk gezicht?

Nederland zal eraan moeten wennen dat een flink deel van het electoraat stemt voor partijen als de PVV en de SP. Protestpartijen worden die genoemd, of onderbuikpartijen die zich op de stem des volks beroepen. Zij staan of vallen met een 'sterke leider'.

Bij de SP was dat jarenlang Jan Marijnissen. Met veel geduld en discipline heeft hij de SP uitgebouwd tot een niet meer weg te denken factor op links. Ook zonder Marijnissen blijkt de SP te kunnen scoren, al viel dat bij de laatste verkiezingen nogal tegen toen de socialisten in de wonderlijkste mediacampagne uit de Nederlandse geschiedenis op de valreep door de PvdA voorbij werden gestreefd. Emile Roemer was een aardige vent en representeerde zoiets als 'het socialisme met een menselijk gezicht'. Maar de linkse kiezers prefereerden toen het er echt om ging toch weer de sociaaldemocratie. Hoe erg deze bestuurderspartij ook is, zij is wel een dam tegen het proletisch kleinburgerdom. Van de SP, die nog nooit echt aan de macht is geweest, weet je dat niet zeker. Sterker: de sturende hand van de grote roerganger Marijnissen is op de achtergrond nog zo geloofwaardig, dat het de SP weleens menens kan zijn met haar socialistische koers. En echt socialisme, dat wil burgerlijk Nederland natuurlijk niet, hoe gerespecteerd Marijnissen als persoon inmiddels ook is.

Hetzelfde zou je kunnen zeggen voor Geert Wilders. Dat de PVV vorig jaar flink stemmenverlies leed, kun je toeschrijven aan de angst voor het populisme dat natuurlijk ook onder de keurige burgers op rechts bestaat. Zij stemmen van oudsher op de VVD of het CDA en gebruikten elkaar als overloopvat. De rechtse kiezer had vroeger meer 'keus' dan de linkse, die als het om machtsvorming ging alleen maar de PvdA had. Dat laatste is nog steeds zo. Maar Wilders is op rechts een flinke inbreker, een alternatief voor VVD of CDA binnen een conservatief electoraat dat op orde en rust uit is en netheid hoog in het vaandel heeft staan. De rechtse kiezer heeft een hekel aan politiek en wil vooral niet te veel gedonder. Althans, dat dacht ik. Dat in Vlaanderen een miljoen kiezers op Flip Dewinter stemde, verklaarde ik uit onvrede over de gevestigde partijen en nergens anders uit. Een electoraat dat zich zorgen maakt over krassen op hun auto en inbraakschade op de keukendeur kun je niet als fascisten of vreemdelingenhaters neerzetten, wat de linkse media vaak deden. Idem dito voor Wilders, die zelfs anderhalf miljoen stemmen haalde. Nederlanders zijn geen fascisten. Dat vinden ook onze MSM, want toen Rob Riemen van het Nexus-Instituut in Tilburg Wilders voor een fascist uitmaakte, kreeg hij opvallend weinig bijval. Dat was achterhaalde politieke correctheid, een belediging voor al die nette mensen die met hun onvrede geen andere kant opkonden dan een stem op Wilders, en bovendien koren op de molen van de PVV, die alleen maar groter wordt door zulke 'demonisering' bij monde van een elitaire links-intellectueel.

Wilders geniet kortom nogal wat bescherming. Niet alleen van de Nederlandse overheid, die hem buiten het Binnenhof op kosten van de belastingbetaler constant door enkele gorilla's laat bewaken, maar ook van het mediawereldje en de rest van het politieke spectrum. Geert is 'one of us', en als buitenlandse media hem voor de Hollandse Haider of een racist houden, leggen wij uit dat het buitenland dat verkeerd ziet. Wij zijn geen Oostenrijkers. En ook geen fascisten of bekrompen kleinburgers (poujadisten). Zo'n Jean-Marie Le Pen met zijn Front National zou bij ons geen kans maken. Dat zijn antisemieten en nog zo wat. Slechts weinigen gaan zover om in Wilders een verrijking van de vaderlandse politiek te zien, maar we zijn inmiddels zo aan hem gewend dat hij steeds meer als een gewone politicus wordt ervaren. Een fenomeen, dat wel, die gelukkig ook voor reuring zorgt, maar toch vooral een politicus die op een bijzonder democratisch mandaat mag rekenen. Want er zijn er in Den Haag niet zoveel met een miljoen of meer voorkeurstemmen. Daar kun je niet aan voorbij gaan. Dat zou een belediging van al die kiezers zijn.

Maar driekwart van dat PVV-electoraat blijkt dus geen moeite te hebben met de samenwerking met Marine Le Pen. Al die mensen stemmen ook op Wilders in de wetenschap dat hij een alleenheerser is binnen zijn partij en andere PVV'ers als vuil behandelt. Sterker, elke PVV'er die op een gegeven moment tegenover een MSM-journalist, meestal van NRC Handelsblad, de vuile was uithangt, wordt door de overal op het internet rondschuimende PVV-aanhang voor verrader uitgemaakt. Dat is allemaal geen geheim, maar het voorkomt niet dat tussen de tien en twintig procent van het keurige Nederlandse electoraat willens en wetens op Wilders blijft stemmen. Die kiezers zijn de schaamte voorbij. Wat de vraag oproept of er in Nederland ruimte is voor fascisme met een menselijk gezicht. Want het beestje bij de naam noemen, daar houden ze bij de PVV wel van. Behalve als het henzelf betreft, dan heet het weer een smerige lastercampagne en meer van dat fraais. Dat meer dan een miljoen Nederlanders met dit soort ressentimentspolitiek geen moeite heeft, zegt ook wat over die mensen, die misschien toch niet zo keurig zijn. Natuurlijk, er is altijd het alibi van de gevestigde politiek die niet deugt. Maar om dan te stemmen voor een club die echt niet deugt, laat zien dat ook de Nederlandse burgers flink de weg kwijt zijn. Ergernis over politieke correctheid is nog te begrijpen. Maar wie daaruit de conclusie trekt om dan maar lekker politiek incorrect te gaan doen, is van lotje.

In Nederland staat altijd een grote witte olifant in de kamer. Eerst was het de islam die niemand wilde zien. Die olifant is inmiddels ontmaskerd. Maar het politieke dierenpark kent meerdere exemplaren, ook van vaderlandse makelij. En al die anonieme mensen die op Wilders stemmen, wat voor gezicht hebben die?